التماس دعا🌿🌿🕊🕊🕊

زائر در سفر زیارت آن حضرت توشه خود را از غذاهای لذیذ مانند بریانی و حلواجات قرار ندهد، بلکه خوراکش را نان با شیر یا ماست تهیه ببیند. از امام صادق(علیه‌السلام) روایت شده است که فرمود: شنیدم جماعتی به زیارت امام حسین(علیه‌السلام) می‌روند و با خود سفره‌هایی برمی‌دارند که در آن‌ها بزغاله‌های بریان و حلواجات هست، اگر به زیارت قبر پدران یا دوستان خود بروند قطعاً این خوراکی‌ها را با خود برنمی‌دارند. در روایت معتبر دیگری نقل‌شده است: که امام صادق(علیه‌السلام) به مفضل بن عمر فرمود: زیارت کنید امام حسین(علیه‌السلام) را بهتر از آن است که زیارت نکنید و زیارت نکنید بهتر از آن است که زیارت کنید، مفضّل عرضه داشت: پشتم را شکستی! فرمود: و الله اگر به زیارت قبر پدران خود بروید، اندوهگین و غمناک می‌روید و به زیارت آن حضرت که می‌روید سفره‌ها با خود برمی‌دارید، درحالی‌که باید ژولیده مو و گردآلود بروید. نویسنده گوید: پس برای ثروتمندان و تاجران چه اندازه شایسته است که این مسئله را در این سفر توجّه کنند و هرگاه در شهرهایی که تا کربلا بین راه ایشان است، عدّه‌ای از دوستانشان ایشان را دعوت و میهمان می‌کنند و در زمان حرکت سفره‌های آنان را از پختنی‌های لذیذ و مرغ بریان و سایر غذاها پر می‌کنند، قبول نپذیرند و بگویند: ما مسافر کربلا هستیم و برای ما تغذیه به این غذاها شایسته نیست. شیخ کلینی روایت کرده: بعد از شهادت حضرت سید الشّهدا همسر کلبیّه آن حضرت مجلس عزا برپا کرد، گریست و سایر زن‌ها و خدمتکاران گریستند تا حدی که اشک‌های آن‌ها خشک شد، از جایی برای آن مخدّره «جونی» هدیه فرستادند که معنی آن را مرغ قطا گفته‌اند، این هدیه برای این بود که از خوردن آن در گریستن بر امام حسین(علیه‌السلام) نیرو بگیرند، چون آن بانوی محترمه آن را دید پرسید چیست؟ گفتند: هدیه‌ای است که فلانی برای شما فرستاده تا در ماتم امام حسین(علیه‌السلام) از آن کمک بگیرید، فرمود: «ما که در جشن عروسی نیستیم، ما را چه به این خوراک؟» پس دستور داد تا آن را از خانه بیرون بردند. داستان مردی که به زیارت امام حسین علیه السلام نمی‌رفت شخصی از بزرگان هند به قصد مجاورت کربلای معلّی به این شهر آمد و مدت شش ماه در آنجا ساکن شد و در این مدت داخل حرم مطهر نشده بود و هر 🌹وقت زیارت حضرت امام حسین علیه السلام را اراده می‌کرد، بر بام منزل خود رفته، به آن حضرت سلام می کرد و او را زیارت می‌نمود؛ تا این که سرگذشت او را به «سید مرتضی»که از بزرگان آن عصر و مرسوم به «نقیب الاشراف» بود رساندند. سید مرتضی به منزل او رفت و در این خصوص او را سرزنش نمود و گفت: «از آداب زیارت در مذهب اهل‌بیت علیه السلام این است که داخل حرم شوی و عقبه وضریح را ببوسی. این روشی را که تو داری، برای کسانی است که در شهرهای دور می‌باشند و دستشان به حرم مطهر نمی‌رسد.» آن مرد چون این سخن را شنید گفت: «ای نقیب الاشرف» از مال دنیا هر چه بخواهی از من بگیر و مرا از رفتن معذور دار. هنگامی که سید مرتضی سخن او را شنید بسیار ناراحت شد و گفت: «من که برای مال دنیا این سخن را نگفتم؛ بلکه این روش را بدعت و زشت می‌دانم و نهی از منکر واجب است.» وقتی آن مرد این سخن را شنید، آه سردی از جگر پر دردش کشید. سپس از جا برخاست و غسل زیارت کرد و بهترین لباسش را پوشید و پا برهنه و با وقار ازخانه خارج شد و با خشوع و خضوع تمام، نالان و گریان متوجه حرم حسینی گردید تا این که به در صحن مطهر رسید . نخست سجده شکر کرد و عتبه صحن شریف را بوسید. سپس برخاست و لرزان، مانند جوجه گنجشکی که آن را در هوای سرد در آب انداخته باشند، بر خودمی‌لرزید و با رنگ و روی زرد، همانند کسی که یک سوم روحش خارج گشته باشد، حرکت می‌کرد تا این که وارد کفش کن شد. دوباره سجده شکر به جا آورد و زمین را بوسید و برخاست و مانند کسی که در حال احتضار باشد داخل ایوان مقدس گردید و با سختی تمام خود را به در رواق رسانید. چون چشمش به قبر مطهر افتاد، نفسی اندوهناک بر آورد و مانند زن بچه مرده، ناله جانسوزی کشید. سپس به آوازی دلگداز گفت: «اَهَذا مَصرَعِِ سیدُالشهداء؟اهَذا مَقتَلُ سیدُالشهداء؟ ؛ آیا اینجا جای افتادن امام حسین علیه السلام است؟ آیا اینجا جای کشته شدن حضرت سیدالشهداء است؟» پس فریاد کشید و نقش زمین شد و جان به جان آفرین تسلیم نمود و به شهیدان راه حق پیوست..

