#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ ۶. امام صادق (سلام‌الله‌علیه) فرمود: فَلَمَّا فَرَغَ مِنَ التَّکْبِیرِ وَ الِافْتِتَاحِ قَالَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ: الْآنَ وَصَلْتَ إِلَیَّ فَسَمِّ بِاسْمِی. فَقَالَ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَمِنْ أَجْلِ ذَلِکَ جُعِلَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فِی أَوَّلِ کُلِّ السُّورَهًٍْ ... فَقَالَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ: قَطَعْتَ ذِکْرِی فَسَمِ بِاسْمِی فَقَالَ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَمِنْ أَجْلِ ذَلِکَ جُعِلَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بَعْدَ الْحَمْدِ فِی اسْتِقْبَالِ السُّورَهًِْ الْأُخْرَی. هنگامی‌که پیامبر (صلی الله علیه و آله) از گفتن الله اکبر و تکبیرة الاحرام فارغ شد خداوند عزّوجلّ فرمود: «اکنون به من رسیدی، پس نام مرا ببر». پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ»؛ به‌همین خاطر در ابتدای هر سوره [از قرآن] بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ قرار داده شده است. خداوند عزیز و جبّار فرمود: «یاد مرا قطع نمودی، پس نام مرا ببر». پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ»؛ به‌همین خاطر بعد از قرائت سوره‌ی حمد و در ابتدای سوره‌ی دیگر [که بعد از حمد خوانده می‌شود] بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ قرار داده شده است. 📚علل الشرایع، ج۲، ص۳۱۴ ۷. امام صادق (سلام‌الله‌علیه) فرمود: إِذَا أَمَّ الرَّجُلُ الْقَوْمَ جَاءَ شَیْطَانٌ إِلَی الشَّیْطَانِ الَّذِی هُوَ قَرِینُ الْإِمَامِ فَیَقُولُ: هَلْ ذَکَرَ اللَّهَ؟ یَعْنِی هَلْ قَرَأَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ؟ فَإِنْ قَالَ: نَعَمْ؛ هَرَبَ مِنْهُ وَ إِنْ قَالَ: لَا؛ رَکِبَ عُنُقَ الْإِمَامِ وَ دَلَّی رِجْلَیْهِ فِی صَدْرِهِ فَلَمْ یَزَلِ الشَّیْطَانُ إِمَامَ الْقَوْمِ حَتَّی یَفْرُغُوا مِنْ صَلَاتِهِمْ. هرگاه کسی به امامت گروهی ایستد، شیطان به نزد شیطانی دیگر که نزدیک امام ایستاده می‌آید و می‌پرسد: «آیا نام خدا را به زبان آورد»؟ یعنی آیا بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ را خواند؟ اگر بگوید: آری، او از امام دور می‌شود و اگر بگوید نه، او بر گردن امام سوار می‌شود و پاهایش را بر سینه‌اش می‌آویزد و این‌گونه شیطان پیشاپیش آن گروه به امامت می‌ایستد تا نمازشان را به پایان رسانند. 📚التفسير العیاشی، ج ۱، ص ۲۰ ۸. امام علی (سلام‌الله‌علیه) فرمود: بَلَغَهُ أَنَّ أُنَاساً یَنْزِعُونَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَقَالَ: هِیَ آیَهًٌْ مِنْ کِتَابِ اللَّهِ أَنْسَاهُمْ إِیَّاهَا الشَّیْطَانُ. چون به حضرت گفتند برخی از مردم، بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ را جا می‌اندازند، ایشان فرمود: «آن آیه‌ای از کتاب خداست که شیطان آن را از یادشان برده است». 📚تفسیر العیاشی، ج۱، ص۲۱ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ ۹. امیرالمؤمنین (سلام‌الله‌علیه) فرمود: مَرَّهًًْ لَوْ شِئْتُ لَأَوْقَرْتُ بَعِیراً مِنْ تَفْسِیرِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم. اگر بخواهم می‌توانم بار هفتاد شتر را از [شرح] بسم الله الرحمن الرحیم سنگین کنم. 📚کشف الغمه ، ج۱، ص۱۳۰ ۱۰. امام صادق (سلام‌الله‌علیه) فرمود: مَا لَهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ وَ عَمَدُوا إِلَی أَعْظَمِ آیَهًٍْ فِی کِتَابِ اللَّهِ فَزَعَمُوا أَنَّهَا بِدْعَهًٌْ إِذَا أَظْهَرُوهَا وَ هِیَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. «خداوند آنان را بکشد! والاترین آیه‌ی‌کتاب خدا را به عمد نمی‌خوانند و گمان کرده‌اند اگر آن را آشکار کنند، بدعت می‌شود. آن آیه: بِسْمِ الله الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ است». 📚تفسیر العیاشی، ج۱، ص۲۱ ۱۱. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: فُضِّلَتْ {بِ}بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ هِیَ الْآیَهًُْ السَّابِعَهًُْ مِنْهَا. سوره‌ی حمد به‌واسطه‌ی بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ برتری یافته است و بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ یکی از هفت آیه‌ی آن می‌باشد. 