✅ مروری بر سخنرانی مراسم احیای شب نوزدهم رمضان 🔹 موضوع سخنرانی: چه کسانی منتظر ظهور هستند؟ (۱) 🔹 سخنران: استاد مرتضی مخملباف 🔹 تاریخ مراسم: ۱۴۰۲/۱/۲۰ اگر جزء شرکت‌کنندگان یا مستمعین مراسم شب نوزدهم بوده باشید، به خاطر خواهید داشت که چه کسانی در انتظار ظهور امام دوازدهم، حضرت مهدی(عج) به سر می‌برند. اول از همه خود خداوند متعال منتظر فرارسیدن موعد مناسب برای وقوع این رویداد بزرگ است تا بدین وسیله هدفی که وعده آن را در آیه ۵۵ سوره مبارکه نور به گوش ما رسانده است را محقق نماید که همان تشکیل حکومت الهی با خلیفه راستین الهی در سرتاسر کره زمین می‌باشد (لَيَستَخلِفَنَّهُم فِی الاَرضِ...). پس از خداوند متعال، تمام پیامبران(ع) و امامان(ع) از جمله خود حضرت ولی‌عصر(عج) و حضرت صدیقه طاهره(س) در این انتظار به‌سر برده و می‌برند. زیرا آن بزرگواران تحقق اهداف و به ثمر نشستن زحماتی که کشیدند و آلامی که در مسیر دین الهی به جان خریدند را تنها در ظهور حضرت حجت(عج) می‌بینند و این وعده خداوند است. بعد از معصومین(ع) به تبع آنها، شیعیان راستین (از صدر عالم تا کنون) گروه بعدی منتظران را تشکیل می‌دهند. چه انتظاری و چه منتظرانی! انتظار فرج به همین دلیل یک مقام معنوی بزرگ است، زیرا نام انسان را در کنار این اسامی نورانی و در زمره این منتظران قرار می‌دهد. به‌راستی کسانی از ما که به چنین جایگاهی دست یابند، به توفیق و سعادتی بزرگ و مقامی بس والا نائل شده‌اند. اما آیا این سعادت و مقام معنوی بزرگ با صرفِ گفتن «اللّهم عجّل لولیک الفرج» حاصل می‌شود؟! مسلما چنین نیست و نمی‌توان با ذکر و ادّعا و قیل و قال به چنین جایگاهی دست یافت. کسب این جایگاه زحمت دارد، هزینه دارد... انتظار فرج یعنی اعمال و سکنات آدمی آنگونه باشد که منتظران اصلی ظهور (که معصومین(ع) هستند) آنگونه بوده‌اند. منتظر ظهور برای زندگی هدف دارد، انگیزه دارد، امید دارد. همانگونه ائمه هدی(ع) هدف و انگیزه و امید داشتند. منتظر ظهور هم انتقاد و نصیحت می‌کند و هم گوش شنوایی برای شنیدن نقد و نصیحت دارد. منتظر ظهور اگر به پست و منصبی دست پیدا کند ارتباط خود را با مردم حفظ می‌کند تا از درد جامعه بی‌خبر نباشد و دل به آمار ساختگی خوش نکند. منتظر ظهور تمیز است. اهل مناجات است. حقوق مردم و خانواده را مراعات می‌کند. در مسیر اطاعت از فرامین الهی همچون خواندن نماز و مراعات حجاب و امثالهم از سرزنش هیچ ملامتگری نمی‌هراسد. در یک کلام رفتار و منش منتظر ظهور نباید متضاد با رفتار و منش معصومین(ع) باشد، چرا که آنان در راس منتظران هستند و اگر ما دوست داریم مثل آن بزرگواران جزء منتظران ظهور قرار گیریم، باید سعی کنیم تا به معصومین(ع) اقتدا کرده و آنان را الگوی انتظار برای خود قرار دهیم. #آموزه_های_قدر1402 🆔 @almiqat