اگر كسی درخت میوه ای دارد كه شاخه های آن از روی دیوار به داخل كوچه یا خیابان آمده است، شخص عابری كه از آنجا می گذرد می تواند به اندازه متعارف یك رهگذر و عبور كننده، و در حد خوردن از آن میوه ها استفاده كند. البته نمی تواند از میوه ها بچیند و جمع كند و با خود ببرد.این اجازه خوردن برای عابر و رهگذر را "حق المارة" می گویند. این حکم در مورد شاخه ای از درخت که از خانه و باغ همسایه به باغ و خانه ما وارد می شود صادق نیست.

یکی از اساتید دانشگاه امام صادق علیه السلام می نویسد: ✍✍✍✍ حدود ۲۰ سال پیش منزل ما خیابان ۱۷ شهریور بود و ما برای نماز خواندن و مراسم عزاداری و جشنهای مذهبی به مسجدی که نزدیک منزلمان بود می رفتیم پیش نماز مسجد حاج آقایی بود بنام شیخ هادی که امور مسجد از قبیل نماز جماعت ، مراسم شبهای قدر ، نماز عید و جشن نیمه شعبان را برگزار می کرد اگر کسی می خواست دخترش را شوهر بدهد و یا برای پسرش زن بگیرد با شیخ هادی مشورت می کرد و در آخرهم شیخ خطبه عقد را جاری میکرد ، اگر کسی در محله فوت میکرد شیخ هادی برای او نماز میت می خواند و کارهای بسیاردیگر … یک روز من برای خواندن نماز مغرب و عشاء راهی مسجد شدم و برای گرفتن وضو به طبقه پائین که وضوخانه در آنجا واقع بود رفتم ، منتظر خالی شدن دستشویی بودم که در این حین، در یکی از دستشوییها باز شد و شیخ هادی از آن بیرون آمد با هم سلام و علیک کردیم و شیخ بدون اینکه وضو بگیرد دستشویی را ترک کرد. من که بسیار تعجب کرده بودم به دنبال شیخ راهی شدم که ببینم کجا وضو می¬گیرد و با کمال شگفتی دیدم شیخ هادی بدون گرفتن وضو وارد محراب شد و یکسره بعد از خواندن اذان و اقامه نماز را شروع کرد و مردم هم به شیخ اقتداء کردند من که کاملا گیج شده بودم سریعا به حاج علی که سالهای زیادی با هم همسایه بودیم گفتم حاجی شیخ هادی وضو ندارد ، خودم دیدم از دستشویی اومد بیرون ولی وضو نگرفت. حاج علی که به من اعتماد کامل داشت با تعجب گفت خیلی خوب !!! فرادا می خوانم . این ماجرا بین متدینین پیچید ، من و دوستانم برای رضای خدا، همه را از وضو نداشتن شیخ هادی آگاه کردیم و مامومین کم کم از دور شیخ متفرّق شدند تا جائیکه بعد از چند روز خانواده او هم فهمیدند. زن شیخ قهر کرد و به خانه پدرش رفت ، بچه های شیخ هم برای این آبروریزی ، پدر را ترک کردند . دیگر همه جا صحبت از مشکوک بودن شیخ هادی بود آیا اصلا مسلمان است ؟ آیا جاسوس است ؟ و آیا … شیخ بعد از مدتی محله ی ما را ترک کرد و دیگر خبری از او نبود … ، ما هم بهمراه دوستان و متدینین خوشحال از این پیروزی ، در پوست خود نمی گنجیدیم ، بعد از مدتی از حوزه علمیه یک طلبه ی جوان فرستادند و اوضاع به حالت عادی برگشت . بعد از دوسال از این ماجرا، من به اتفاق همسرم به عمره مشرف شدیم در مکه بخاطر آب و هوای آلوده بیمار شدم. بعد از بازگشت به پزشک مراجعه کردم و دکتر پس از معاینه مقداری قرص و آمپول برایم تجویز کرد . روز بعد وقتی می خواستم برای نماز به مسجد بروم تصمیم گرفتم قبل از آن به درمانگاه بروم و آمپول بزنم ،پس از تزریق به مسجد رفتم و چون هنوز وقت اذان نشده بود وارد دستشویی شدم تا جای آمپول را آب بکشم. درحال خارج شدن از دستشویی، ناگهان به یاد شیخ هادی افتادم !!! چشمانم سیاهی می رفت، همه چیز دور سرم شروع به چرخیدن کرد انگار دنیا را روی سرم خراب کردند. نکند آن بیچاره هم می خواسته جای آمپول را آب بکشد .!؟!؟ نکند ؟! ؟! نکند ؟! ؟! دیگر نفهمیدم چه شد. به خانه برگشتم تا صبح خوابم نبرد و به شیخ هادی فکر میکردم که چگونه من نادان و دوستان و متدینین نادان تر از خودم ندانسته و با قصد قربت آبرویش را بردیم .. خانواده اش را نابود کردیم و … از فردا، سراسیمه پرس و جو را شروع کردم تا شیخ هادی را پیدا کنم. به پیش حاج ابراهیم رفتم به او گفتم برای کار مهمی دنبال شیخ هادی میگردم او گفت : شیخ دوستی در بازار حضرت عبدالعظیم🕌 داشت و گاه گاهی به دیدنش میرفت اسمش هم حاج احمد بود و به عطاری مشغول بود. پس از خداحافظی با حاج احمد یکراست به بازار شاه عبدالعظیم رفتم و سراغ عطاری حاج احمد را گرفتم. خوشبختانه توانستم از کسبه آدرسش را پیدا کنم بعد چند دقیقه جستجو پیر مردی با صفا را یافتم که پشت پیشخوان نشسته و قرآن می خواند سلام کردم جواب سلام را با مهربانی داد و گفتم ببخشید من دنبال شیخ هادی میگردم ظاهرا از دوستان شماست ، شما او را می شناسید ؟ پیرمرد سری تکان داد😞 و گفت دو سال پیش شیخ هادی در حالیکه بسیار ناراحت و دلگیر بود و خیلی هم شکسته شده بود پیش من آمد ، من تا آن زمان شیخ را در این حال ندیده بودم. بسیار تعجب کردم وعلتش را ازپرسیدم او در جواب گفت: من برای آب کشیدن جای آمپول به دستشویی رفته بودم که متدینین بدون اینکه از خودم بپرسند به من تهمت زدند که وضو نگرفته نماز خوانده ام ،خلاصه حاج احمد آبرویم را بردند ، خانواده ام را نابود کردند و آبرویی برایم در این شهر نگذاشتند و دیگر نمی توانم در این شهر بمانم ، فقط شما شاهد باش که با من چه کردند. بعد از این جملات گفت : قصد دارد این شهر را ترک گفته و به عراق سفر کند که در جوار حرم امیرالمومنین (ع) مجاور گردد تا بقیه عمرش را سپری کند من هم هرکاری کردم که مانعش شوم نشد. او گفت دیگر چیزی برای از دست دادن ندارم ،او رفت و از آن روز به بعد دیگر خبری از او ندارم …

