بسم‌الله «د‌َوِش» کسانی هستند که عمرشان، به اندازه سنشان نیست، به قدر وسعت روحیشان است، به قدر وسعت تاثیرگذاریشان... کسانی مثل شهید مختارزاده. که در تمام بیست و یک بهارزندگی‌اش دویده و دویده و دویده، گاهی به دنبال خودسازی، گاهی برای آمادگی جسمی، گاهی برای آموزش گاهی برای خدمت. گوشه‌ای از سرسرای پرعظمت حضرت بی‌بی، مقبره الشهدا نام گرفته. این قسمت برخلاف در و دیوار قدیمی‌اش، تازه جایگاه شهدا شده. اتاقی پر از نور، شهیدی از تفحص، شهید همراه سردار دلها مظفری نیا و شهید مختارزاده شهید امنیت. مگر می‌شود فراموش کرد همین روزهای یک‌سال پیش را که این شهید در ماشین با همراهانش می‌گفت:«خدایا بس است دیگر. ما را ببر و این رفتنی بی بازگشت است.» بیست و یک بهار و به قدر هر بهار عمرش، یک روز کما. آدم‌هایی از جنس این سه شهید، از جنس شهدا، از جنس این جوان‌ِ رزمی کار ورزشکارِ نظامیِ بسیجی، ادمهایی هستند از خیل همان‌ها که خداوند هنگام خلقت انسان به وجودشان افتخار کرد. از جنس همان‌ها که زحمت تحملشان روی دوش شانه‌های دنیا، به عظمت و لذت و شکوه خلیفه‌اللهی شان می‌ارزید. از جنس همان‌ها که مثل شهید چمران، می دویدند و به پاهایشان می‌گفتند:«استراحت باشد بعد ازشهادت بعد از آرامش در خاک» از جنس همان‌ها که همطراز سخن رهبر بال گشودند. همان‌جا که فرمود:«اگر ازمن بپرسند از جوان‌ها چه ‌می‌خواهید، خواهم گفت:_تهذیب، تحصیل، ورزش» همه حرم، حریم امن و گوشه‌ای از بهشت است اما این گوشه، حال و هوای کربلا هم دارد. و چه لحظه قشنگیست اکر خداوند کرم نماید و به ما جوانانی با رشادت با مرگ و زندگانی شبیه این‌ شهید، عنایت کند. خوش به حال مادرانی که با این نیت، فرزند می‌آورند. #حجاب #امام_زمان #بیداری ✍🏻محنـــــــــــــــــا(زدبانو) @almohanaa