✅ مروری بر سخنرانی مراسم احیای شب بیست و یکم ماه رمضان (قسمت اول) 🔹 موضوع سخنرانی: امیرالمؤمنین(ع)، تنها راه دستیابی به دانش نبوی 🔹 سخنران: استاد مرتضی مخملباف 🔹 تاریخ مراسم: ۱۴۰۲/۱/۲۲ وَأْتُوا الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ ـ و به خانه‌ها از درهای آنها وارد شوید؛ و از خدا پروا كنید تا رستگار شوید. (بقره/۱۸۹) پرواضح است که انسان برای وارد شدن به هر مکانی باید از درب آن وارد شود، اما مُبَیِّنین قرآن کریم که معصومین(ع) می‌باشند، در تبیین این آیه شریفه فرموده‌اند: منظور آن است که انسان برای اقدام به هر کاری (چه مادی و چه معنوی) باید از طریق صحیح آن وارد شود. پس از ذکر این مقدمه، بهتر می‌توان به مفهوم یکی از روایات مشهور رسول اکرم(ص) درباره امیرالمؤمنین(ع) پی برد: أنَا مَدینَهُ العِلمِ وعَلِیٌّ «بابُها»، فَمَن أرادَ العِلمَ فَلیَأتِ البابَ ـ من شهر دانشم و علی «دروازه» آن است. آن که دانش می‌خواهد، باید از [این] دروازه در آید. (بحارالانوار، ج۳۸، ص۱۸۹) در حدیث دیگری هم امام باقر(ع) فرمودند: خاندان پیامبر(ص) درهای الهی و طرق وصول به او و دعوت کنندگان به‌سوی بهشت و راهنمایان و دلیلان آن می‌باشند تا روز قیامت. (مجمع‌البیان، ج۱، ص۲۸۴) بنا بر این احادیث شریفه، هر که قصد داشته باشد به سنت، روش، سیر و سلوک، سبک زندگی، آداب و منش رسول اکرم(ص) دست پیدا کند، باید به سراغ امیرالمؤمنین(ع) و خاندان عصمت و طهارت(ع) برود و از این دروازه پا به وادی علم نبوی بگذارد. خدای واقعی و اسلام واقعی، خدا و اسلامی است که اهل بیت(ع) به ما معرفی کنند. آنان‌اند که کمترین خطا و اشتباهی در اعمال و سکناتشان راه ندارد و به همین دلیل آنان‌اند «الگوهای واقعی» برای بشریت. آنان‌اند سرچشمه‌های زلال معارف دین که هیچگونه آلودگی در آنها راه ندارد و قطع به یقین پیروی از آنان به کمترین کجی و گمراهی نمی‌انجامد. وقتی آدمی الگوهای بی‌خطای خود را شناخت، آنگونه مناجات خواهد کرد که آنها کرده‌اند، نه فلان عارف اصطلاحی. در رکوع و سجود خود ذکری را خواهد گفت که آنان گفته‌‌اند، نه فلان عالم دینی (مگر آن عالم از معصوم آموخته باشد). و خلاصه در جای‌جای زندگی خود نسخه‌ای را به کار خواهد بست که الگوی معصومش به او آموخته. آری، این است راه و دروازه خداشناسی و بندگی. راهی که گمراهی در آن نیست... #آموزه_های_قدر1402 🆔 @almiqat

✅ مروری بر سخنرانی مراسم احیای شب بیست و یکم ماه رمضان (قسمت دوم) 🔹 موضوع سخنرانی: امیرالمؤمنین(ع)، تنها راه دستیابی به دانش نبوی 🔹 سخنران: استاد مرتضی مخملباف 🔹 تاریخ مراسم: ۱۴۰۲/۱/۲۲ در بخش قبل گفتیم که انسان برای آنکه به اسلام واقعی، خدای واقعی و دانش و سنت واقعی پیامبر خاتم(ص) دست یابد، باید درِ خانه اهل بیت(ع) برود و اصولا هم این خانه با بقیه خانه‌ها فرق می‌کند. چرا که قرآن کریم نیز چنین می‌فرماید: فِي بُيُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَيُذْكَرَ فِيهَا اسْمُهُ يُسَبِّحُ لَهُ فِيهَا بِالْغُدُوِّ وَالْآصَالِ ـ در خانه‌هایی که خداوند اجازه داده همواره محترم و با عظمت باشند و نام او در هر بامداد و شامگاه در آن خانه‌ها یاد شود (نور/۳۶) در روایت است، زمان نزول این آیه، فردی از پیامبر اکرم(ص) پرسید: این خانه‌ها کدام خانه‌ها است؟ حضرت پاسخ دادند: بیوت انبیا(ع). اینجا خلیفه اول از روی شناختی که به جایگاه امیرالمؤمنین(ع) داشت گفت: لابد یکی از این خانه‌ها هم خانه امیرالمؤمنین(ع) و حضرت فاطمه(س) است! حضرت فرمودند: آری، و یکی از بهترین آن بیوتات است. (درالمنثور، ج۵، ص۴۹) در آیه ۳۷ همان سوره نیز می‌فرماید: رِجَالٌ لَا تُلْهِيهِمْ تِجَارَةٌ وَلَا بَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلَاةِ وَإِيتَآءِ الزَّكَاةِ... ـ اشخاصی كه تجارت و داد و ستد آنان را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و پرداخت زكات باز نمی‌دارد. آیه سی‌وهفتم هم به ما این نکته را گوشزد می‌کند که خداوند با اینکه انسان به بهانه زهد و پارسایی دست از تجارت و کسب‌وکار بکشد مخالف است و کسانی را مورد تفقّد و تمجید قرار داده که اتفاقا اهل تجارت‌اند، اما این تجارت آنان را از یاد خداوند باز نمی‌دارد. آنان حق و ناحق را مخلوط نمی‌کنند، مردم را سر نمی‌دوانند، اگر چک می‌کشند و تعهد مالی می‌دهند، خود را ملزم به پرداخت و ادای آن تعهدات می‌دانند. #آموزه_های_قدر1402 🆔 @almiqat

✅ مروری بر سخنرانی مراسم احیای شب بیست و یکم ماه رمضان (قسمت سوم) 🔹 موضوع سخنرانی: امیرالمؤمنین(ع)، تنها راه دستیابی به دانش نبوی 🔹 سخنران: استاد مرتضی مخملباف 🔹 تاریخ مراسم: ۱۴۰۲/۱/۲۲ گفتیم امیرالمؤمنین(ع) (و به تبع آن حضرت، تمام اهل بیت(ع)) باب علم پیامبر(ص) می‌باشد. اما خداوند متعال علاوه‌بر این جایگاه، فضایل فراوان و القاب متعددی برای آن حضرت قائل شده است که شاید بتوان گفت بعضی از آن فضایل و القاب تنها مخصوص امام علی(ع) است. مانند لقب شریف «امیرالمؤمنین» که خود ائمه(ع) نیز فرموده‌اند تنها مختص آن حضرت می‌باشد. حال چرا چنین چیزی را بیان نموده‌اند؟ برای آنکه ما هنگام یاد کردن از آن حضرت نگوییم «علی گفت» و «علی رفت»! این القاب برای آن است که ما آنها را برای حضرت به کار ببریم و از ایشان با احترام یاد کنیم. جای تاسف دارد که گاه در فضای پرمخاطب رسانه می‌بینیم حضرت مولی الموحدین علی(ع) را تنها با نام خشک و خالی صدا می‌کنند، آن وقت یک مقام مسئول را با القاب عریض و طویل!! حال برای آنکه بهتر بدانیم بحث بر سر چه انسان باعظمتی است، بهتر است ببینیم رسول خدا(ص) آن حضرت را چگونه معرفی نموده است. (در اینجا روایتی از بحارالانوار خوانده شد که فضایل شگرف مولای متقیان را بیان می‌نمود): پیامبر