ناگهان بغضم سرباز کرد و اشکهایم😢😢 جاری شد که خدای من این چه غلطی بود که من مرتکب شدم ای کاش آن موقع کور می شدم و این جنایت را نمی کردم ای کاش حاج علی آن موقع بجای گوش دادن به حرفم توی گوشم میزد ای کاش ای کاش … و این ای کاش ها که بیچاره ام میکرد . الان حدود ۲۰ سال است که از این ماجرا می گذرد و هر کس به نجف مشرف میشود من سراغ شیخ هادی را از او میگیرم ولی افسوس که هیچ خبری از شیخ هادی مظلوم نیست. توجه داشته باشیم با ابروی افراد با سلیقه خودمان بازی نکنیم این عاقبتش است…😔😔 @alvane🌿🌿🕊🕊🕊

امام علی(علیه السلام) به مالک اشتر: ای مالک! اگر شب هنگام کسی را در حال گناه دیدی، فردا به آن چشم نگاهش مکن شاید سحر توبه کرده باشد و تو ندانی @alvane🕊🕊🕊🌿🌿

🏴ماجرای مقام کسی که فقط به خاطر چایی مجلس روضه می‌رفت... استاد عالی @alvane

ذکر مصیبت شهادت علی اکبر علیه السلام:وقتی علی اکبر به میدان رفت چه حالی داشت امام حسین:گمان مدار که گفتم برو، دل از تو بریدم نفس شمرده زدم همرهت پیاده دویدم محاسنم به کف دست بود و اشک به چشمم گهی به خاک فتادم گهی زجای پریدم دلم به پیش تو، جان در فغان دیده به قامت خدای داند و دل شاهد است من چه کشیدم هنوز العطشت میزد آتشم که زمیدان صدای یا ابتای تو را دوباره شنیدم پسرم! نه تیغ شمر مرا می کشد نه نیزه خولی زمانه کشت مرا لحظه ای که داغ تو دیدم.........امام صادق (عليه السلام )فرمودند: روز عاشورا ابا عبدالله وقتي جوانش را غرق در خون ديد سه مرتبه صورت روي صورت علي اكبر (عليه السلام )گذاشت. اولین بار که آمد كنار بدن و صورت گذاشت...فرمود: عَلَي الدُّنْيَا بَعْدَكَ الْعَفَا . علي جان! ديگر بعد از تو دنيا را نمي خواهم. مرتبه دوم صورت گذاشت لَقَد اسْتَرَحْتَ مِن هَمِّ الدُّنْيَا وَ غَمِّهَا . تو رفتي و از همّ و غم دنيا راحت شدي. اي پدران شهدا! اين جمله را براي شما مي گويم و بَقِيَ أبُوكَ وَحيدةً فَرِيدَة ; تو رفتي پدرت را تنها گذاشتي, وحيد و فريد گذاشتي. مرتبه سوم نفرين كرد. اي عمر سعد! خدا رحِمَت را قطع كند كه اين طور فرزندم را به شهادت رساندي. امام مرتبه سوم صورت از صورت علي اكبر برنداشت. خدا چه شد؟ نكند حسين, جان داده است؟ نكند داغ علي اكبر (عليه السلام )اين گونه در اباعبدالله (عليه السلام )اثر كرده؟ يك وقت عمه جانش زينب از خيمه خارج شد مرتب صدا مي زند: يا أخيّاه وبن أخيّاه خودش را رساند, دست به شانه برادر نهاد: برادرم بلند شو خدا صبرت بدهد. فَأَكَبَّتْ عَلَيْهِ ; خودش را انداخت روي بدن علي. خواهر ناله مي زند. مصيبت مصيبت است و صبر براي خداست اما گريه يك امر طبيعي است رَفَعَ صَوتَهُ بِالبُكاءِ با صداي بلند كنار بدن علي ناله مي زند..