📚التفسير المنسوب إلى الإمام العسکري عليه السلام ج ۱، ص ۵۸ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم ۱۲. عبدالله‌بن‌یحیی بر امام علی (سلام‌الله‌علیه) وارد شد و گفت: یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ قَدْ أَفَدْتَنِی وَ عَلَّمْتَنِی فَإِنْ أَرَدْتَ أَنْ تُعَرِّفَنِی ذَنْبِیَ الَّذِی امْتُحِنْتُ بِهِ فِی هَذَا الْمَجْلِسِ حَتَّی لَا أَعُودَ إِلَی مِثْلِهِ. قَالَ: تَرْکُکَ حِینَ جَلَسْتَ أَنْ تَقُولَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَجَعَلَ ذَلِکَ لِسَهْوِکَ عَمَّا نُدِبْتَ إِلَیْهِ تَمْحِیصاً بِمَا أَصَابَکَ. أَمَا عَلِمْتَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) حَدَّثَنِی عَنِ اللَّهِ عَزَّوجَلَّ کُلُّ أَمْرٍ ذِی بَالٍ لَمْ یُذْکَرْ فِیهِ بِسْمِ اللهِ فَهُوَ أَبْتَرُ؟ فَقُلْتُ: بَلَی! بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی، لَا أَتْرُکُهَا بَعْدَهَا. قَالَ: إِذاً تَحْظَی بِذَلِکَ وَ تَسْعَدُ ثُمَّ قَالَ عَبْدُاللَّهِ‌بْنُ‌یَحْیَی: یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ وَ مَا تَفْسِیرُ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ؟ قَالَ: إِنَّ الْعَبْدَ إِذَا أَرَادَ أَنْ یَقْرَأَ أَوْ یَعْمَلَ عَمَلًا فَیَقُولُ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِفَإِنَّهُ تُبَارَکُ لَهُ فِیه. «ای امیرمؤمنان! اگر می‌خواهی به من فایده رسانی و مرا آموزش دهی؛ به من آن گناهی را که برایش در این مجلس گرفتار بلا شدم بشناسان تا بدان باز نگردم»؟ فرمود: «آن این بود که هنگام نشستن بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ نگفتی و خدا از تو این بی‌ادبی و ترک وظیفه را چنین نمود که این مصیبت و گرفتاریت، تو را پاک کرد. آیا ندانستی که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از جانب خدای عزّوجلّ به من فرمود: «هرکار مهمّی که در آن بسم الله گفته نشود دنباله بریده شود». گفتم: «پدر و مادرم بقربانت! از این پس آن را واننهم». فرمود: «در این صورت به آن بهره‌مند شوی و خوشبخت گردی». عبداللَّه‌بن‌یحیی گفت: «ای امیرمؤمنان! تفسیر بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ چیست»؟ فرمود: «بنده هرگاه؛ اراده‌ی خواندن یا به‌جا آوردن عملی داشت، می‌گوید: بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ به این معنا که: [به این اسم، این کار را به جا می‌آورم]. پس؛ هر عملی که به جا می‌آورد، در آن با [بِسْمِ الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ] آغاز کند. یقینا! برایش در آن، میمنت و مبارکی است». 📚التفسير المنسوب إلى الإمام العسکري عليه السلام ج ۱، ص ۲۲ ۱۳. از ابن‌عباس (رحمة الله علیه) روایت است که عبدالله‌بن‌سلام از رؤسای بنی اسرائیل بر رسول خدا (صلی الله علیه و آله) وارد شد و گفت: فَأَخْبِرْنِی أَیُ شَیْءٍ مُبْتَدَأُ الْقُرْآنِ وَ أَیُ شَیْءٍ مُؤَخَّرُهُ؟ قَالَ: مُبْتَدَؤُهُ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم ... سَهْمُ اللَّهِ الْمَنْزَلُ فِی کِتَابِهِ الْمُحْکَمِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ سُنَّهًُْ اللَّهِ سَبَقَتْ رَحْمَهًُْ اللَّهِ غَضَبَه. «مرا خبر بده که ابتدای قرآن و انتهای آن چیست»؟ فرمود: «ابتدای آن بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ است ... سهم خداست که در کتاب محکم او تعیین شده است. بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ سنّت خداست که رحمتش بر غضب او سبقت گرفته است». 📚الاختصاص، ص۴۴ ۱۴. امام صادق (سلام‌الله‌علیه) فرمود: وَ لَرُبَّمَا تُرِکَ فِی افْتِتَاحِ أَمْرِ بَعْضِ شِیعَتِنَا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَیَمْتَحِنُهُ اللَّهُ بِمَکْرُوهٍ، لِیُنَبِّهَهُ عَلَی شُکْرِ اللَّهِ تَعَالَی وَ الثَّنَاءِ عَلَیْهِ، وَ یَمْحُوَ عَنْهُ وَصْمَهًَْ تَقْصِیرِهِ عِنْدَ تَرْکِهِ قَوْلَ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیم. و چه بسا! برخی از شیعیان ما، در آغاز کار، بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را [فراموش کند و] واگذارد! در نتیجه؛ خداوند به گرفتاری و بلا، دچارش کند برای اینکه؛ آگاه و بیدارش سازد! تا شکر و ثنای او را به جای آورد. و در آن گرفتاری و بلا، لکّه‌ی ننگ و تقصیر و کوتاهی او را [به هنگام ترک (بسم الله)] از او، بزداید. 📚التفسير المنسوب إلى الإمام العسکري عليه السلام ج ۱، ص ۲۲ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم ۱۵. امام صادق سلام‌الله‌علیه فرمود: و چه بسا!برخى از شيعيان ما،در آغاز كار، [بِسْمِ‌ اَللّٰهِ‌ اَلرَّحْمٰنِ‌ اَلرَّحِيمِ‌] را (فراموش كند و)واگذارد!