🔴 ساختار چیست؟ اصلاح ساختار کدام است؟/ ۲ ✍️ #سیدعلیرضا_حسینی_بهشتی: 🔸ما وقتی میگوییم ساختار مثلاً وقتی می گوییم تحول در ساختار، به نظرم میآید که تغییر یا اصلاح بنیادی قانون اساسی. بالاخره این دستورالعملی است که همه قوانین و مقررات دیگر از دل آن میآید. گویی منشور ملی است. 🔸این ساختار باید عوض شود، اما این جهتگیری کلی را نباید فراموش کرد. مثلاً اگر قرار است قانون اساسی تحول پیدا کند باید روشن شود در چه جهتی باید تغییر کند. 🔸ما در سال ۵۸ در شرایط خاصی بودیم. در حال تأسیس یک نظام بودیم. در دوره مشروطه، قانون اساسی ما یک نظامنامه است. ارکان نظام و ارتباط میان آنها را تعریف میکند. و به شکل خاصی هم تصویب شد. یعنی نه رفراندوم نه مجلس مؤسسان، منجر شد به مجلس خبرگان. البته روندی دموکراتیک بود. به یاد ندارم کسی تشکیک کرده باشد درباره آن انتخابات. نمایندگان مردم بودند آنجا آمدند. حتی اگر متن، تغییر هم کرده باشد از لحاظ حقوقی مشکلی ندارد. مجلس نمایندگان تصمیم میگیرد. ولی این نگاه به شکلگیری نظام عملاً مثلاً فصل سوم و اینها را به محاق برده. خیلی در سایه برده. تحولات بعدی مثل بازنگری ۶۸، ضربه خیلی بدی بود. ولی بعد از آن ما با مسئله رفتار سر و کار داریم. اساساً به بسیاری از اصول عمل نشد. گاه متأسفانه و در کمال شگفتی تفسیرهای وارونه شد از اصول. گاه قیودی از اینها بود، قیدها بعداً در قوانین و مقررات عادی تفسیرهای صورت گونهای شکل گرفت که اساساً خود اصل بر باد رفت. مگر «آنکه‌ها» چیزی درآورد که مشکلاتی را به وجود آورد. 🔸فکر می‌کنم که اگر این در شرایط کنونی میخواستیم قانون اساسی بنویسیم، یکی از جهت‌گیری‌ها و پیشنهادات کلی میتوانست این باشد که شهروندمحور باشد. 🔸اینکه فرمودید آیا خود سیستم میتواند مشکلات را حل کند یا نه؛ خود سیستم نشان می‌دهد که نه نشده. مثلاً اولین جایی که مسئله مطرح شد، شکل‌گیری مجمع تشخیص مصلحت نظام بود در سال ۶۸. به یک بن‌بستی رسیدند و تصمیم گرفتند این نهاد باشد. یک سری اصلاحاتی که دوگام به عقب بود به‌جای به پیش بودن. مثلا در بازنگری، حذف شوراها، تمرکز قدرت و بسیاری چیزها که عقب رفت بود. کاملاً هم مکانیکی به آن نگاه کردند و کاملاً هم پراگماتیستی بود. تجربه آقایانی که آنجا نشسته بودند به این رسیدند کار جمعی نمی‌توانیم بکنیم بنابراین شورایعالی قضایی را برداریم که مسائل آن را دیدیم. 🔸هر نظامی یا هر تمدنی، اگر که دستگاه عیب‌یاب را درون خود زنده نگه دارد، به زوال نمی‌انجامد. اگر نتواند این دستگاه عیب‌یاب را داشته باشد، عیب‌ها و راه‌حل را پیدا نمی‌کند. آمریکا توانسته دائماً این عیب‌یابی را داشته باشد. همین‌طور خیلی از قدرتهای دیگر جهانی. عیب را پیدا کردند، هزینه‌های زیادی دادند، راه اشتباه را به عقب برگشتند راه دیگری انتخاب کردند. اگر این نباشد یعنی به تصلب میرسید. جایی که دیگر می‌بینید این نظام خودش خود را نمی‌تواند اصلاح کند. 