وداع با شهیدان مدافعان نظم و امنیت در اهواز السلام علیک یا ثارالله🏴 🔹آیین وداع و بدرقه با پیکر شهیدان علی غلامی و سلمان غریبی امروز در میان غم و اندوه همرزمان این شهیدان در ستاد فرماندهی انتظامی اهواز برگزار شد.

🏴 برادر دوقلوی شهید علی خلیلی شباهت عجیب جوان شیرازی به شهید علی خلیلی @alvane

🏴 هدیه خاص به مادر شهید خلیلی واکنش جالب مادر شهید خلیلی در مواجهه با پرچم گنبد حرم امام رضا (ع) @alvane

مقام رضا: روزی امام باقر(ع) به دیدار جابر بن عبدالله انصاری رفت و حالش را جویا شد. جابر گفت: من در حالی هستم که پیری را بر جوانی، بیماری را بر سلامتی و مرگ را بر زندگی ترجیح می دهم. امام باقر(ع) فرمود: «ای جابر! امّا من، اگر خداوند مرا پیر قرار دهد، پیری را دوست دارم؛ اگر مرا جوان قرار داد، جوانی را دوست دارم؛ اگر مرا بیمار کند، بیماری را دوست دارم؛ اگر شفایم دهد، شفا و تندرستی را دوست دارم؛ اگر مرا بمیراند، مرگ را دوست دارم و اگر مرا زنده بدارد، زندگی را دوست دارم». جابر که این سخنان را از حضرت باقر(ع) شنید، صورت حضرت را بوسید و گفت: رسول الله’ راست فرمود؛ چرا که به من فرمود: «تو فرزندی از نسل مرا دیدار خواهی کرد که هم نام من است و علم را می شکافد و زیر و رو می کند، و به همین سبب او شکافنده دانش اولین و آخرین نامیده شد».[شهید ثانی، مسکّن الفؤاد، ص 82.}. تسلیم و رضا نگر که آن دخت بتول در مقتل کشتگان چو فرمود نزول شکرانه سرود کی خداوند جلیل قربانی ما به پیشگاه تو قبول

🔵نماز مخصوص روز چهارشنبه☝️ 🌹ان شاءالله حاجت روا باشید بحق امام جواد علیه السلام🤲 🔴لطفا دعابرای مهدی فاطمه عج الله فراموش نشود🤲

یه عکس یادم هست، سلام ای بی‌دست، پای روضه میرم شب تاسوعا، برات ذکر یا اباالفضل می‌گیرم تو رو به اشکام، بگو به آقام که واسش می‌میرم... #محرم #حاج_قاسم

#استوری_ویژه_محرم فضیلت گریه بر سید الشهدا علیه‎السلام 🆔 @alvane

علامه امينى شب تاسوعا و شب عاشورا براى امام زمان (عجل الله) صدقه کنار می‌گذاشتن، وقتی ازشون سوال میشد که چرا این کار رو انجام میدین، می‌فرمودن: این شب ها قلب حضرت در فشار است....😔😔😔😭😭 اللهم عجل لولیک الفرج به حق عباس بن علی علیه السلام 🤲

🌷شهدای مدافع حرم روز تاسوعای حسینی شهدای مدافع حرمی که در روز تاسوعا به شهادت رسیدند: 🌷 شهید عبدالله باقری💫 🕊 شهید مصطفی صدرزاده💫 🌷 شهید پویا ایزدی🕊 🕊شهید امین کریمی💫 🌷 شهید حجت اصغری🕊 🕊 شهید ابوذر امجدیان💫 🌷شهید سجاد طاهر نیا🕊 🕊شهید روح الله طالبی اقد💫 🌷 سید محمد حسین میردوستی🕊 🕊 شهید محمد جاودانی💫 @alvane

🟢نذر روز تاسوعا مادرشهید در خاطره ای می نویسد:  ما به رسم هر ساله در روز تاسوعا نذری می پزیم و بانی آن حسین بود . آن روز تمام وسایل نذر را خرید. سپس لباسهایش را جمع کرد و درون ساک گذاشت. از زیر قرآن ردش کردم و آب که مایه ی روشنایی بود را پشت سرش ریختم . با یک چشم پر از غم و عمیق نگاهم کرد و رفت. سوم محرم زنگ زد گفت مادر چه خبر از حسینه؟ گفتم: مادر کی میایی ؟ گفت: روز تاسوعا خانه هستم .  روز تاسوعا شد و ما طبق روال هر ساله، در آشپز خانه حسینه نذر را بار گذاشتیم. در حین پختن نذری بودیم. هر که می آمد می پرسید حسین کجاست؟ و در جواب می گفتم: زنگ زدم گوشیش خاموشه حتما توی راهه... بعد از مراسم دیدم حسن برادرش آشفته است و گریه می کند. گفتم: مادر اتفاقی افتاده؟ چرا آشفته ای؟  گفت: 🌷 یک دوست خوبی داشتم شهید شده. آرام و قرار نداشت.💚 ✨حسین فدایی روز تاسوعاشد ماجرای شهادت در یکم آبان 1394 صبح تاسوعای حسینی با سر بند یا فاطمه الزهرا(س) در جنوب حومه شهر حلب با اصابت تیر به پهلو به شهادت رسید. پیکر پاکش در نهم آبان ماه در گلزار شهدای روستای خورنگان در کنار دایی شهیدش امیر سرتیپ عبدالرزاق جمالی به خاک سپرده شد .   #شهید_مدافع_حرم #شهید_حسین_جمالی @alvane