نتيجة؛خدا بگرفتارى و بلا،دچارش كند براى اينكه؛آگاه و بيدارش سازد!تا شكر و ثناى او بجاى آورد.و در آن گرفتارى و بلا،لكّۀ ننگ و تقصير و كوتاهى او را-بهنگام ترك[بسم اللّٰه]-از او،بزدايد!.(همچون؛داستان زير:) هر آينه؛عبد اللّٰه بن يحيى،بحضور أمير المؤمنين سلام‌الله‌علیه وارد شد.و در مقابلش صندلى بود،أمير المؤمنين عليه السّلام باو دستور نشستن داد،و او هم،روى آن نشست.(ناگهان)؛صندلى،كج شد!و با سرش(بزمين)فرود آمد!و(سرش شكست)و استخوان سرش اندكى نمايان شد!و خون،جارى گشت!.أمير المؤمنين سلام‌الله‌علیه، دستور آب داد.آوردند و خون را از او شست.آنگاه فرمود:نزديك من بيا.نزدش آمد. دست خويش بر آن(زخمى)كه؛استخوانش نمايان بود،گذاشت.از درد آن،بيتاب شد!. و بر آن،دست ماليد و آب دهان انداخت.بمجرّد اين كار،زخمش خوب شد!آنچنان كه گوئى-أصلا!-جراحتى باو نرسيده است. أمير المؤمنين سلام‌الله‌علیه فرمود: اى عبد اللّٰه!حمد و ستايش!براى خداوندى است كه؛پاك كردن گناه شيعيان ما را-در دنيا-به رنج و محنتشان قرار داده است!تا فرمانبرى و طاعت آنان را،برايشان،بى‌آلايش و سالم گرداند!و مستحقّ‌ أجر و ثواب آن گردند. عبد اللّٰه بن يحيى گفت:يا أمير المؤمنين!آيا براستى؛ما بگناهانمان مجازات نميشويم،جز در دنيا؟! فرمود:آرى!(همين طور است).آيا؛نشنيدى كه رسول خدا صلّى اللّٰه عليه و آله فرمود: «دنيا،زندان مؤمن است!و بهشت كافر!»خدا،شيعيان ما را[بخاطر محنت و رنجى كه در اين دنيا متحمّل‌اند،و بخاطر آمرزشى كه؛نصيب آنان فرموده است]حتما:از گناهان،پاك و پاكيزه ميگرداند!از اين جهت است كه خدا ميفرمايد: «آنچه از گرفتارى و پيشامدى بشما رسد،از آن چيزى است كه؛تاب و توان شما بدست آورده،و(تعداد)بيشمارى(از آن را)مى‌بخشد و ميگذرد.» تا هنگامى كه؛بآستان رستاخيز در آمدند،طاعات و عباداتشان بر آنها،سرشار گردد!و دشمنان محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله،و دشمنان و بدخواهان ما را-بنا،بفرمانبرى و طاعتى كه از آنان سر ميزند،در دنيا،پاداش و جزا ميدهد!اگر چه؛طاعتشان بى‌وزن و بى‌ارزش است!چون؛خلوصى همراهش نيست.تا هنگامى كه؛بآستان رستاخيز در آمدند، گناه و كينۀ خود[كه از محمّد و آل محمّد و ياران خوب او،در دل داشتند]بر آنان بار گردد!و بخاطر آن،در آتش افكنده شوند!. و هر آينه؛شنيدم:محمّد صلّى اللّٰه عليه و آله ميفرمايد: «در زمان گذشته-قبل از شما-دو نفر بودند،يكى از آنها،مطيع و مؤمن خدا بود!و ديگرى كافر!-كه آشكارا بدشمنى دوستان او،و موالاة(بدخواهان و) دشمنانش،ميپرداخت!-و براى هر كدام،فرمانروائى عظيمى در گوشه‌اى از زمين بود. آن كافر(دشمن خدا)بيمار شد.و در غير وقتش هوس ماهى كرد،چون كه؛آن نوع ماهى،در آن هنگام،چنان بگردابها جا گرفته بود!كه؛بدست آوردنش إمكان نداشت. بنا بر اين،پزشكان،او را از زندگى و جانش،نااميد كردند!و گفتند: جانشين و قائم مقامت را معيّن كن،كه تو از أهل گورستان،پاينده‌تر نيستى! همانا؛شفايت در اين ماهى است،كه؛بآن ميل و اشتهاء دارى،و بر آن(نيز)راهى نيست!. در اين هنگام؛خدا،فرشته‌اى برانگيخت!و باو فرمان داد كه آن ماهى را از جايش برانگيزد!و بطرفى سوق دهد كه؛بدست آوردنش آسان شود.نتيجة؛ماهى برايش گرفته شد.و آن را خورد و از ناخوشى،بهبودى يافت.و در فرمانروائيش سالهاى سال -بعد از آن-بجاى ماند. سپس؛(تقدير الهى!)چنين واقع شد كه؛آن(پادشاه)مؤمن،مريض شد!همانند مرض آن كافر[زمانى كه؛عينا!جنس آن ماهى از كنار و سواحل(دريا)كه بدست آوردنش آسان بود،جدا نميشد]نتيجة؛(پادشاه)،هوس آن ماهى كرد و پزشكان برايش توصيف كردند و گفتند: آسوده خاطر باش!اكنون وقت آنست كه برايت بگيرند،و از آن بخورى و شفا يابى!. در اين هنگام؛خدا،آن فرشته را برانگيخت!و باو فرمان داد كه؛جنس آن ماهى را از سواحل و كرانه‌ها بگردابها براند!تا دسترسى بآنها ممكن نشود.در نتيجه؛(آن ماهى)،بدست نيامد.تا آن مؤمن،بخاطر هوس[و دورى از درمانش]از دنيا رفت.و از اين جريان،فرشتگان آسمان و أهل آن سامان-در زمين-بشگفتى فرو رفتند!تا آنجا كه؛نزديك بود در فتنه قرار بگيرند!.چون؛خداى تعالى!(از روى فضل و حكمتش)بر آن كافر،آنچه را كه بر او راهى نبود،آسان گردانيد.و بر آن مؤمن،آنچه را كه بسادگى،بر آن راهى بود،غير ممكن گردانيد! آنگاه؛خدا،بفرشتگان آسمان و پيامبر آن زمان-در زمين-بوحى(خويش) فرمود: البتّه من!(بدون هيچ شكّ‌ و شبهه‌اى!)منم خداى كريم تفضّل‌كنندۀ توانا!.آنچه عطا كنم،زيانم نرساند!و آنچه باز دارم،از من نكاهد!و مقدار[ذرّه‌اى]بكسى ستم نكنم!.