🔸یک جاهایی حتی دموکراسی‌ها هم ممکن است به بنبستها و انسدادهای محکمی برخورد بکنند. مثال بسیار جالب آن ایسلند است. سال ۲۰۰۹ که اینجا یک سری اعتراضات و اینها بوده، در ایسلند هم بوده. آنها بحران اقتصادی بزرگ ۲۰۰۹-۲۰۱۱ را درگیر بودند. به وجود آورنده هم چند بانک خصوصی بودند. کاستلز در شبکه‌های خشم و امید مطرح کرده که برای من بسیار جالب بود. میگوید وقتی مراجعه کردند، نارضایتی عمومی به وجود آمد، جنبش قابلمه‌ها را داشتند، بالاخره مردم دچار مشکل شدند. همان مشکلاتی که شبیه آن در وال‌استریت اتفاق افتاد. این درحالی است که ایسلند به لحاظ توسعه در صدر توسعه و نرخ رشد توسعه بوده در اروپا. به لحاظ دموکراسی از قدیمی‌ترین دموکراسی‌ها است. ادعا می‌کنند هزار و چند سال دموکراسی دارند. در قانون اساسی همه را نوشتند. ولی به بن‌بست خوردند. 🔸نافرمانی مدنی، براندازی نیست. اغتشاش نیست؛ شورش و هرج‌ومرج نیست. جاهایی ساختار به انسداد برخورد می‌کند، به سبک‌هایی به هم می‌خورد که قانون دیگر نمی‌تواند، حتی قانون اساسی نمی‌تواند حل کند. اینجا نافرمانی‌ها و جنبش‌های مدنی به کمک نظام می‌آید. برای بقای نظام کمک می‌کنند. بازمی‌گردد به آن مطالبات، برای اینکه شکل بدهد و این تحول را ایجاد کند، در ایسلند یک رفراندوم مجازی ایجاد کردند و بر اساس آن قانون اساسی را تغییر دادند تا این اشکال برطرف شد. دوباره ایسلند افتاد در مسیر توسعه. 🔸فهم ما از شهروندی در این چهل سال تکامل پیدا کرده، گسترده‌تر شده. اگر می‌خواهیم قانون اساسی بماند برای ماست که باید ثبات و استمرار داشته باشد. باید بتواند پاسخگوی مقتضیات زمان و مکان باشد. شهروندی در … 🗞منبع: کانال کلمه(اصلاح طلب ضدانقلاب) ... 📡🌎📡🌎@online_eslahat ✅رصد آنلاین اخبار جبهه اصلاحات https://eitaa.com/joinchat/1327890465C3c75539a76

🔴 بازهم درباره اصلاح ساختاری (۱) – 🔵 بایسته‌های آسیب‌شناسی نظام جمهوری اسلامی ایران ✍️ #سیدعلیرضا_حسینی_بهشتی: 🔸پیش از هر سخن دیگری، لازم است درباره شرایط ویژه‌ای که در آن قرار داریم و انگیزه من از نوشتن این یادداشت‌ها، چند کلمه‌ای به مخاطبان گرامی، هموطنان عزیزم در سراسر این مرز و بوم، عرض کنم. این روزها در اذهان و نیز در گفتگوهای‌مان در فضای مجازی، با حادثه شیوع بیماری مرگبار کرونا، شاهد مواجهه‌های گوناگونی هستیم. نقد عملکرد مسئولان مملکتی در پنهان‌کاری سیاسی و سپس سوء‌مدیریت یا ضعف‌مدیریت و عدم انسجام و انتظام در مهار آن، جستجو برای توطئه‌گرانی که در گوشه و کنار دنیا در جهت براندازی نظام جمهوری اسلامی ویروسی اختراع کردند که البته مآلاً دامن خودشان را هم گرفت، یک «بلا»ی آسمانی و عقوبت الهی در ازای گناهان فردی و جمعی که بشریت معاصر انجام داده و می‌دهد، نشانه‌ای از بروز و ظهور دوره آخرالزمان که در متون مقدس نیز می‌توان اخبار پیش‌بینی آن را یافت، و … . من شخصاً از آنچه در عالم غیب یا در پستوهای توطئه‌چینان اتفاق می‌افتد بی‌خبرم و تربیت دینی که از آن بهره برده‌ام (مثلا آنچه در کتاب ارزشمند «پیامبری از نگاهی دیگر» اثر شهید بهشتی و به‌خصوص فصل رابطه علم و وحی