eitaa logo
پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام
525 دنبال‌کننده
2.3هزار عکس
270 ویدیو
635 فایل
مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام خیابان کوی نصر نبش فاضل شرقی تلفن۸۸۲۶۱۳۸۵ سایت www.znac.ir @Alim_5 کانال آموزش @alzahranasr_amoozesh کانال دانش آموختگان @alzahranasr_da کانال فرهنگی @alzahranasr_farhangi کانال کتابخانه @alzahranasr_lib
مشاهده در ایتا
دانلود
1 1️⃣ از جمله دراز وپرپیچ وخم پرهیز کنیم ✍🏼از آوردن جمله های دراز ومفصّل پرهیز کنیم. ✍🏼هرگز نکوشیم که معانی چندگانه را درون یک جمله بگنجانیم. ✍🏼اصولاً هر جمله برای بیان یک واحد معنایی مستقل برنهاده شده است. نمونه : ❌مستدعی است نسبت به پرداخت حقّ الزّحمه هایی که مورد تصویب قرار گرفته است ، دستور مقتضی صادر فرمایید. صحیح : ✅خواهشمندم دستور دهید حقّ الزّحمه های مصوّب پرداخت شود. ادامه دارد https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh 🌸 🌾🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼
2 2️⃣جمله را به صورت منطقی ترکیب کنیم؛ ✍🏼ارکان واجزای جمله باید دارای پیوندی کاملاً منطقی وطبیعی باشند ، به گونه ای که خواننده به راحتی این پیوند را دریابد ولمس کند. ✍🏼برای ایجاد این پیوند ، هم باید قواعد دستوری را رعایت کنیم وهم از ذوق هنری سود بَریم. ✍🏼این نکته در جمله های مرکّب بیش تر وضوح وضرورت می یابد. 📕در این مثال ، پیوند منطقی میان بخش های جمله یافت نمی شود : ❌… تا آن جا که وارد مدح حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) می شود واصل قصیده در مدح ایشان است وباقی مقدّمه است ومی گوید …. 🌑برای اصلاح این جمله ، می توان جمله دوم را در آغاز آورد وجمله یکم وسوم را به شکل مرکّب ومستقل پس از آن ذکر کرد : ✅صحیح : 🔴اصل این قصیده در مدح رسول اکرم (صلی الله علیه وآله) است. شاعر پس از آوردن مقدّمه مزبور ، به این بخش اصلی می پردازد ومی گوید … ادامه دارد https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh 🌸 🌾🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼
3 نهاد را تجزیه نکنیم ✍🏼بسیاری از نویسندگان ، به تقلید از شیوه گویش ، نهاد را تجزیه می کنند وبخشی از آن را در گزاره می آورند. ✍🏼این کاستی بلاغی ، موجب «ضعف تألیف» می گردد وجمله را سست می کند. ✅در مثال زیر ، نهاد (: احکامِ موضوعاتِ یاد نشده در قرآن) تجزیه گشته است : ❌موضوعاتی که در قرآن یاد نشده اند ، احکام آنها از احادیث استخراج واستنباط می شود. صحیح : ✔️احکام موضوعات یاد نشده در قرآن ، از احادیث استخراج واستنباط می شود. https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh 🌸 🌾🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼
4 ✍🏼میان نهاد وگزاره فاصله نیندازیم ✏️نهاد وگزاره باید پی یکدیگر بیایند وجز هنگام ضرورت ، آن هم به کوتاهی ، میان آن دو فاصله نیفتد. ✏️فاصله نامناسب وزیاد میان وگزاره ، را زشت ودشوار می کند. ✅مثال : ❌شیخ طَبرسی که برخی او را منسوب به طَبْرِس (معرّب تفرش) وبعضی منسوب به طَبَرستان می دانند ولذا گروهی نامش را طَبْرِسی وگروهی هم طَبَرْسی می خوانند ، دارای چند اثر تفسیری است. ✅صحیح : ✍🏼شیخ طَبرسی دارای چند اثر تفسیری است. برخی او را منسوب به طَبْرِس (معرَّب تفرش) می دانند ولذا طَبْرِسی می خوانند. عدّه ای هم وی را منسوب به طَبَرستان می شمارند ولقبش را طَبَرْسی تلفّظ می کنند. ادامه دارد https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh 🌸 🌾🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼
✅پرسش های اساسی پیش از نویسنده باید پیش از دست به قلم بردن ، به این چهار اساسی دهد وبه تناسب پاسخی که برای آنها می یابد ، گام در میدان بگذارد : 1️⃣. چه می نویسیم (؟) : در این گام ، باید موضوع را به خوبی بشناسیم و آن را معلوم کنیم. نیز در نظر بگیریم که آنچه می نویسیم برخاسته از تعهّدی مؤمنانه است یا نه؛ واگر نیست ، بکوشیم تا همین گام اوّل را متعهّدانه برداریم. 2️⃣. چرا می نویسیم (؟) : آیا در پی اثبات مدّعایی هستیم یا وصف رویدادی یا گزارش تجربه ای؟ این ، بر وشیوه داخل شدن به بحث وبیرون آمدن از آن کاملا اثر می گذارد. ادامه دارد👇🏻 https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh 🌸 🌾🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼