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم ۱۶. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: إِذَا مَرَّ الْمُؤْمِنُ عَلَی الصِّرَاطِ فَیَقُولُ بِسْمِ‌ اللهِ‌ الرَّحْمنِ‌ الرَّحِیمِ طُفِیَتْ لَهَبُ النِّیرَانِ وَ تَقُولُ جُزْ یَا مُؤْمِنُ فَإِنَّ نُورَکَ قَدْ أَطْفَأَ لَهَبِی. اگر مؤمن به هنگام عبور از صراط بگوید: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ»، شعله‌ی آتش فرو نشیند و گوید: «ای مؤمن! بگذر؛ چراکه نور تو شعله‌ام را خاموش کرد». 📚البرهان في تفسير القرآن، ج ۱، ص ۱۰۰ ۱۷. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: إِذَا قَالَ الْمُعَلِّمُ لِلصَّبِیِّ قُلْ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. فَقَالَ الصَّبِیُ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، کَتَبَ اللَّهُ بَرَاءَهًًْ لِلصَّبِیِ وَ بَرَاءَهًًْ لِأَبَوَیْهِ وَ بَرَاءَهًًْ لِلْمُعَلِّم. هرگاه معلّم به کودک بگوید: «بگو: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم». و کودک بگوید: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ»، خداوند برائت نامه‌ای برای کودک، برائت نامه‌ای برای پدر و مادرش و برائت نامه‌ای برای معلّمش می‌نویسید. 📚جامع الأخبار، ج ۱، ص ۴۲ ۱۸. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: مَنْ حَزَنَهُ أَمْرٌ یَتَعَاطَاهُ فَقَالَ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ وَ هُوَ مُخْلِصٌ لِلَّهِ وَ یُقْبِلُ بِقَلْبِهِ إِلَیْهِ لَمْ یَنْفَکَّ مِنْ إِحْدَی اثْنَتَیْنِ إِمَّا بُلُوغِ حَاجَتِهِ فِی الدُّنْیَا وَ إِمَّا یُعَدُّ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ یُدَّخَرُ لَهُ لَدَیْهِ وَ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَ أَبْقَی لِلْمُؤْمِنِینَ. هرکس را امری که بدان پرداخته غمگین و محزون‌کند، آنگاه بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بگوید درحالی‌که خالص برای خدا باشد و با جان و دل، به او روی آورد در آن، یکی از دو فایده است: یا رسیدن به نیاز دنیایی اوست! و یا چیزی است که به نزد خدا، برایش مهیّاست وَ مَا عِنْدَ اللهِ خَیْرٌ وَ أَبْقَی؛ و آنچه نزد خداست، برای مؤمنین، بهتر و پاینده‌تر است. 📚تفسیر الإمام العسکری، ص۲۷ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم ۱۹. امام صادق (سلام‌الله‌علیه) فرمود: لَرُبَّمَا تَرَکَ بَعْضُ شِیعَتِنَا فِی افْتِتَاحِ أَمْرِهِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَیَمْتَحِنُهُ اللَّهُ بِمَکْرُوهٍ لِیُنَبَّهَ عَلَی شُکْرِ اللَّهِ وَ الثَّنَاءِ عَلَیْهِ وَ یُمْحَقَ وَصْمَهًُْ تَقْصِیرِهِ عِنْدَ تَرْکِهِ قَوْلَ بِسْمِ اللَّهِ قَالَ وَ قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ لِعِبَادِهِ أَیُّهَا الْفُقَرَاءُ إِلَی رَحْمَتِی قَدْ أَلْزَمْتُکُمُ الْحَاجَهًَْ إِلَیَّ فِی کُلِّ حَالٍ وَ ذِلَّهًَْ الْعُبُودِیَّهًِْ فِی کُلِّ وَقْتٍ فَإِلَیَّ فَافْزَعُوا فِی کُلِّ أَمْرٍ تَأْخُذُونَ فِیهِ وَ تَرْجُونَ تَمَامَهُ وَ بُلُوغَ غَایَتِهِ فَقُولُوا عِنْدَ افْتِتَاحِ کُلِّ أَمْرٍ صَغِیرٍ أَوْ عَظِیمٍ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ أَیْ أَسْتَعِینُ عَلَی هَذَا الْأَمْرِ بِاللَّهِ. چه بسا! برخی از شیعیان ما در آغاز کار بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را [فراموش‌کند و] واگذارد! در نتیجه؛ خدا به گرفتاری و بلا، دچارش کند برای اینکه آگاه و بیدارش سازد! تا شکر و ثنای او به‌جای آورد. و در آن گرفتاری و بلا، لکّه‌ی ننگ و تقصیر و کوتاهی او را به‌هنگام ترک بِسْمِ اللهِ از او بزداید. خدای تعالی به بندگانش فرمود: ای نیازمندان رحمتم! به‌راستی؛ ذلّت بندگی را [در همه حال] و نیاز را [در همه‌ی اوقات]، گردنگیرتان ساختم! پس در [هر چیز و] هرکاری که شروع می‌کنید و به تمام آن و بلوغ نهاییش امیدوارید، به‌سوی من کرنش کنید و آغاز هر مطلب کوچک و بزرگی، بگویید: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ که در واقع چنین گفته‌اید: بر این کار، استعانت و یاری از خدا می‌طلبم. 📚التفسير المنسوب إلى الإمام العسکري عليه السلام ج ۱، ص ۲۷ ۲۰. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: إِذَا قَالَ الْعَبْدُ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. قَالَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ: بَدَأَ عَبْدِی بِاسْمِی وَ حَقٌّ عَلَیَّ أَنْ أُتَمِّمَ لَهُ أُمُورَهُ وَ أُبَارِکَ لَهُ فِی أَحْوَالِه. هرگاه بنده بگوید: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ» خدای بزرگ و با عظمت فرماید: «بنده‌ام به نامم آغاز کرد و بر من لازم است امورش را تمام کنم و احوالش را مبارک سازم». 