بسم الله
«از آرزوها»
در مسیر اربعین،اگر قبولمان کنی،
اکرآمدنی شویم،
اگر بتوانیم زل بزنیم به بلندای ضریحت از نزدیک،
و بخوانیم:_سلام آقا، که الان رو به روتونم..
اگر بشود و بگذاری، کنارقدمهای جابر، سوی نینوا رهسپار شویم و شبیه رباب و سکینه،قدم بزنیم...
اگر بشود خیره شویم به دستهای زحمتکش و قلبهای مهربان عراقیها ولی دیگر نگوییم:_من ایرانم و توعراقی، چه فراقی...
وای یعنی میشود دست فرزندانم را در دست بگیرم وبه اشکهایمان اجازه دهیم ببارد و بخوانیم؛ دلتنگ حرمتم، به کی بگم؟! دردامو به تو نگم به کی بگم؟؟؟
یعنی میشود زیارت کنیم و بعد اعتراف کنیم:_چشاموهرجایی جز روضه تر کردم، ضرر کردم،
به غیر از کربلا هرجا سفر کردم، ضرر کردم..
وای اقای من، دل توی دل من وبچه هام نیست...
دستهایشان را گرفته ام و به هم قول دادهایم آنجا به یاد مولایی قدم بزنیم که بک روزخواهدآمد و جامعهی اسلامی مان، دقیقا مثل جامعه ی اربعینی، عاشق، دلداده، واله، فداکار، برادر، مهربان، جانفدای حسین،شوند..
قول دادهایم تمرین کنیم برای محبوب تو بودن، برای حسینی شدن برای اجابت دعای زیبای اللهم اجعل محیانا محیا محمد و آل محمد و مماتنا ممات محمد و آل محمد..
قول داده ایم بیاد حاج قاسم ها،همدانیها، حججی ها ،حاج اصغر ها، ابومهدی ها، مادرها و پدرها و جامانده ها قدم برداریم...
وه که منتظریم بتوانیم زیرلب بخوانیم:_حسین اومده، به این تک تک زائرا سرزده...
آقای مهربانی ها!
می شود قبولمان کنی! راستی چندکیلومتر تا دامن پرستاره ی کربلایت، راه مانده!!!
قلبم می تپد!
یعنی قسمتمان میشود مستانه زیارتی مستحاب داشته باشم؟!
الهی که به زودی اربعین هایمان هیچ جامانده ای نداشته باشد!!!
پ.ن. اگر نبودم،لطفا کانال را ترک نفرمایید ان شالله از مشایه برایتان خواهم گفت...
#سبک_زندگی
#اربعین
#مشایه
@zedbanoo