اکرم(ص) فرمود: خدای تعالی برای برادرم علی بن ابیطالب فضایلی قرار داده که تعداد آن فضایل را غیر از خدای تعالی هیچکس نمی‌داند! هر کس فضیلتی از فضایل او را ذکر کند در حالیکه اقرار به آن دارد، خداوند گناهان مقدم و مؤخر او را می‌آمرزد، اگرچه در قیامت به اندازه همه گناهان جن و انس باشد! و هر کس فضیلتی از فضایل امیرالمؤمنین(ع) را بنویسد، ملائکه همواره مادامی که رسم‌الخط آن نوشته باقی مانده باشد برایش استغفار می‌کنند. هرکس به فضیلتی از فضائل او گوش فرادهد، خداوند گناهانی را که تا زمان استماع آن فضایل مرتکب شده می‌آمرزد و هر کس به نوشته‌ای از فضایل او بنگرد، خداوند گناهانی را که تا هنگام نظر کردن به آن فضائل مرتکب شده می‌آمرزد. سپس حضرت فرمود: نگاه کردن به علی بن ابیطالب عبادت است. یاد کردن او عبادت است. بعد حضرت فرمود: ایمان بنده پذیرفته نمی‌شود مگر به ولایت او و برائت از دشمنان او. دانستن این دست روایات به ما کمک می‌کند تا در توسلات به آن حضرت، بدانیم سراغ چه انسان شریف و با عظمتی رفته‌ایم تا بدینوسیله توسلات و دعاهایمان زودتر به هدف اجابت برسد. در بخش پایانی این جلسه نیز جناب استاد روایتی شنیدنی از ارشاد القلوب دیلمی خواندند که حکایت از کرامت خمسه طیبه(ع) و لطف عجیب خداوند و آن حضرات نسبت به شیعیان امیرالمؤمنین(ع) داشت: روزی پیامبر اکرم(ص) در حالی که بسیار شادمان بودند به خانه امیرالمؤمنین(ع) و حضرت فاطمه(س) وارد شدند. امیرالمؤمنین(ع) با دیدن حالت حضرت علت این شادمانی را پرسید. حضرت فرمودند لحظاتی قبل جبرئیل بر من نازل شد و گفت خدای تعالی به تو سلام رسانده و فرموده است که اکنون بروی به امیر مؤمنان(ع) و شیعیانش بشارت دهی که من تصمیم دارم فرمانبردار و گنهکار محب امیرالمؤمنین(ع) و شیعه‌اش را بیامرزم. در این هنگام امیرالمؤمنین(ع) سجده شکر به جای آورد و دستان خود را به‌سوی آسمان بلند نمود و رسول خدا، حضرت فاطمه و حسنین –علیهم السلام- را شاهد گرفت و فرمود شاهد باشید من نیمی از حسناتم را به شیعیانم بخشیدم! پس از دیدن این صحنه، حضرت صدیقه طاهره(س) نیز دست به آسمان بلند کرد و او نیز همین کار را انجام داد! سپس امام حسن(ع) و امام حسین(ع) نیز همین کار را کردند! وقتی چنین شد، پیامبر رحمت(ص) فرمودند شما که بخشنده‌تر از من نیستید، شاهد باشید که من نیز نیمی از حسناتم را به شیعیان امیرالمؤمنین(ع) بخشیدم! در این هنگام جبرئیل در همان خانه (فی بُیوتٍ اَذِنَ الله...) نازل شد و گفت یا رسول الله، خداوند به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید من دیدم شما چنین کردید، من ارحم الراحمینم و در شان من نیست شما ببخشید و من نبخشم، به آنها بگو بخشش شما که بیشتر از من نیست، من همه گناهان شیعیان و دوستان علی(ع) را بخشیدم!! #آموزه_های_قدر1402 🆔 @almiqat