📚الأمالی للصدوق، ص۱۷۴ ۲۱. امام علی (سلام‌الله‌علیه) فرمود: فَکُلُ أَمْرٍ یَعْمَلُهُ یَبْدَأُ فِیهِ {بِ} بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَإِنَّهُ یُبَارَکُ لَهُ فِیهِ. [انسان] هر عملی که به جا می‌آورد در آن به بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ آغاز کند. یقیناً! برایش در آن، میمنت و مبارکی است!. 📚التفسير المنسوب إلى الإمام العسکري عليه السلام ج ۱، ص۲۵ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم ۲۲. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: اذَا قَالَ الْعَبْدُ عِنْدَ مَنَامِهِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، یَقُولُ اللَّهُ مَلَائِکَتِی اکْتُبُوا نَفَسَهُ إِلَی الصَّبَاحِ. اگر کسی هنگام خوابیدن بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بگوید خداوند می‌فرماید: «فرشتگان من! نفَس‌هایش را تا صبح، برایش [حسَنه] بنویسید»! 📚جامع الأخبار ج ۱، ص ۴۲ ۲۳. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: لَا یَدْخُلُ الْجَنَّهًَْ أَحَدٌ إِلَّا بِجَوَازِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ هَذَا کِتَابٌ مِنَ اللَّهِ لِفُلَانِ بْنِ فُلَانٍ أَدْخِلُوهُ جَنَّةً عَالِیَةً قُطُوفُها. «کسی وارد بهشت نمی‌شود مگر با اجازه‌نامه‌ای از بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ [که در آن نوشته شده] این نوشته‌ای از جانب خداوند برای فلان شخص است، او را در بهشتی عالی، که میوه‌هایش در دسترس است. (حاقه/۲۳۲۲) نمایید». 📚أعلام الدین، ص۱۴۸ ۲۴. امام باقر (سلام‌الله‌علیه) فرمود: إِذَا قَرَأْتَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ سَتَرَتْکَ فِیمَا بَیْنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ. «هنگامی‌که بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را تلاوت نمایی، این آیه تو را میان آسمان‌ها و زمین حفظ خواهد کرد». 📚الکافي ج ۳، ص ۳۱۳ ۲۵. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: مَنْ أَرَادَ أَنْ یُنَجِّیَهُ اللَّهُ مِنَ الزَّبَانِیَهًِْ التِّسْعَهًَْ عَشَرَ، فَلْیَقْرَأْ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَإِنَّهَا تِسْعَهًَْ عَشَرَ حَرْفاً. لِیَجْعَلَ اللَّهُ کُلَّ حَرْفٍ مِنْهَا جُنَّهًًْ مِنْ وَاحِدٍ مِنْهُم. هرکس که می‌خواهد خداوند او را از شعله‌های نوزده‌گانه‌ی جهنّم رهایی بخشد بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را بخواند، زیرا آن نوزده حرف است و خداوند هر حرف را سپر شعله‌ای قرار می‌دهد. 📚جامع الأخبار ج ۱، ص ۴۲ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم ۲۶. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: مَنْ قَرَأَ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ، کَتَبَ اللَّهُ لَهُ بِکُلِ حَرْفٍ أَرْبَعَهًَْ آلَافِ حَسَنَهًٍْ وَ مَحَا عَنْهُ أَرْبَعَهًَْ آلَافِ سَیِّئَهًٍْ وَ رَفَعَ لَهُ أَرْبَعَهًَْ آلَافِ دَرَجَهًْ. هرکس بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ را بخواند، خداوند متعال برای هر حرف از آن چهارهزار پاداش برایش می‌نویسد و چهارهزار بدی را از او می‌زداید و چهار هزارمقام، برایش بالا ببرد. 📚جامع الأخبار ج ۱، ص ۴۲ ۲۷. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: قَالَ أُمَّتِی یَأْتُونَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ وَ هُمْ یَقُولُونَ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فَتَثْقُلُ حَسَنَاتُهُمْ فِی الْمِیزَانِ فَیُقَالُ أَلَا مَا أراجح {أَرْجَحَ} مَوَازِینَ أُمَّهًِْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله). فَتَقُولُ الْأَنْبِیَاءُ (علیهم السلام): إِنَّ ابْتِدَاءَ کَلَامِهِمْ ثَلَاثَهًُْ أَسْمَاءٍ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ لَوْ وُضِعَتْ فِی کِفَّهًِْ الْمِیزَانِ وَ وُضِعَتْ سَیِّئَاتُ الْخَلْقِ فِی کِفَّهًٍْ أُخْرَی لَرَجَحَتْ حَسَنَاتُهُم. همانا امّت من درحالی‌که بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ بر لب دارند روز قیامت وارد شوند و نیکی‌های آن‌ها در میزان، سنگینی کند. در این هنگام، دیگر امّت‌ها گویند: «چه چیز کفه‌ی ترازوهای امّت محمّد (صلی الله علیه و آله) را سنگینی بخشید»؟ پیامبران (علیهم السلام) به آنان پاسخ دهند: «سرآغاز سخن ایشان سه اسم از اسم‌های خداوند بود که اگر در یک کفه‌ی ترازو قرار گیرد و گناهان مخلوقات در کفه‌ی دیگر، نیکی‌های ایشان سنگینی خواهد کرد». 📚مجموعه ورام، ج۱، ص۳۲ ۲۸. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: مَنْ قَالَ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بَنَی اللَّهُ لَهُ فِی الْجَنَّهًِْ سَبْعِینَ أَلْفَ قَصْرٍ مِنْ یَاقُوتَهًٍْ حَمْرَاءَ فِی کُلِّ قَصْرٍ سَبْعُونَ أَلْفَ بَیْتٍ مِنْ لُؤْلُؤَهًٍْ بَیْضَاءَ فِی کُلِّ بَیْتٍ سَبْعُونَ أَلْفَ سَرِیرٍ مِنْ زَبَرْجَدَهًٍْ خَضْرَاءَ فَوْقَ کُلِّ سَرِیرٍ سَبْعُونَ أَلْفَ فِرَاشٍ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ وَ عَلَیْهِ زَوْجَهًٌْ مِنْ حُورِ الْعَیْنِ وَ لَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ ذُؤَابَهًٍْ مُکَلَّلَهًٍْ بِالدُّرَرِ وَ الْیَوَاقِیتِ مَکْتُوبٌ عَلَی خَدِّهَا الْأَیْمَنِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ عَلَی خَدِّهَا الْأَیْسَرِ عَلِیٌّ وَلِیُّ اللَّهِ وَ عَلَی جَبِینِهَا الْحَسَنُ (علیه السلام) وَ عَلَی ذَقَنِهَا الْحُسَیْنُ (علیه السلام) وَ عَلَی شَفَتَیْهَا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. قُلْتُ: یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لِمَنْ هَذِهِ الْکَرَامَهًُْ؟ قَالَ: لِمَنْ یَقُولُ بِالْحُرْمَهًِْ وَ التَّعْظِیمِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. هرکس بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ را بخواند خداوند متعال در بهشت هفتادهزار قصر از یاقوت سرخ برایش بنا کند و در هر قصر هفتادهزار اتاق از درّ سفید بسازد و در هر اتاق هفتادهزار تخت از یاقوت سبز گذارد و بر هر تخت، هفتادهزار بستر از ابریشم ظریف و زربافت بگستراند و پری سیه چشمی با هفتادهزار طرّه موی آراسته به تاج مروارید و یاقوت به همسریش درآورد که بر گونه‌ی راستش محمّد رسول الله نوشته شده و بر گونه‌ی چپش علی ولیّ الله و بر پیشانی‌اش حسن سلام‌الله‌علیه و بر زنخدانش حسین سلام‌الله‌علیه و بر لبش بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ. عرض شد: «ای رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله)! چنین کرامتی برای کیست»؟ فرمود: «هرکه با احترام و بزرگداشت بگوید: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ». 📚مستدرک الوسایل، ج۴، ص۳۸۷ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم ۲۹. پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: در شب معراج، تمامی بهشت‌ها بر من عرضه شد در میان آن‌ها چهار نهر مشاهده کردم نهری از آب، نهری از شیر، نهری از شراب و نهری از عسل؛ خداوند فرموده است: در آن نهرهایی از آب صاف و خالص که بدبو نشده، و نهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایی از شراب [طهور] که مایه‌ی لذّت نوشندگان است، و نهرهایی از عسل مصفّاست، و برای آن‌ها در آن از همه‌ی انواع میوه‌ها وجود دارد و [از همه بالاتر] آمرزشی است از سوی پروردگارشان! آیا این‌ها همانند کسانی هستند که همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده می‌شوند که اندرونشان را از هم متلاشی می‌کند؟! (محمّد/۱۵). گفتم: «ای جبرئیل! این نهرها از کجا آمده و به کجا می‌روند»؟ گفت: «به حوض کوثر می‌روند ولی نمی‌دانم از کجا می‌آیند، از خداوند بخواه تا تو را آگاه ساخته یا به تو نشان دهد». من نیز از خدا خواستم؛ در این حال فرشته‌ای آمد و سلام کرد و گفت: «ای محمّد (صلی الله علیه و آله)! چشمانت را ببند»! من نیز چشمانم را بستم؛ سپس گفت: «چشمانت را باز کن». من نیز باز کردم و خود را کنار درختی دیدم و قُبّه‌ای از مروارید درخشان مشاهده کردم که دری از یاقوت سبز و قفلی از طلای سرخ داشت؛ اگر تمام انسان‌ها و جنّیانی که در دنیا هستند بر روی آن قبّه قرار گیرند همچون پرنده‌ای خواهند بود که بر کوهی نشسته یا بادامی که در دریایی افتاده باشد؛ و این نهرهای چهارگانه را دیدم که از زیر این قبّه جاری شده‌اند. هنگامی‌که خواستم برگردم همان فرشته به من گفت: «چرا داخل قبّه نمی‌شوی»؟ گفتم: «چگونه داخل شوم با اینکه قفلی بر در آن است»؟ فرشته گفت: «قفل را باز کن»! گفتم: «چگونه بازش کنم با اینکه کلیدی در دست ندارم»؟ گفت: «کلیدش در دستان توست»! گفتم: «کجاست»؟ گفت: «کلیدش بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ است». پس نزدیک شدم و بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ گفتم، قفل بازگشت و داخل قبّه شدم و دیدم که این نهرها از چهار رکنِ قبّه جاری هستند. هنگامی‌که خواستم از قبّه خارج شوم فرشته‌ای به من گفت: «آیا نگاه کردی و دیدی»؟ گفتم: «آری»! گفت: «دوباره نگاهی بیانداز». چون نگاه کردم دیدم بر روی چهار رکن قبّه نوشته شده بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ. و دیدم نهر آب از میم بِسْمِ اللهِ و نهر شیر از هاء الله و نهر شراب از میم الرَّحمن و نهر عسل از میم الرَّحیم خارج می‌شود، دانستم که سرچشمه‌ی این چهار نهر از بِسْمِ اللهِ است. [در این حال] خداوند فرمود: «ای محمّد! هرکس از امّتت با نیّتی خالص مرا به این نام‌ها بخواند و بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ بگوید او را از این نهرهای چهارگانه سیراب خواهم نمود». خداوند روز شنبه، اهل بهشت را از آب بهشت و روز یکشنبه از عسل بهشت سیراب می‌فرماید و روز دوشنبه از شیر بهشت و روز سه شنبه از شراب بهشت می‌نوشند چون [از شراب] بنوشند مست گردند و چون مست گردند هزار سال به پرواز درآیند تا در نهایت به کوهی بلند از مُشک خوشبو رسند که چشمه‌ی «سلسبیل» (نام چشمه‌ای در بهشت) از زیر آن جاری می‌گردد و آن‌ها از آن چشمه می‌نوشند و این در روز چهارشنبه خواهد بود. آنگاه هزارسال دیگر به پرواز درآیند تا به قصری [ساخته‌شده] از سنگ عقیق رسند که در آن تخت‌های زیبای بلند و پیاله‌هایی نهاده شده است، چنانکه در آیه: در آن تخت‌های زیبای بلندی است، و قدح‌هایی [از شراب طهور] نهاده شده. (غاشیه/۱۴۱۳) به آن اشاره گردیده است، پس هرکدام از ایشان بر تختی نشیند و بر آن‌ها شراب زنجبیل فرود آید و از آن بنوشند و این در روز پنج‌شنبه خواهد بود. آنگاه ابری سفید که از زعفران تشکیل شده است دوهزار سال بر ایشان باریدن گیرد، هزارسال زیور و هزار سال گوهر بر آن‌ها ببارد که بر هر گوهر، حورالعینی آویزان است؛ آنگاه هزارسال دیگر به پرواز درآیند تا در نهایت به جایگاه راستین [اشاره به آیه: در جایگاه صدق نزد خداوند حاکم مقتدر. (قمر/۵۵)] رسند و این در روز جمعه خواهد بود و بر سفره‌ی جاودانگی نشینند و شراب زلال دست نخورده و سربسته‌ای که مهری از مُشک بر آن نهاده شده [اشاره به آیات: آن‌ها از شراب طهور دست‌نخورده و مهر شده‌ای سیراب می‌شوند. مُهری که بر آن نهاده شده از مشک است؛ و مشتاقان باید برای این [نعمت‌های بهشتی] بر یکدیگر پیشی‌گیرند. (مطفّفین/۲۶۲۵)] بر ایشان فرود آید و از آن بنوشند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: «این‌ها کسانی هستند که اعمال صالح انجام می‌دهند و از گناهان پرهیز می‌کنند». 📚بحرالعرفان، ج ۱، ص ۴۴ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم ۳۰. عَن مُحَمَّدِبنِ‌مُسلِم قَالَ: سَأَلْتُ أَبَاعَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) عَنِ السَّبْعِ الْمَثَانِی وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ أَهِیَ الْفَاتِحَهًُْ؟ قَالَ: نَعَمْ. قُلْتُ: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ مِنَ السَّبْعِ؟ قَالَ: نَعَمْ! هِیَ أَفْضَلُهُنَّ. محمّدبن‌مسلم گوید: از امام صادق (سلام‌الله‌علیه) درباره‌ی سبع المثانی و قرآن عظیم پرسیدم: «آیا سبع المثانی، سوره‌ی فاتحه است»؟ فرمود: «بله»! عرض کردم: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم در شمار این هفت آیه است»؟ فرمود: «بله! آن بهترین آن‌هاست». 📚تهذیب الأحکام، ج۲، ص۲۸۹ ۳۱. امام صادق (سلام‌الله‌علیه) فرمود: هِیَ سَبْعُ آیَاتٍ مِنْهَا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. سوره‌ی حمد هفت آیه دارد و بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ یکی از آن‌هاست. 📚مستدرک الوسایل، ج۴، ص۱۵۷ ۳۲. امام حسن عسکری (سلام‌الله‌علیه) از پدرانش از امام علی سلام‌الله‌علیه نقل می‌کند: قِیلَ لِأَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) یَا أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) أَخْبِرْنَا عَنْ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ أَهِیَ مِنْ فَاتِحَهًِْ الْکِتَابِ فَقَالَ: نَعَمْ. کَانَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَقْرَؤُهَا وَ یَعُدُّهَا آیَهًًْ مِنْهَا وَ یَقُولُ فَاتِحَهًُْ الْکِتَابِ هِیَ السَّبْعُ الْمَثَانِی. به امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه گفتند: «ای امیرمؤمنان! ما را از بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ که آیا جزء فاتحة الکتاب است، خبر بده». فرمود: «بلی! رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله آن را قرائت می‌فرمود و یک آیه از فاتحة الکتاب می‌شمرد و می‌فرمود که فاتحة الکتاب سبع المثانی است». 