گریه بر سيدالشهدا(ع) مجلس عظيمي نمی‌خواهد! انسان می‌تواند خودش به تنهايي بنشيند گريه کند. بزرگي شنيده بود که مرحوم ملاآقا دربندي نمازشب‌هاي عجيبي مي‌خواند. يک شب ايشان را دعوت کرد و تا ديروقت نگه داشت. ديروقت که شد، گفتند: آقا همين‌جا استراحت کنيد! ايشان استراحت کرد. هنگام نمازشب مشاهده کردند که چند ساعت به اذان برخاست و در بسترش نشست و گفت: "السلام عليک يا اباعبدالله، حسين جان تو را کشتند..." اين را گفت و شروع کرد به گريه کردن و متصل گريه کرد. رفت وضو گرفت؛ گريه کرد. آمد و نشست؛ گريه کرد. همینطور گريه کرد تا اينکه اذان گفتند و بعد برخاست و نماز صبحش را خواند. نه اينکه ما هميشه بايد همين کار را بکنيم؛ بلکه هم باید نمازشب خواند و هم براي سيدالشهدا(ع) گريه کرد. اما اينگونه گريه‌کردن احتياجي به مجلس روضه ندارد. اگر بتوانيم در منزلمان مجالس روضه برگزار کنيم، بهتر است؛ چرا که اين روضه‌هاي هفتگي منزل و خانواده انسان را بيمه کرده و دست شيطان را از منزل ما قطع مي‌کند؛ اما اگر نشد، خودمان بنشينيم و براي امام حسين(ع) گريه کنيم ا و می دوید و من می دویدم او سوی مقتل من سوی قاتل او می نشست و من می نشستم او روی سینه من در مقابل او می کشید و من می کشیدم او از کمر تیغ من آه از دل او می برید و من می بریدم او از حسین سر من غیر از او دل آندم بریدم از زندگی دل ،که آمد به مسلخ شمر سیه دل 😭😭😭😭😭😭

🏴 ای لشگر صاحب زمان آماده باش بازخوانی نوحه ماندگار ای لشگر صاحب زمان آماده باش، آماده باش توسط حاج صادق آهنگران @alvane

مرحوم شیخ جعفر شوشتری می گوید: در روز عاشورا، چهار جا، چهار عضو بدن ابی عبدالله به خاطر بی آبی از کار افتاده بود، که حتی شاید اگر آب هم می دادند، کار از کار گذشته بود و فایده نداشت. اولین جایی که از عطش از کار افتاد چشمان امام حسین (علیه السّلام) بود، امام صادق (علیه السّلام) می فرماید: جدّ ما در روز عاشورا، از شدت عطش چشمانش آسمان را دود می دید. دومین عضو، لبهای آقا بود، می دونی چرا؟ حمیدبن مسلم می گه دیدم لب های حسین علیه السلام مانند دو چوپ خشک شده به هم می خورد، دیدم از لبهای حسین داره خون می آید. سومین عضو زبان حضرت بود، همان زمان که علی اکبر را بغل گرفت، زبان در دهان علی گذاشت، علی اکبر دید بابا از خودِ او تشنه تر است. چهارمین عضو جگر حسین بوده، هلال بن نافع می گوید، آمدم نزدیک گودال، جنگ تمام شده، از بالای گودال نگاه کردم، دیدم لبهای حسین تکان می خورد، نزدیک تر رفتم، گفتم شاید حسین نفرین می کنه، دیدم می گوید: «لشگر جگرم از تشنگی می سوزد» از گودال آمدم بیرون، سریع رفتم آب آوردم، دیدم شمر داره بیرون می آید، گفت کجا می روی، گفتم می روم پسر فاطمه را سیراب کنم، گفت زحمت نکش، من سیرابش کردم ... . بزرگترین مصیبت 1 ـ در كربلا حجّت خدا و پسر پيامبر صلىاللهعليهوآله را شهيد كردند . 2 ـ شهادت او بدست كسانى بود كه او را دعوت نمودند تا او را يارى نمايند ! 3 ـ پسران و برادران و ديگر اقوام و يارانش را قبل از او بشهادت رساندند ! 4 ـ كسانى او را شهيد كردند كه در ظاهر مسلمان بودند و نماز مىخواندند و خود را پيرو جدّ حسين عليهالسلام مىدانستند ! 5 ـ مردمى او را شهيد كردند كه كاملاً او را مىشناختند و از مقام و منزلت او آگاهى داشتند ! 6 ـ با اينكه در كنار آب فرات بود ولى او را تشنه شهيد نمودند و آب را بر كودكان و اهل حرمش، بستند ! 7 ـ بعد از كشتنش، اموال او راحتّى «وسايل شخصى او از قبيل انگشتر و نعلين و عمامهاش را غارت نمودند ! 8 ـ خيمههاى خاندان او را آتش زدند و اهل بيتش عليهمالسلام را ترساند و آزار رساندند ! 9 ـ اهل بيت او را كه منسوب به پيامبرشان بود، به اسيرى بردند ! 10 ـ سر مقدّسش را بر بالاى نيزه در شهرها گرداندند ! 11 ـ بر بدن نازنينش، اسب راندند ! 12 ـ سه روز بدنش بر روى خاك افتاده بود و كسى نبود تا او را دفن كند تا عاقبت اهل روستاها آمدند و او را دفن نمودند ! 13 ـ كسى دستور كشتن او را داد (يزيد) كه جدّ و پدرش آزاد كرده جدّ حسين عليهالسلام بودند ! 14 ـ او را بدون هيچ جرم و گناهى كشتند ! 15 ـ كسانى او را تشنه شهيد كردند كه گروهى از آنها(لشگر حرّ) چند روز قبل بوسيله همين حسين عليهالسلام از تشنگى نجات يافتند ! 16 ـ بخاطر تبليغات سوء، مردم شام شهادت او را جشن گرفتند! 17 ـ همه موجودات حتّى ماهيان دريا و درختان براى او اشگ ريختند! 18 ـ تا سه روز هر سنگى كه بر مىداشتند زير آن خون جارى بود . 19 ـ آسمان تا چهل روز در عزاى او گريست . 20 ـ سر بريده او در چند جا تكلم نمود . 21 ـ خون او و خون على اصغر و خون على اكبر وقتى به آسمان پخش شد ديگر برنگشت. 22 ـ بدترين فرد( شمر) بر روى سينه بهترين فرد (امام حسين عليهالسلام )نشست . . .