✅ مروری بر سخنرانی مراسم احیای شب بیست و سوم ماه رمضان (قسمت اول) 🔹 موضوع سخنرانی: چه کسانی منتظر ظهور هستند؟ (۲) 🔹 سخنران: استاد مرتضی مخملباف 🔹 تاریخ مراسم: ۱۴۰۲/۱/۲۴ در شب نوزدهم به تعدای از خصوصیات یک منتظِر اشاره شد. از جمله اینکه اگر یک منتظر بنا دارد نهی از منکر کند، باید نسبت به تمام منکرات این کار را انجام دهد و به چند مورد خاص بسنده نکند. دزدی از بیت‌المال منکر است. حقوقِ بی‌جهت نجومیِ یک مقام مسئول منکر است. اگر کسی یا ستادی برای نهی از منکر رفتار گزینشی داشته باشد، این دیگر نامش نهی از منکر نیست. ممکن است بپرسید این تذکرات برای چیست؟ آیا واقعا باید تذکر بدهیم؟ مگر با این تذکرات چیزی عوض می‌شود؟ در پاسخ باید گفت بله، البته که باید تذکر داد. زیرا فرموده‌اند منتظر در زمان غیبت آنقدر باید منکرات اجتماعی (نه فردی) را محکوم کند تا بالاخره آن منکر از بین برود. (منکر فردی و ایرادی که کسی دارد را باید با احترام و تواضع در گوش آن فرد گفت تا خجالت نکشد) منکر اجتماعی را آنقدر باید در شبکه‌های اجتماعی، تلویزیون، سایت‌ها و... گفت و کوبید تا ور بیفتد. وقتی یک خیابان با میلیاردها تومن هزینه سنگ‌فرش می‌شود، چرا باید چندی بعد آسفالت شود؟! چرا فکری به حال ترافیک‌های سنگین نمی‌شود؟ وقتی نهی از منکرات اجتماعی در عملکرد ارگان‌های مختلف همچون شورای شهر و... در تریبون‌ها و رسانه‌ها همگانی شد، آن وقت می‌توان امید به اصلاح کشور داشت. #آموزه_های_قدر1402 🆔 @almiqat

✅ مروری بر سخنرانی مراسم احیای شب بیست و سوم ماه رمضان (قسمت دوم) 🔹 موضوع سخنرانی: چه کسانی منتظر ظهور هستند؟ (۲) 🔹 سخنران: استاد مرتضی مخملباف 🔹 تاریخ مراسم: ۱۴۰۲/۱/۲۴ همه ما از روزی که مکلف شده‌ایم در حال امتحان پس دادن هستیم و اصولا بنای عالم هستی بر همین است که بندگان امتحان شوند. بنابراین بهتر است انسان از سوالات بی‌حاصلی چون «چرا مرا به دنیا آوردند» و امثالهم دست بردارد و بداند قاعده هستی همین است و تن دادن و سربلندی در این امتحانات، بهایی است که آدمی برای دست یافتن به سرانجام روشنی به نام «بهشت» باید بپردازد. پا گذاشتن به بهشت برین و ملحق شدن به امیرالمؤمنین(ع) که بدون امتحان و زحمت شدنی نیست! امروزه یکی از گروه‌هایی که مسئولیت بسیار سنگینی در اجتماع پیدا کرده‌اند «روحانیون» هستند و به واقع یکی از سنگین‌ترین امتحانات به آنها اختصاص یافته است. خداوند، پیامبر(ص)، امام زمان(عج) و مردم همگی از عالم دینی انتظار و توقع دارند. توقع دارند بتواند پاسخ شبهات آنها را بدهد (یا اگر نمی‌دانست، برود و پاسخ آن را بیابد). توقع دارند درب دفترش به روی مردم باز باشد، مردم و جوانان بتوانند به او رجوع کنند. عالم دینی نباید از شماتت و سرزنش بترسد و باید قصدش هدایت مردم و خیر رساندن به آنها باشد و اینها امتحان سختی است. مخصوصا اگر این روحانی پست