📚وسایل الشیعه ، ج۶، ص۵۹ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی 🔴 ادامه روايات ذیل آیه بِسمِ اللهِ الرَّحمنِ الرَّحيم ۳۳. امام علی (سلام‌الله‌علیه) فرمود: بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ آیَهًٌْ مِنْ فَاتِحَهًِْ الْکِتَابِ وَ هِیَ سَبْعُ آیَاتٍ تَمَامُهَا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ. همانا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ آیه‌ای از فاتحة الکتاب است. و این سوره شامل هفت آیه است که همه‌ی آن بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ است. 📚وسایل الشیعه ، ج۶، ص۵۹ ۳۴. معاویه‌بن‌عمّار گوید: به امام صادق (سلام‌الله‌علیه) عرض ‎کردم: إِذَا قُمْتُ لِلصَّلَاهًِْ أَقْرَأُ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فِی فَاتِحَهًِْ الْکِتَابِ؟ قَالَ: نَعَمْ. قُلْتُ: فَإِذَا قَرَأْتُ فَاتِحَهًَْ الْکِتَابِ أَقْرَأُ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ مَعَ السُّورَهًِْ؟ قَالَ: نَعَم. «هنگامی‌که می‌خواهم نماز بخوانم آیا بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را در ابتدای سوره‌ی حمد بخوانم»؟ امام فرمود: «آری بخوان»! عرض کردم: «سوره‌ی حمد را که خواندم با سوره‌ی بعدی نیز بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را بخوانم»؟ امام فرمود: «آری بخوان»! 📚الإستبصار، ج۱، ص۳۱۱ ۳۵. یحیی‌بن‌أبی‌عمران الهمدانی گوید: در نامه‌ای به امام جواد (سلام‌الله‌علیه) نوشتم: جُعِلْتُ فِدَاکَ مَا تَقُولُ فِی رَجُلٍ ابْتَدَأَ بِ بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ فِی صَلَاتِهِ وَحْدَهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ فَلَمَّا صَارَ إِلَی غَیْرِ أُمِّ الْکِتَابِ مِنَ السُّورَهًِْ تَرَکَهَا؟ فَقَالَ الْعَبَّاسِیُّ: لَیْسَ بِذَلِکَ بَأْسٌ! فَکَتَبَ بِخَطِّهِ: یُعِیدُهَا مَرَّتَیْنِ عَلَی رَغْمِ أَنْفِهِ یَعْنِی الْعَبَّاسِی. «فدایتان شوم! نظر شما در مورد کسی که در نمازش فقط در ابتدای سوره‌ی حمد بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را گفته و هنگام خواندن سوره بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ را نگفته چیست؟ و عبّاسی (هشام‎بن‌إبراهیم العبّاسی) گفته این کار اشکالی ندارد»؟! امام با دست خط مبارک خود مرقوم فرمود: «بر خلاف میل عبّاسی، بِسمِ اللهِِ الرَّحمنِ الرَّحیمِ را [در هر رکعت] دوبار تکرار کند». 📚کافی، ج۳، ص۳۱۳ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim

#تفسیر_روایی الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ سپاس و ستايش مخصوص خداوندى است كه پروردگار جهانيان است سوره حمد آیه ۲ ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ ۱. امام صادق (سلام‌الله‌علیه) فرمود: شُکْرُ النِّعْمَهًِْ اجْتِنَابُ الْمَحَارِمِ وَ تَمَامُ الشُّکْرِ قَوْلُ الرَّجُلِ الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعالَمِینَ. شکر نعمت، کناره‌گیری از حرام‌هاست و نهایت شکرگفتن: الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمِینَ است. 📚الکافي ج ۲، ص ۹۵ ۲‌. امام صادق (سلام‌الله‌علیه) فرمود: الحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعالَمِینَ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ؛ دَعْوَی أَهْلِ الْجَنَّهًِْ حِینَ شَکَرُوا اللَّهَ حُسْنَ الثَّوَابِ. الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ* الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ؛ سخن بهشتیان است در آن هنگام که خداوند را به خاطر پاداش‌های نیک شکر می‌گزارند. 📚تفسیر العیاشی، ج۱، ص۲۲ ۳. امام صادق (سلام‌الله‌علیه) فرمود: تَفْسِیرُ الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعالَمِینَ یَعْنِی الشُّکْرَ لِلَّهِ وَ هُوَ أَمْرٌ وَ لَفْظُهُ خَبَرٌ وَ الْأَمْرُ مُضْمَرٌ فِیهِ وَ مَعْنَاهُ قُلِ الْحَمْدُ للهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ. الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعالَمِین؛ یعنی شکر و سپاس مخصوص خداوند است. این جمله امر در قالب جمله خبریه است و امرش در تقدیر می‌باشد و در اصل این‌گونه است: بگو: الْحَمْدُ لِلهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ. 📚تفسیر القمی، ج۱، ص۲۸ کانال معارف قرآنی "اَلْقُرْآنُ الْکَریم" https://eitaa.com/alquran_olkarim