چه کوتاه است فاصله میان بالا رفتن دست علی (ع) و بالا رفتن سر حسین (ع) …. فاصله‌ای از ظهر غدیر تا ظهر عاشورا 😭😭😭😭

این همه آدم رفتند و نیامده‌اند و فقط یک نفر است که رفت و هنوز هم در تاریخ دارند می‌گویند:‏ نیامد نیامد … ای اهل حرم میر و علم‌دار نیامد‎😭😭😭

امام حسین و امام زمان علیهما السلام چه شباهت هایی باهم دارند؟ پاسخ در میان چهارده معصوم(ع) بین امام حسین(ع) و امام زمان(عج) اشتراکات و شباهت هایی زیادی وجود دارد که در روایات و تاریخ، به برخی از آنان اشاره شده است. 1- هر دو امام قبل از ولادت، توسط حضرت رسول اکرم(ص) بشارت داده شدند! درباره امام حسین(ع) در روایتی آمده است که جبرئیل بر رسول اکرم(ص) نازل شد و عرض کرد: إنَّ اللهَ یَقرِءُ عَلَیکَ السَّلَامَ وَ یُبَشِّرُکَ بِمَولُودٍ یُولَدُ مِن فَاطِمَةَ(س) همانا خداوند به تو سلام می رساند و به مولودی که از حضرت فاطمه(س) به دنیا می آید بشارت می دهد.( الکافی، ج۱، ص۴۶۴) در مورد امام زمان(عج) آمده است که حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: اُبَشِّرُکُم بِالمَهدِیِّ(ع) یَبعَثُ فِی اُمَّتی.. یَملَاُ الأَرضَ قِسطَاً وَ عَدلَاً کَمَا مُلِئَتْ جَورَاً وَ ظُلمَاً شما را به ظهور حضرت مهدی(ع) بشارت می دهم که زمین را پر از عدل می کند؛ همان گونه که از جور و ستم پر شده است.( کشف الغمة اربلی، ج۲، ص۹۷۱) جان هر دو امام در خطر بود! امام حسین(ع) وقتی در مکه بود، یزید عده ای را همراه با سلاح های فراوان برای ترور امام حسین(ع) به مکّه فرستاد. خود امام(ع) در جواب ابوهره ازدی فرمود: اِنَّ بَنِی اُمَیةَ اَخَذُوا مَالِی فَصَبَرْتُ وَ شَتَمُوا عِرْضِی فَصَبرْتُ وَ طَلَبُوا دَمِی فَهَرَبْتُ! بنی امیه مالم را گرفتند صبر کردم، به آبرویم لطمه زدند صبر کردم، و خواستند خونم را بریزند، که در این هنگام گریختم.( أمالی شیخ صدوق، ص۲۱۸) در مورد امام زمان(ع)، امام باقر(ع) فرمود: لَوْ أَنَّهُم عَرَفُوهُ حَرَصُوا عَلَی أَنْ یقْطَعُوهُ بَضْعَةً بَضْعَةً اگر دشمنان او را می شناختند، او را تکه تکه می کردند.( کتاب الغیبة نعمانی، ص۲۸۹) هر دو تنها و غریب و مظلوم بودند و هستند! در مقاتل در مورد امام حسین(ع) آمده است که در روز عاشورا؛ یُقتَلُ عَطشاناً غَریباً وحیداً فریداً، لَیسَ لَهُ ناصِرُ و لا مُعینٌ هنگام شهادت، امام حسین(ع) تشنه لب و غریبانه و یکّه و تنها ماند به شهادت رسید، برای او یار و یاوری نبود.( بحارالأنوار مجلسی، ج۴۴، ص۲۴۵) ۲)امیرالمومنین امام علی(ع) درباره امام زمان(ع) فرمود: صَاحِبُ هَذَا الْأَمْرِ الشَّرِیدُ الطَّرِیدُ الْفَرِیدُ الْوَحِیدُ صاحب این امر، آواره، رانده، تک و تنهاست.( کمال الدین شیخ صدوق، ج۲، ص۳۶۱) امام حسین(ع) قیام خود را از مکه شروع کرد و امام زمان(ع) نیز قیام خود را از مکه شروع خواهد کرد! ۱)امام حسین(ع) با رسیدن نامه مسلم بن عقیل مبنی بر بیعت مردم کوفه با او و از سوی دیگر برای حفظ حرمت خانه خدا، که تصمیم به قتل آن حضرت(ع)، در آنجا گرفته بودند، عمره را به جا آورد و در هشتم ذی الحجه به رغم مخالفت بسیاری از دوستان به سوی شهر عراق روانه شد.( الاخبار الطوال دینوری، ص۲۲۸) ۲)در مورد امام زمان(ع) آمده است که امام باقر(ع) فرمود: یقُومُ قَائِمُنَا بِالْحَقِّ [بِمَکةَ] بَعْدَ إِیاسٍ مِنَ الشِّیعَةِ، یدْعُو النَّاسَ.. وَ تَعَلَّقَ بِأَسْتَارِ الْکعْبَةِ قائم ما بعد از مأیوس شدن و نا امید گشتن شیعیان قیام می کند و مردم را دعوت می کند و به پرده کعبه تکیه می دهد. سپس؛ یسِیرُ إِلَی الْمَدِینَةِ، فَیَسِیرُ النَّاسُ مَعَهُ سپس از آنجا روانه مدینه می شود و مردم نیز با او همراه می شوند. [ثُمَّ] یسِیرُ إِلَی الْکوفَةِ سپس روانه کوفه می شود.( دلائل الإمامة طبری شیعی، ص۴۵۵) هر دو امام، مردم زمان خویش را برای قیام، دعوت می کنند! امام حسین(ع) هنگام خروج از مکه فرمود: مَنْ کَانَ بَاذِلًا فِینَا مُهْجَتَهُ، وَ مُوَطِّناً عَلَی لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ، فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا! هر کس می خواهد جان خود را در راه ما بذل کند و خود را برای ملاقات با خدا آماده کرده است، با ما کوچ کند.( اللهوف سید ابن طاووس، ص۳۸) امام باقر(ع) در مورد امام زمان(ع) فرمود: امام زمان(ع) هنگام قیام، ندا سر می دهد: یا أیهَا النَّاسِ! إنَّا نَستَنصِرُ اللهَ وَ مَن أَجَابَنَا مِن النَّاسِ، وَ إِنَّا أَهلُ بَیتِ نَبِیکم مُحَمَّدِِ(ص) وَ نَحنُ أَولَی النَّاسِ بِاللهِ وَ بِمُحَمَّدِِ(ص) ای مردم! ما از خداوند یاری می جوییم، هر که می خواهد ما را اجابت کند، که ما خاندان رسول اکرم(ص) هستیم، و نزدیک ترین مردم به خدا و رسول خدا(ص).( بحارالأنوار مجلسی، ج۵۲، ص۲۳۸) یاران و اصحاب هر دو امام افرادی جان نثار و شهادت طلب و با وفا هستند! ۱)در شب عاشورا، امام حسین(ع) خطاب به اصحاب خود فرمود: فردا همگی شما کشته خواهید شد، پس مرا با این گروه دشمن تنها بگذارید، که آنان تنها مرا می طلبند! اکنون از این سیاهی شب استفاده کنید و پراکنده شوید. هنگامی کلام امام حسین(ع) به پایان رسید، حضرت عباس(ع) به نمایندگی از بنی هاشم عرضه داشت: لَا اَرَانَا اللهُ ذَلِکَ اَبَدَاً

