بسم الله «مکتب» همه دوستدارش شدیم، بعد ازشهادتش. همه سوختیم. اما عده کمتری با خودشان فکر کردند و تلاش کردند که او را بشناسند. عده کمتری الگوی خودشان، قرارش دادند و با معیار او اندیشیدند. عده کمتری باز از اندیشه های سیاسی او، فاصله گرفتند و اعتقاد پیدا کردند که اگر مکتب است، یک مکتب کامل است. تجربه زیسته من و خیلیها، به ما می‌گوید بعضی آدم‌ها هستند که خوبند اما نه به قدر کافی. می‌گوید بعضی از ما، خوبیمان در حد سجاده است. بعضیها درحد به سینه کوفتن و جانم فدای رهبر گفتن. اما خیلیهایمان به کنه نقش خودمان در خانه و اجتماع، هنوز راه پیدا نکرده‌ایم. خیلیهایمان الی ماشالله بهانه داریم برای کمکاری در قبال خانواده و ارحام. در قبال اجتماع و دیگران. در قبال رشد فردی. درقبال تاثیرگذاری. من فکر میکنم فارغ از مقام بالای او و مانند او در نگرش و کنش سیاسی یا نظامیشان، نقش خودشان را در قبال هرکس و هرجا خوب فهمیدند و خوب عمل کردند تا جایی که حاج قاسمی که نامش،لرزه بر اندام دشمنان می انداخت،هنوز پسر دلبری بود برای پدر و مادرش. نه شان سیاسی و نظامی او مانع از پسر خوب بودنش میشد نه پسر خوب و قدردان بودنش مانع از کنش و نقش اساسی او در قالب«حاج قاسم سلیمانی» بودنش. فکر میکنم هزارنکته بالاتر زمو اینجاست که او را تبدیل به از بی نظیران یا کم نظیران روزگار کرده. شما چطور؟ آیا نقش خودتان را در قبال همه شناخته و به آن پایمرد مانده‌اید؟ ✍محــــــنــــــ❤️ـــــــا #امام_حسین #اربعین #انتی_فتنه محنا، مهنایتان https://eitaa.com/joinchat/1763180548Cdca1fa9741