و مقامی هم داشته باشد! عالم دینی اگر در رسانه‌ای همچون تلویزیون حاضر می‌شود، مخاطبش هزار و دو هزار نفر نیست، با میلیون‌ها نفر طرف است! سخنانش باید ابتدا و انتها داشته باشد، محتوا داشته باشد. اگر بحثش آماده نیست عذر بخواهد و آن روز در برنامه حاضر نشود. اینها شرایط منتظر است. مقام منتظر بسیار بالاست. ادعای دروغین منتظر بودن و لقلقه زبان کردن «اللهم عجل لولیک الفرج» بدون عمل که هنر نیست. مطمئن باشید امام زمان(عج) نیز سخن و عمل ما را می‌سنجد و تشخیص راستگو و دروغگوی ما برایش دشوار نیست... #آموزه_های_قدر1402 🆔 @almiqat

✅ مروری بر سخنرانی مراسم احیای شب بیست و سوم ماه رمضان (قسمت سوم) 🔹 موضوع سخنرانی: چه کسانی منتظر ظهور هستند؟ (۲) 🔹 سخنران: استاد مرتضی مخملباف 🔹 تاریخ مراسم: ۱۴۰۲/۱/۲۴ منتظر خصوصیاتی دارد. نماز و روزه‌ او ترک نمی‌شود. اگر به سن تکلیف رسیده به حجاب خود پایبند است. خمسش را می‌پردازد (اگر چنین نباشد چگونه خواهد توانست در راه امام زمان(عج) از جان خود بگذرد وقتی حاضر نیست از مالش دست بکشد؟!)، منتظر از دادن حق همسر و فرزند خود مضایقه نمی‌کند. مهریه همسرش را اگر مطالبه کرد می‌پردازد و اگر نداشت مهلت می‌گیرد. منتظر اگر نذر و عهدی کرد و به خواسته‌اش رسید، نذر و عهد خود را فراموش نمی‌کند. تلاوت قرآنش ترک نمی‌شود. به فکر محرومین است و مردم‌دار. متواضع است و مؤدب. بخیل و حسود و کینه‌توز نیست. حال در این میان گاه بعضی والدین را می‌بینیم که چنین انتظاراتی از فرزندان خود دارند در حالیکه خودشان چنین نیستند! وقتی تو یکی در میان نماز بخوانی، فرزندت دو تا و سه تا در میان خوهد خواند! پدر و مادر معلم فرزندشان‌اند. معلمی که به علم خود عامل نیست، چگونه از شاگرد توقع عمل دارد؟! منتظر برای تربیت خود و فرزندانش وقت می‌گذارد. الگوهای خود و خانواده‌اش را مشخص می‌کند. به فرزندنش می‌آموزد که الگوی تو قرآن و عترت‌اند، نه فلان عالم و آیت‌الله. فرزند خود را به در خانه اهل بیت(ع) می‌برد و آن حضرات را برایش معرفی می‌کند، زیرا آنانند که از هرگونه خطا و اشتباهی مبرا هستند و آنانند الگوی بی‌نقص. اگر فرزند انسان سلام کردن بلد نیست، آداب معاشرت نمی‌داند، اخلاقش برگشته و خلاصه طوری که باید باشد نیست، اول از همه باید رفتار والد و والده‌اش درست باشد. وقتی پدر و مادر نماز بخوانند، دروغ نگویند، با فرزند محترمانه سخن گفته و برخورد کنند، او نیز رفته رفته خواهد آموخت. باید دانست برای اینکه هم خودمان بتوانیم رفتارهای صحیح را فرابگیریم و هم بتوانیم به فرزندمان بیاموزیم، به «دانش» نیاز داریم. اما ما چقدر در پی دانش و مطالعه هستیم؟ چقدر برای ارتقای علمی خود و فرزندمان وقت می‌گذاریم؟ وقتی به‌جای در اختیار گذاشتن کتاب‌های مفید و آموزنده (مانند کتبی که مدتی است با جست‌وجو و تفحص و زحمت زیاد گزینش و وارد کتابخانه مؤسسه شده‌اند) برای کودک و نوجوان کم سن و سال خود موبایل تهیه کنیم، مسلما هنگامی که سر از ناکجا و صفحات نابه‌هنجار دربیاورد، کاری از کسی ساخته نخواهد بود! #آموزه_های_قدر1402 🆔 @almiqat