و عقل خوانده‌ام)، مرا از تکیه به آنچه نمی‌توانم نسبت به آن آگاهی پیدا کنم برحذر می‌دارد و حکم می‌کند صرفاً بر فرمان الهی به‌کارگیری عقل (هرچند محدود) بشری‌ام (پیامبر درونی) تکیه می‌کنم. بر این اساس، وضعیت کنونی را یک «ابتلا» می‌دانم و گمان می‌کنم وظیفه فرد فرد جامعه‌ ایرانی این باشد که در مبارزه با این بیماری مسری از یافته‌های دانش پزشکی (با همه نواقص و محدودیت‌هایش) بهره ببرند و با در خانه ماندن و رعایت اصول بهداشتی اعلام‌شده، مدیریت بحران را یاری رسانند. اما این روزها فرصتی است تا از این آزمایش و بحران، استفاده کنیم و به عنوان فرد و نیز به‌عنوان عضوی از جامعه و شهروندان این کشور، به محاسبه کردار گذشته و حال خود بپردازیم و از رهگذر آن، از تکرار اشتباهات گذشته بپرهیزیم و آینده‌ای روشن‌تر برای خود و جامعه خود رقم بزنیم. آنچه در این یادداشت و چند یادداشت بعدی ارایه خواهم کرد، تلاشی است در این راه؛ نوشته‌هایی از یک معلم فلسفه سیاسی که دلمشغولی‌هایش را خاضعانه با هموطنانش به اشتراک می‌گذارد. به‌گمان من، وضعیت مرارت‌بار کنونی بیش از هر چیز نشان از ناکارآمدی مدیریت سیاسی کشورمان دارد و «ابتلا»ی کنونی فرصتی است برای اندیشیدن به اصلاح ساختارهای معیوب سیاسی که سرچشمه این ناکارآمدی به‌شمار می‌رود. 🔸در پی انتشار گفتگویی که با عنوان «ساختار چیست و اصلاح ساختار کدام است؟» در ماهنامه «ایران فردا» (شماره‌های ۵۶ و ۵۷، سال ۱۳۹۸ که متن آن در سایت شخصی من هم یافت می‌شود) منتشر شد، سوالات بسیاری مطرح شد که نشان داد برخی نکاتی که بدان‌ اشاره شده بود، نیازمند شرح و تفصیل بیش‌تر است. آنچه در ادامه می‌آید، تلاشی است برای توضیح و تشریح آن نکات. من در آنجا گفته بودم که اعمال اصلاحات ساختاری را تنها و کم‌هزینه‌ترین راه نجات نظام و کشور از طریق مسالمت‌آمیز می‌دانم و با توجه به پیوند تنگاتنگ ساختار و کردار/رفتار، به‌عنوان یک گام در جهت اصلاح ساختار، خواستار اصلاح بنیادین قانون اساسی شده بودم. اجازه می‌خواهم که فهرست‌گونه، اقداماتی را که به‌نظر من باید صورت گیرد در اینجا مطرح کنم. اما پیش از آن، لازم می‌دانم چند نکته مقدماتی را عرض کنم. 🔸نخست این که، همچنان که بدیهی است و بارها گفته شده، سرآغاز هر گونه اصلاحی، عیب‌یابی از طریق یک مطالعه همه‌جانبه، علمی و منصفانه از راه طی شده است؛ به‌ بیان دیگر، آسیب‌شناسی گسترده و عمیق و چندرشته‌ای کارنامه همه ارکان نظام جمهوری اسلامی. 👈 متن کامل ✅ 🗞منبع: کانال کلمه(اصلاح طلب ضدانقلاب) ... 📡🌎📡🌎@online_eslahat ✅رصد آنلاین اخبار جبهه #اصلاحات https://eitaa.com/joinchat/1327890465C3c75539a76

