🔴 در مواجهه، شکست و پیروزی در کار نیست! ✍️ #سیدمحسن_علوی‌پور: 🔸ویروس کووید-۱۹ از نسل ویروس‌های کرونا، در ماه‌های اخیر در بسیاری از کشورهای جهان، از جمله در ایران، آسیب‌ها و نگرانی‌های فراوانی را ایجاد کرده است. این نگرانی‌ها البته فرصتی را هم بر عده‌ای فراهم می‌آورد که با فروش مخدرهای مختلف و گاه تقلبی، نیاز جامعه به آرامش را به نوعی برآورده کنند. آمار بالای تلفات ناشی از شرب الکل ناخالص در استان‌های مختلف کشور در این ایام، خود شاهدی عینی بر این ماجراست. اما تخدیر تنها در مکانیزم‌های بیولوژیک عمل نمی‌کند؛ روان نیز عرصه مناسبی برای تخدیر است و شاید حتی بیش از بدن نیازمند آن. چنین است که امروزه بازار امیدبخشی‌های وهم‌آلود، که عموما مبتنی بر تقلیل اهمیت و جایگاه موضوع در زندگی کنونی و آینده اجتماعی ارائه می‌شوند، گرم‌تر شده است. با گردشی در فضای مجازی می‌توان کسانی را دید که روزانه چندین یادداشت و مصاحبه و فیلم و سخنرانی از انها منتشر می‌شود و همگی بر پاشنه همین تخدیر می‌گردند. مخدرها اما در آغاز تلخند؛ پس این تخدیرکنندگان، ابتدای بحث را با نقدی –چه بر حکومت و چه بر مردم- آغاز می‌کنند و سپس، از امیدها سخن می‌گویند و در آخر نیز بی‌آنکه به راستی راه‌حلی عینی و شفاف ارائه کرده باشند، سخن خود را به پایان می‌برند. 🔸مثالی می‌زنم: استعاره «جنگ با کرونا» و در نتیجه تاکید بر «شکست دادن آن» یکی از نشانه‌های این روند تخدیری است. ویروس، موجودی زنده است که برای تداوم حیات، نیازمند بهره‌مندی از میزبانی زنده است. بدن انسان کنونی، با ویروس کووید-۱۹ آشنا نیست، نمی‌تواند میزبانی آن را بر عهده گیرد و در نتیجه، مکانیزم‌های دفاعی درونی ما برای مقابله با آن به حرکت درمی‌آیند. تولید گلبول‌های سفید افزایش می‌یابد؛ ریه توان ایجاد فضای مناسب همزیستی با ویروس را ندارد و این امر می‌تواند به استهلاک و پایان زندگی انسان منجر شود. اما نکته‌ای اولیه در اینجا مستلزم یادآوری است: این ویروس به جنگ ما نیامده است! او فقط مثل هر موجود زنده دیگری می‌خواهد زنده بماند! غریزه بقا برای موجود زنده، غریزه‌ای بنیادی است! 🔸در قرن شانزدهم میلادی، توماس هابز (فیلسوف و اندیشمند ارجمند سیاسی انگلیسی) با مشاهده وضعیتی مشابه، بنیاد فلسفه سیاسی خود را بر آن گذاشت که آنچه رفتار انسانی را تعیین می‌کند، غریزه بقاست و از آنجا که منابع همیشه محدود است، تنازع برای بقا، انسان‌ها را در مصرف این منابع محدود به گرگی برای انسان‌های دیگر بدل می‌کند و از این‌رو آنچه در میان جوامع انسانی در حالت طبیعی آن برقرار است «جنگ همه با همه» است! نکته مد نظر هابز (پدر لیبرالیسم مدرن) درست است، اما این نقد را می‌توان به جدّ بر او وارد کرد که آنچه به درستی می‌گویی مشخصا «در وضعیت بحرانی و در تنازع برای بقا»ست که مصداق می‌یابد. وگرنه، در هنگامی که بحران نباشد و بتوان با یکدیگر تعاون داشت، نه نزاعی بر سر بقاست و نه گرگی در درون هر انسان لانه‌کرده! 🗞منبع: کانال کلمه(اصلاح طلب ضدانقلاب) ... 📡🌎📡🌎@online_eslahat ✅رصد آنلاین اخبار جبهه #اصلاحات https://eitaa.com/joinchat/1327890465C3c75539a76