سخنرانی مسئول محترم نمایندگی ولی فقیه در معاونت بهداری نیروی زمینی سپاه حاج اقا ولایی https://eitaa.com/almahditfser

مداحی مسول محترم نمایندگی ولی فقیه بهداری شمال غرب حاج اقا بیرامیان https://eitaa.com/almahditfser

استقبال و دعوت روحانی مسجدالمهدی خیابان امین از مدارس و دانش اموزان محله جهت حضور و فعالیت در مسجد 🟢🟣 باتشکر از مدیران و معلمان محترم مدارس و عزیزان صداسیما جهت پوشش رسانه ای نماز جماعت https://eitaa.com/almahditfser

🔰بخشی از مساعدت های مردم عزیز استان آذربایجان غربی که به دست آوارگان سوری و لبنانی رسیده است. #آذربایجان_غربی #سازمان_تبلیغات_اسلامی #ایران_همدل 🌐 صفحه رسمی اداره تبلیغات اسلامی آذربایجانغربی https://eitaa.com/nehzat_azgh

محقق وعده الهی بر حفظ قرآن و پيامبر پرسش: کلام خداوند را چگونه نمی توانستند تغيير دهند؟ پاسخ: براي اينکه اگر بخواهد باطل در آن راه پيدا کند، معلوم مي‌شود نفوذ راه پيدا کرده است؛ امّا در مورد تحريف، مثل اينکه خود انبيا را شهيد نموده و کتاب های او را تحريف کردند. يک وقت است که کسي را ذات اقدس الهي حفظ مي‌کند، مثل اينکه فرمود: ﴿وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاس﴾؛[4]چون وعده داد، او محفوظ است و در همه جنگ‌ها هم محفوظ بود! وجود مبارک حضرت امير(سلام الله عليه) فرمود: «كُنَّا إِذَا احْمَرَّ الْبَأْسُ‌ اتَّقَيْنَا بِرَسُولِ اللَّه‌(صلي الله عليه و آله و سلّم)»؛ [5]يعني هر وقت «نائره» جنگ خيلي داغ و برافروخته مي‌شد، ما که کنار حضرت مي‌آمديم، احساس امنيت مي‌کرديم، مثل اين بود که وارد سنگر ‌شديم؛ اين همان ﴿وَ اللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاس﴾ است؛ اما درباره انبياي ديگر که چنين وعده‌اي را نداد: ﴿يَقْتُلُونَ النَّبِيِّينَ بِغَيْرِ حَق﴾. در جريان تحريف کتب آسمانی فرمود ما آنها را به عهده نگرفتيم؛ انجيل را به عهده نگرفتيم، تورات را به عهده نگرفتيم؛ امّا قرآن را به عهده گرفتيم! ﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ﴾.[6]بنابراين هر چه را که خدا به عهده گرفت، اين مصون مي‌ماند و هر چيزي را که خدا به عهده گرفت، مصون مي‌ماند؛ کعبه را به عهده گرفت، فرمود ابرهه آمد ما «طيور» را بر او مسلّط کرديم و نگذاشتيم بساط کعبه را برچيند! قرآن اين چنين است! پيغمبر اين چنين است! هر شخص يا هر چيزي را که خدا به عهده بگيرد، مصون است؛ تورات را چنين وعده‌اي نداد، انجيل را چنين وعده‌اي نداد و انبياي ديگر را هم وعده نداد، بلکه فرمود شما مبارزه کنيد، اگر شهيد يا پيروز شديد دين شما محفوظ است؛ امّا ﴿وَ اللّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ﴾ درباره شخص پيغمبر(صلّي الله عليه و آله و سلم) است! اين جا هم درباره قرآن فرمود من شخصاً حافظ هستم! ﴿إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحَافِظُونَ﴾. بنابراين ﴿لاَ يَأْتِيهِ الْبَاطِلُ مِن بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لاَ مِنْ خَلْفِهِ﴾؛ حرم امن اين کتاب مصون است؛ نه اشکال بر آن وارد است، نه سؤال غير جواب‌دار بر آن وارد است، نه تحريف بر آن وارد است، نه اضافه بر آن وارد است، نه کم‌کردن بر آن وارد است و نه تغيير بر آن وارد است، اين متن حق است! اين برای قرآن بود و درباره پيغمبر هم همين‌طور است! ناکامی بيگانگان در اهداف و تحقق آن برای انبيا دال بر عزّت قرآن امّا در مورد آن عناويني که ياد شده است: فرمود بيگانه‌ها دو مقصود داشتند و انبيا و پيروان آنان هم دو مقصود؛ مقصود بيگانه ها در اين حرف‌ها ابطال قرآن بود، يک؛ رسيدن به غرور و خودخواهي بود، دو؛ نه به آن رسيدند و نه به اين دسترسي پيدا کردند؛ به آن دسترسي پيدا نکردند فرمود: ﴿إِن فِي صُدُورِهِمْ إلَّا كِبْرٌ مَا هُم بِبَالِغِيهِ﴾، اينها بخواهند نظير «يزيد» بگويند که «لَيْتَ‌ أَشْيَاخِي»[7] اين چنين نيست و وجود مبارک سيدالشهداء هم در راه قرآن ـ همان بياني که امام(رضوان الله عليه) فرمود خون بر شمشير پيروز است[8] ـ پيرزمندانه برگشت! از وجود مبارک امام سجاد(سلام الله عليه) در دمِ دروازه شام سؤال کردند که در اين صحنه چه کسي پيروز شد؟ فرمود ما! «إِذَا أَرَدْتَ‌ أَنْ‌ تَعْلَمَ‌ مَنْ‌ غَلَبَ‌ وَ دَخَلَ وَقْتُ الصَّلَاةِ، فَأَذِّنْ ثُمَّ أَقِم‌»؛[9] موقع نماز، اذان و اقامه ببين نام چه کسي را مي‌بري؟ ما رفتيم اين نام را زنده کرديم و برگشتيم! ما پيروز شديم! در کمال شهامت و در حالي زنجير به گردن حضرت است! 

