‍ ‍ ‍ ‍ #پاسخ_به_شبهات ⚠️ آیا صلح امام مجتبی علیه السلام با معاویه به معنای کناره‌گیری ایشان از امامت و یا حتی کناره‌گیری از خلافت و اعطای آن به معاویه است؟! بیست و پنجم ربیع الاول #سالروز #صلح_امام_حسن_مجتبی (علیه السلام)، #پرشکوه_ترین_نرمش_قهرمانانه_تاریخ 👈کسانی که چنین باوری دارند به اثبات چهار مطلب احتياج دارند : 1️⃣بايد اثبات كنند كه بيعت امام حسن (علیه السلام) با معاويه ، بيعتي حقيقی بوده است ، نه صوری و ظاهری. 2️⃣حضرت امام حسن ( علیه السلام) برای معاويه از خلافت كناره گيری كرده اند . 3️⃣حضرت امام حسن ( علیه السلام) با اختيار خويش بيعت نموده اند ، و اجباری در كار نبوده است . 4️⃣اگر بيعت امام حسن ( علیه السلام) مشروط بوده است ، بايد اثبات كنند كه معاويه به شرائط عمل كرده است . ✅كه قطعا چنين كاری نمی‌توانند انجام دهند. ⬇️⬇️ اما در مورد صلح امام حسن علیه‌السلام چند نكته را بايد مطرح نمود : 1️⃣نكته اول: در مصادر تاريخی به جای بيعت ، معاهده و صلح ذكر شده است . و معاهده و صلح فرق بسياری با بيعت دارد ؛ به این منابع دقت کنید: 📜 قال يوسف بن مازن الراسبي : فسمعت القاسم بن محيمة يقول: ما وفي معاوية للحسن بن علي بشيء عاهده عليه 👈از قاسم بن محيمه شنيدم كه گفت: معاويه به چيزي از آن چه با حسن بن علي پيمان بسته بود عمل نكرد❌.👉🏻 📚(علل الشرايع ؛ ج: ۱ ، ص: ۲۰۰) 📜 في كلام له (علیه السلام) مع زيد بن وهب الجهني قال (والله لأن آخذ من معاوية عهداً أحقن به دمي وآمن به في أهلي خير من أن يقتلوني... 👈در سخنان حضرت با زيد بن وهب آمده است كه فرمودند : قسم به خدا اگر از معاويه پيمانی بگيرم كه خونم را به وسيله آن حفظ كنم و اهل بيتم را ايمن گردانم بهتر از كشته شدن من است. 📚 (الإحتجاج ؛ ج: ٢ ، ص: ٦٩) 📜( فوالله لان أسالمه... ) في كلام له (علیه السلام) مع زيد بن وهب 👈قسم به خداوند اگر با وی قرار داد صلح ببندم ... 📚(الإحتجاج ؛ ج: ٢ ، ص: ٦٩) 📜فلما استتمت الهدنة علي ذلك سار معاوية حتي نزل بالنخيلة. (وقتي كه قرار داد صلح كامل شد معاويه به راه افتاد تا به نخيله رسيد) 📚 الإرشاد ج٢ ص١٤ و... ☝️👌👈👈و از مطالبي كه نظر شيعه را تاييد مي كند كلام همه تاريخ نويسان است كه در هنگام ذكر وقايع سال ٤١ هجري مي گويند : 👈صلح حسن👉 و نمي گويند 👈بيعت حسن👉 2️⃣نكته دوم: فرق بين حكومت دنيوی بر مردم و امامت الهی واضح است . پس حتی اگر فرض كنيم كه امام حسن علیه‌السلام حكومت دنيوی را به عللی به معاويه واگذار نموده باشند ، اين به معنی كناره گيری ايشان از مقام امامت ( كه مقام هدايت مردم است ) نيست . بلكه اصلا ايشان نمی توانند خود را از اين مقام عزل نموده يا كس ديگری را نصب نمايند . اين مقام ، مقامی الهی است كه آن را به هر كس كه شايسته بداند عطا می‌نمايد . از رواياتي كه صريحا به اين مطلب اشاره دارد ، اين روايت معروف است كه : 💠الحسن والحسين امامان قاما أو قعدا حسن و حسين دو امامند ، چه قيام كنند چه نكنند. (📚 علل الشرايع ؛ ج١ ص٢١١) 3️⃣نكته سوم: اين نكته ايست كه در صورت اثبات ، می‌تواند تحليل ما را از اين قضيه به جهت درستی هدايت كند و آن مجبور بودن حضرت به اين بيعت است . و اگر اين مطلب ثابت شود ديگر نمی‌توان خلافت معاويه را با اين بيعت مشروع دانست ؛ همانطور كه در نكته اول ، اين روايت را ذكر كرديم در اينجا نيز به فراخور حال آن را ذكر می‌كنيم : 👈و همان روايتي را كه حضرت امام حسن علیه‌السلام به زيد بن وهب فرمودند 📚(الإحتجاج ؛ ج: ٢ ، ص: ٦٩) ☝️اين روايت جدا از رواياتی است كه در آنها به اوضاع وخيم لشكر حضرت و خيانتهای فرماندهان وروسای قبايل اشاره شده است ، كه می‌خواستند حضرت را كشته و يا ايشان را به معاويه تسليم كنند 📚(الإحتجاج ؛ ج: ٢ ، ص: ٦٩) 👈👈و همچنين رواياتی كه در آنها آمده است اگر اين صلح صورت نمی‌گرفت ، هيچ شيعه ای را بر روی زمين زنده نمی‌گذاشتند 📚 (علل الشرايع ؛ ج: ۱ ، ص: ۲۰۰) و نيز خود حضرت در سخنان خود اين صلح را به مصالحه رسول خدا صلی الله علیه و آله با كفار تشبيه كرده و آن را برای حفظ اسلام می‌دانند :👇 💠 في كلام يخاطب به أبا سعيد فيقول له: علة مصالحتي لمعاوية علة مصالحة رسول الله (صلی الله علیه وآله) لبني ضمرة وبني أشجع ، ولأهل مكة حين انصرف من الحديبية 💠 علت صلح من با معاويه ، همان علت صلح رسول خدا صلی الله علیه و آله با بني ضمره و بني اشجع و با اهل مكه در هنگام بازگشتش از حديبيه است. 📚(علل الشرايع ؛ ج: ۱ ، ص: ۲۰۰) ادامه دارد... https://eitaa.com/altalaatorrashidah