#اشعار_مهدوی 🎴 یـا مهـدی! مناجاتِ سحرخیزانِ مضطر، یک صدا: مهدی تمنّاى شباویزانِ غم، از کبریا: مهدی چراغ راهِ هادیها مسیر راه مرشدها: "وَأَنْتَ الْمُسْتَعَانُ وَ إِلَیكَ الْمُشْتَکی.." مهدی پناه بی پناهان وامید نا امیدان است.. نوای " اَلامان و اَلعَجَل، اَلغوث یامهدی! " به دنیایی که نامرد است، تنها دلخوشی باشد.. به عاقل های باورمندِ حق، بعد از خدا مهدی دلیل روی پا بودن برای دیده بر راهش.. امیدی هست که دارد به ختم اولیا مهدی به نام " نَضرَةُ الْـاَيّام " ناميدند او را پس.. کند شیرین به کام خلق، طعم وقت را مهدی دوباره شد سحر، بار دگر باشم قلم در دست، ردیف شعر من باشد همیشه، هرکجا: مهدی صفا مهدی، وفا مهدی، قضا مهدی، قَدَر، مهدی نَفَس، مهدی، هوا مهدی، دوا مهدی، شِفا مهدی منم بی تاب هجرانش نشستم بر سرِ خوانش به درد مهرِ خود، فرموده من را مبتلا مهدی پزشکم ثبت کرد آواز نبضم را، چنین باشد: "کجایی یوسف زهرا!؟ حیات قلبها مهدی!" پزشکم گوش کرد آوای قلبم را، تَپَد اینسان: "بیا مهدی، بیا مهدی، بیا مهدی، بیا مهدی" #محمدعلى_نوری یکشنبه ۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۲ https://eitaa.com/joinchat/3675914354C1adcb936bf