🔴 یک تصویر سِلفی هولناک از ما ✍️ #سیدعلیرضا_حسینی_بهشتی: 🔸در زندگی فردی، گاهی لازم است آدمی خود را از فضای روزمره بیرون بکشد و با فاصله‌ای نقادانه، به خود و آنچه می‌کند بنگرد و کارنامه خود را مورد ارزیابی قرار دهد. اهل دل، به هر دین و مذهب و مکتب عرفانی که تعلق داشته باشند، این گونه محاسبه‌ها و مراقبه‌ها را شرط لازم برای استمرار تکامل زندگی روحی، معنوی و اخلاقی انسان می‌شمرند. جوامع بشری نیز از این قاعده مستثنی نیستند و نیاز به ارزیابی مستمر کارنامه خود دارند تا از رکود و سکون و بلکه از ارتجاع و حبس در چرخه‌های تکرارشونده، بگریزند. این همان چیزی است که در اندیشه سیاسی با عنوان «نقد اجتماعی» شناخته شده و در ادبیات دینی ما با عنوان «امر به معروف و نهی از منکر»، از اهم واجباتی شمرده شده که ترک آن، انحطاط و زوال جامعه‌ها و تمدن‌ها را به‌دنبال خواهد داشت. 🔹تصویر این روزهای جامعه ایرانی از این منظر، تصویری است نگران‌کننده و یأس‌آور. این تصویر برگرفته از منازعاتی است که فضای زندگی اجتماعی و سیاسی روزانه ما آکنده از آن است و طرفداران نظام و انقلاب به همان اندازه درگیر آن هستند که منتقدان و مخالفان آن و فضای فکری‌مان را، چه از طریق رسانه‌های رسمی و چه در فضای مجازی، چنان مسموم ساخته و چنان سرگرم‌مان کرده که حتی لحظه‌ای به‌خود نمی‌آییم تا از خود بپرسیم به کجا می‌رویم. در این میدان جنگ تبلیغاتی، هرکس و هر گروه سعی در تخریب تمام‌عیار طرف مقابل (آنچه در کاربرد اصطلاحاتی مانند «نابود کردن» و «لوله کردن» متبلور شده است) و تطهیر تمام‌قد خود دارد و در این راه، صدالبته استفاده از هر وسیله‌ای مجاز است! گویی فراموش کرده‌ایم که «هدف وسیله را توجیه می‌کند» خط‌مشی افراد و گروه‌هایی بوده و هست که در طول تاریخ معاصر ما، پشت سر خود جز ویرانه‌های هولناک و گورستان‌های وهمناک، چیزی باقی نگذاشته‌اند. گاه حتی چنان سرگرم تخریب یکدیگر می شویم که به‌ آسانی فراموش می‌کنیم که دشمنِ دشمنِ ما، ضرورتاً دوست ما نیست. طنز تلخ این که در یادبود یک قربانی تبعیض نژادی در ینگه دنیا شمع روشن می‌کنیم و شمع‌افروزان یادمان قربانیان فقر و جهل و ناکارآمدی و قدرت‌طلبی وطنی را عامل بیگانه می‌خوانیم. و چنان در «خودبزرگ‌بینی» و «دیگراندک‌بینی» غرق شده‌ایم که هم سوزن و هم جوال‌دوز را به طرف مقابل فرو می‌کنیم. ما در معرکه‌ای آواره و ویلان و سرگردان شده‌ایم که «انصاف» که اصل‌الاصول و رکن رکین اخلاق است زیر دست و پایمان تکه‌تکه شده است. این یک تصویر سِلفی هولناک از ماست! 🔸چرا کنج سکوت رها کرده‌ام و چنین بی‌رحمانه بر خود می‌تازم؟ آیا می‌خواهم از سلبریتی‌های دانشگاهی و غیردانشگاهی که بحمدالله این روزها فراوان یافت می‌شوند تقلید کنم و از برج عاج روشنفکری یا منبر وعظ و خطابه، خودی بنمایم و نامی و نانی بجویم؟ امیدوارم چنین نباشم. دردمندانه می‌نویسم چون نشانه‌های سقوط و اضمحلال یک ملت، یک تمدن، یک فرهنگ، یک نظام سیاسی و یک کشور را که بر حسب اتفاق در آن زندگی می‌کنم را هر روز مشاهده می‌کنم و می‌دانم که سوار بر کشتی‌ای هستم که با این روزن‌های پرشماری که بر اثر تیشه‌زنی‌های سرنشینانش در آن به‌وجود آمده، دیر یا زود غرق خواهد شد. 🗞منبع: کانال کلمه(اصلاح طلب ضدانقلاب) ... 📡🌎📡🌎@online_eslahat ✅رصد آنلاین اخبار جبهه #اصلاحات https://eitaa.com/joinchat/1327890465C3c75539a76