✅ مروری بر سخنرانی مراسم احیای شب بیست و سوم ماه رمضان (قسمت چهارم و پایانی) 🔹 موضوع سخنرانی: چه کسانی منتظر ظهور هستند؟ (۲) 🔹 سخنران: استاد مرتضی مخملباف 🔹 تاریخ مراسم: ۱۴۰۲/۱/۲۴ یکی دیگر از مواردی که در بحث انتظار مطرح است،‌ مسئله انتقاد و نصیحت است. یعنی هم نقد و نصیحت دیگران را بشنویم (و دلخور نشویم) و هم خودمان در مواقع لازم نصیحت کننده و منتقد باشیم که هر دوی اینها در شارع مقدس ممدوح و پسندیده است. احادیثی از معصومین(ع) در همین خصوص از میزان الحکمه، صفحه ۶۲۹۵: امیرالمؤمنین(ع): برادرت را خالصانه نصیحت کن، خواه آن نصیحت خوشایند آن فرد باشد یا ناخوشایندش. امام صادق(ع): مؤمن برادر مؤمن است، حق دارد او را نصیحت کند. امام زین‌العابدین(ع): حق کسی که از تو نصیحت می‌خواهد این است که او را نصیحت کنی و این کار را با مهربانی و ملایمت انجام دهی و حق آن کسی که نصیحت می‌کند این است که در برابرش فروتن و ملایم باشی و به سخنش گوش بسپاری. (بنابراین اگر کسی ما را نصیحت کرد باید به سخن او گوش دهیم، اگر سخن درستی بود بپذیریم و اگر هم نادرست بود به او پرخاش نکنیم و چیزی به او نگوییم.) امیرالمؤمنین(ع): كسى كه تو را نصيحت مى‌كند دلسوز توست، به تو خوبى مى‌كند، به عواقب كار تو مى‌انديشد، و كاستى‌هايت را جبران مى‌نمايد. بنا بر اين، اطاعت از او موجب هدايت توست و مخالفت با او مايه تباهى و زيانت. امیرالمؤمنین(ع): تلخى نصيحت سودمندتر از شيرينى غلّ و غش است. (غل و غش شیرین مثل چاپلوسی اطرافیان برای انسان) امیرالمؤمنین(ع): در مردمى كه نه خود نصيحت كننده هستند و نه نصيحت كنندگان را دوست دارند خيرى نيست. امام باقر(ع): از کسی که تو را می‌گریاند اما خیرخواه توست پیروی کن و از کسی که تو را می‌خنداند اما نسبت به تو غل و غش دارد پیروی نکن. و در آخر فرمایش امام صادق(ع) که یک امام «معصوم» است و ذره‌ای خطا و ایراد در او راه ندارد را ملاحظه کنید: أحَبُّ إخواني إلَيَّ مَن أهدى إلَيَّ عُيوبي – دوستدارترین فرد نزد من کسی است که عیوب من را به من متذکر شود! طبق این فرمایشات نورانی، کسی که می‌خواهد منتظر باشد، نباید از انتقاد شنیدن انزجار داشته باشد. همچنین یک منتظر باید اهل انتقاد کردن نیز باشد (محترمانه و خالصانه و نه کینه‌ورزانه). البته نقدهای فردی را باید در گوش خود آن فرد و در خلوت گفت، اما انتقادات اجتماعی را می‌توان در جاهای مختلف (با ارائه دلیل و حفظ احترام) مطرح نمود. اما ما در جامعه نصیحت را کنار گذاشته‌ایم و نتیجه‌اش چیزی است که داریم مشاهده می‌کنیم... #آموزه_های_قدر1402 🆔 @almiqat