خداوند چنین روزی را هرگز نیاورد! و زهیر بن قین به نمایندگی از غیر بنی هاشم ایستاد و گفت: وَ اللَّهِ لَوَدِدْتُ أَنِّی قُتِلْتُ ثُمَّ نُشِرْتُ ثُمَّ قُتِلْتُ حَتَّی أُقْتَلَ هَکذَا أَلْفَ مَرَّةٍ وَ أَنَّ اللَّهَ تَعَالَی یدْفَعُ بِذَلِک الْقَتْلَ عَنْ نَفْسِک وَ عَنْ أَنْفُسِ هَؤُلَاءِ الْفِتْیانِ مِنْ أَهْلِ بَیتِک به خدا سوگند! دوست دارم کشته شوم، باز زنده گردم، و سپس کشته شوم، تا هزار مرتبه، تا خداوند تو و اهل بیتت را از کشته شدن در امان دارد!( الارشاد شیخ مفید، ج۲، صص۹۲_۹۲) امام(ع) وقتی وفاداری یاران را دید، فرمود: فَاِنّی لَا أََعلَمُ أَصحَابَاً أَوفَی وَ لَا خَیرَاً مِن أَصحَابِی، وَ لَا أَهلَ بَیتِِ أَبَّرَ وَ لَا أَوصَلَ مِن أَهلِ بَیتِی؛ فَجَزَاکُمُ اللهُ خَیرَاً به راستی که من اصحابی را بهتر و باوفاتر از اصحاب خود نمی دانم و اهل بیتی نیکوتر و صله کننده تر از اهل بیت خود نمی دانم، پس خدای متعال شما را جزای خیر دهد.( مثیرالاحزان ابن نما حلی، ص۵۲) امام صادق(ع) درباره یاران امام زمان(ع) فرمود： رِجَالٌ یحُفُّونَ بِهِ یقُونَهُ بِأَنْفُسِهِمْ فِی اَلْحُرُوبِ وَ یکفُونَهُ مَا یرِیدُ فِیهِمْ وَ یدْعُونَ بِالشَّهَادَةِ یاران امام زمان(عج) در میدان رزم در اطراف او را می گیرند و با جان خود از گزند حوادث محافظت می کنند، و او هر چه بخواهد آن را کفایت می کنند و خواستار شهادت در راه خدا هستند.( بحارالأنوار مجلسی، ج۵۲، ص۳۰۸) یاران هر دو امام عاشق عبادت الهی هستند! در مقاتل در مورد احوالات یاران امام حسین(ع) در شب عاشورا آمده است؛ لَهُمْ [رِجَالٌ] کَدَوِیٌّ کَدَوِیِّ النَّحْلِ مَا بَیْنَ رَاکِعٍ وَ سَاجِدٍ وَ قَائِمٍ وَ قَاعِدٍ در بین یاران امام حسین(ع) در شب عاشورا، افرادی بودند که چنان غرق عبادت بودند که زمزمی مناجاتشان، مانند صدای زنبوران عسل، از اردوگاه امام حسین(ع) به گوش می رسید.( اللهوف سید بن طاووس، ص۵۷) ۲)امام صادق(ع) درباره یاران امام زمان(ع) فرمود： رِجَالٌ لاَ ینَامُونَ اَللَّیلَ لَهُمْ دَوِی فِی صَلاَتِهِمْ کدَوِی اَلنَّحْلِ یبِیتُونَ قِیاماً عَلَی أَطْرَافِهِمْ بزرگ مردانی هستند که شبها را نمی خوابند و مانند انبوه زنبوران کندوی عسل تا صبحگاهان زمزمه ی نیایش و مناجاتشان گوش را می نوازد. شبها را شب زنده داری می کنند.( بحارالأنوار مجلسی، ج۵۲، ص۳۰۸) هر دو امام مصیبتی بسی عظیم دارند! امام صادق(ع) فرمود: إِنَّ یوْمَ اَلْحُسَینِ(ع) أَعْظَمُ مُصِیبَةً مِنْ جَمِیعِ سَائِرِ اَلْأَیامِ همانا روز مصیبت امام حسین(ع) بزرگترین مصیبت نسبت به همه روزها بود.( تفصیل وسائل الشیعة حُرّ عاملی، ج۱۴، ص۵۰۳) مصیبت امام زمان(ع) از این جهت است که؛ ظهور ایشان همواره با محنت و تحمل شدائد است. هر دو امام برای احیای امر به معروف و نهی از منکر قیام می کنند! امام حسین(ع) هدف از قیام خود را اینگونه بیان می کند: إنّما خَرَجتُ لِطَلَبِ الإصلاحِ فی اُمَّةِ جَدِّی وَ أُُریدُ أنْ آَمُرَ بالمَعرُوفِ و أنهَی عَنِ المُنکَرِ ️من فقط برای اصلاح در امّت جدّم خروج کردم و می خواهم امر به معروف و نهی از منکر کنم.( بحارالأنوار مجلسی، ج۴۴، ص۳۲۹) حضرت رسول اکرم(ص) در مورد امام زمان(عج) فرمود: یَبعَثُ فِی اُمَّتی وَ یَملَاُ الأَرضَ قِسطَاً وَ عَدلَاً کَمَا مُلِئَتْ جَورَاً وَ ظُلمَاً او در بین امّتم مبعوث می شود و زمین را پر از عدل می کند؛ همان گونه که از جور و ظلم و ستم پر شده است.( کشف الغمة اربلی، ج۲، ص۹۷۱) امام زمان(ع) منتقم خون امام حسین(ع) خواهد بود! امام صادق(ع) در اینباره می فرماید： پس از شهادت امام حسین(ع)، ملائکه ناله کرده و گفتند： یا رَبِّ! یفْعَلُ هَذَا بِالْحُسَین(ع)ِ صَفِیک وَ ابْنِ نَبِیک! پروردگارا! با حسین(ع)، برگزیده ات و پسر پیامبرت(ص) این گونه رفتار نمودند! خداوند سایه قائم(عج) را به آنها ظاهر کرد و فرمود： بِهَذَا أنْتَقِمُ لهَذَا مِنْ ظَالِمِیهِ! به وسیله این (قائم)، انتقام خون او[حسین(ع)] را از ظالمان می گیرم.( امالی شیخ طوسی، ص۴۱۸)