علّت مأموريت پيامبر به استغفار با توجه به مقام عصمت آنان فرمود: ﴿فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَ اسْتَغْفِرْ لِذَنْبِكَ﴾، درباره انبيا مستحضريد که اينها منزه از گناه و مُطَهَّر هستند و استغفار که مي‌کنند جنبه دفاعي دارد؛ ديگران که استغفار مي‌کنند، براي رفع «ذَنب» مرتکب شده است، اين ذوات قدسي وقتي استغفار مي‌کنند، براي دفع «ذَنب» نيامده است؛ اينها استغفار مي‌کنند که «ذَنب» نيايد، هميشه به ياد حق‌ می باشند که «ذَنب» نيايد؛ امّا ديگران استغفار مي‌کنند تا «ذَنب» آمده را برطرف کنند، براي ديگران رفع است و براي اينها دفع! در سوره مبارکه «فتح» هم خواهد آمد که ﴿لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ ما تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ ما تَأَخَّرَ﴾، مستحضريد که در آن جا بين فتح مکّه با مغفرت «ذَنب» پيامبر(صلي الله عليه و آله و سلم) هيچ تناسبي ندارد، ﴿إِنَّا فَتَحْنا لَكَ فَتْحاً مُبيناً ٭لِيَغْفِرَ لَكَ﴾![30]اين معلوم مي‌شود اين «ذَنب» همان «ذنبي» است که موساي کليم به خدا عرض کرد: ﴿وَ لَهُمْ عَلَيَّ ذَنْبٌ﴾؛[31]من به زعم مردم مصر «مُذنب» هستم،

علّت پذيرش دعای کافران در دنيا و عدم آن در آخرت ﴿إِنَّا لَنَنصُرُ رُسُلَنَا وَ الَّذِينَ آمَنُوا فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا وَ يَوْمَ يَقُومُ الأشْهَادُ﴾، ﴿يَوْمَ يَقُومُ الأشْهَادُ﴾ چه روزي است؟ ﴿يَوْمَ لاَ يَنفَعُ الظَّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ﴾؛ عذرخواهي هم يک مقدار از نظر رواني آدم را سبک مي‌کند؛ فرمود: ﴿لاَ يُؤْذَنُ لَهُمْ فَيَعْتَذِرُونَ﴾[18] ـ در سوره «مُرسلات» ـ فرمود ما به اينها اجازه عذرخواهي هم نمي‌دهيم که از نظر رواني يک مقدار سبک شوند، براي اينکه تمام عذرهاي آنها در دنيا به پايان رسيد. گاهي در دنيا «التجاء» مي‌کنند؛ کافر و مشرک هستند؛ ولي در حال خطر مي‌گويند «يا الله» که در اين صورت واجب است بگويند «يا الله»، يک؛ روي جِدّ و با اخلاص هم مي‌گويند، دو؛ اين هم عبادت است، سه؛ امر تکليفي است، چهار؛ لذا استجابت هم مي‌شود، پنج؛ در دريا هم اگر رفتند ﴿فَإِذَا رَكِبُوا فِي الْفُلْكِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِينَ لَهُ الدِّينَ﴾،[19] آن جا فطرتشان ظاهر مي‌شود، حق را مي‌شناسند، از او مي‌خواهند و با اخلاص هم مي‌خواهند که اين استجابت مي‌شود؛ امّا در قيامت براساس آن مَلَکات کاذبه مي‌گويند: ﴿يُخَفِّفْ عَنَّا يَوْماً مِنَ الْعَذَابِ﴾؛[20]