🌷مدافع حرمی که در عاشورا هل من ناصر ینصرنی ارباب را شنید و لبیک گفت با دیدن جنایات تکفیری‌ها در منطقه، به‌طور داوطلبانه لباس دفاع از حرم را می‌پوشد. شهید نومی گلزار می‌گفت: «فکر می‌کنیم نماز می‌خوانیم و روزه می‌گیریم و خرده کار خیر انجام می‌دهیم مسلمانی تمام شد؟ در عراق مردم را ذبح می‌کنند، انسانیت، شیعه و اسلام را ذبح می‌کنند، اگر من و ما نرویم هرکس بهانه‌ای دارد که نرود. مثل زمانی که امام حسین (ع) «هل من ناصر ینصرنی» سر داد که فقط 72 تن ماندند و بقیه به همان عناوینی ماندند که شاهد مثله شدن باشند.» با اینکه محدودیت و ممانعت‌های فراوانی برای رفتن او به مناطق جنگی وجود داشت اما با تلاش‌ها و پیگیری‌های فراوان، در یکی از جیش‌های عراق پذیرش شد. در آنجا نیز به عنوان تک‌تیرانداز فعالیت می‌کرد. سرانجام روز دوم آبان سال 139۴ همزمان با ظهر عاشورا، در اثر انفجار نارنجک داعشی‌ها به شهادت رسید. #شهید_مدافع_حرم 🌱🕊 #شهید_وحید_نومی_گلزار🌷💫 @alvane

🎥 ۳ ساعت آخر روز عاشورا 🏴 #ماه_محرم 📺 #تصویری ┄┄┅═✧❁🎙❁✧═┅┄ ◾️آجَرَکَ الله یَا مولای یا صَاحِبَ الزَّمان بمصاب استشهاد جَدِّک و ساعدالله قلبک الشریف فی مصیبة جدک المظلوم الشهید، و لعن الله اعدائکم و جعلنا الله من موالیکم و معکم فی الدنیا و الآخره و عجل الله تعالی فی فرجکم الشریف ▪️ عظم الله اجورنا و اجورکم ╭═⊰🍂🌺◾️🍂⊱━╮ صلی الله علیک یا اباعبدالله الحسین ╰═⊰🍂🌺◾️🍂⊱━