👆👆 3️⃣. برای که می نویسیم (؟) : مخاطب خود را ، خواه حاضر وخواه غایب ، خوب بشناسیم ومقتضیات روحی او را بفهمیم وآن گاه دست به قلم ببریم. 4️⃣. در چه وضعیتی می نویسیم (؟) : وضعیت ما وروزگار ما چه اقتضا می کند؛ برای انجام دادنِ کار خویش چه اندازه مهلت داریم؛ اثر ما در چه محیطی به دست مخاطب می رسد؛ مصلحت های واقعی که به خاطر آنها باید تعدیلی در اثر خود پدید آوریم کدام هایند؟ این ملاحظات را نیز باید در اثر مورد نظر قرار دهیم. https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh 🌸 🌾🍂 🍃🌺🍂 💐🍃🌿🌸🍃🌼
هنر نویسندگی خلاق.pdf
4.19M
🔅 کتاب 🔻 نویسنده:دایزابل زیگلر 🔻 مترجم: خداداد موفر 🔗فایل pdf کتاب جهت استفاده پژوهشگران محترم تقدیم می شود *️⃣*️⃣ کانال 🔰🔰 https://eitaa.com/joinchat/3229286474Cc283d72f64 〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰 https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh
✍ نویسندگی قدم اول در ساده‌نوشتن قدم اول در ساده‌نوشتن، صداقت است،صداقت با خودمان.اما صداقت در یک نوشته به چه معناست؟ نوشته‌ای که صداقت دارد، دقیقاً شبیه حرف‌هایی است که به یک دوست می‌زنیم: راحت و بی‌پرده، با کمترین میزان سانسور!‌ مثلاً اگر می‌خواهیم راجع به روز خاصی بنویسیم که در آن‌ غمگین یا افسرده‌ حال بوده‌ایم، آن را پنهان نکنیم؛ اگر عصبانی بوده‌ایم، انکارش نکنیم؛ اگر اتفاقی افتاده که به‌دلیلی از آن خجالت‌زده شده‌ایم، آن را به چشم یک نکتهٔ فکاهی یا طنز در نوشته‌مان به کار ببریم، نوشته را سانسور نکنیم!‌ خواننده حتی اگر کتاب‌خوان نباشد، آن‌قدر باهوش هست که فرق نوشتهٔ صادقانه و سانسورشده را بفهمد. نوشته‌های سانسورشده، در پشت یک سری کلمات و پیرایه‌های ادبی گم می‌شوند. معمولاً لُبِ کلام در آن‌ها روشن نیست. از همان سطرهای اول نوشته معلوم است که نویسنده بیشتر قصد بازی با کلمات را دارد تا رساندن منظورش را. توی حرف‌هایش نصیحت است، نتیجه‌گیری است؛ اذعان به ضعف، تنهایی، غم، یا بیان آنچه دقیقاً دوست دارد شنیده شود، وجود ندارد؛ طوری که مخاطب مجبور می‌شود به‌زحمت کلمات و اصطلاحات را کنار بزند تا شاید مقصود کلام را دریابد. @Pajouheshyar 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهراعلیهاالسلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh
✍نویسندگی قدم دوم در ساده‌نوشتن قصه‌گویی خوانندهٔ امروزی دیگر نه وقت دارد و نه حوصله تا به حرف‌های کلیشه‌ای و درد دل و نصیحت‌های نویسنده گوش کند. برای همین، قصه‌گفتن می‌تواند چارهٔ کار باشد. قصه‌گویی اغلب هر مخاطبی را سر ذوق می‌آورد. باعث می‌شود برای چند دقیقه هم که شده، خودش را دعوت کند به خواندن و گوش‌دادن به یک ماجرا، حادثه یا قصهٔ کوتاه. شاید علتش این است که قصه‌های شخصی، هیجان‌انگیزترند، یا شاید هم چون ما آدم‌ها ذاتاً کنجکاو و ماجواجوییم یا چون چنین قصه‌هایی، حسی از همدردی را در ما زنده می‌کنند. (البته منظور، تجسس نیست) قصه‌های شخصی جالب‌اند. آدم دوست دارد تا آخرشان را بخواند. ولی نویسندهٔ خوب، کار را به قصه‌گویی خلاصه نمی‌کند؛ یعنی اجازه نمی‌دهد که نوشته‌اش تنها برای سرگرمی و تفریح خوانده شود. معنا چیزی است که نوشتهٔ عامیانه و پرمغز را از هم جدا می‌کند. همان طور که گفتم، نوشتهٔ ساده این توانایی را دارد که هم‌زمان سرگرم‌کننده و پرمغز باشد. جُستارها و ناداستان‌ها (non-fiction) از همین شیوه استفاده می‌کنند. آن‌ها معنا را در ظرف سادهٔ قصه‌گویی می‌ریزند. جستارهای خوب آن‌قدر زیرکانه و قوی پی‌ریزی می‌شوند که من و شمای مخاطب را بدون آنکه بدانیم و بفهمیم، به داخل می‌کشانند. باعث می‌شوند برویم توی داستان شخصی یک آدم و با او و شادی و غم و هیجانش همذات‌پنداری کنیم. پس تا این‌جای کار می‌توان گفت که صادقانه قصه‌گفتن از قدم‌های ابتدایی ساده‌نویسی است. بیایید «معنا» و این را که چطور مخاطب می‌تواند با نوشتهٔ ما ارتباط برقرار کند، بگذاریم برای بعد. برای تمرین، بیایید ماجرایی را که توی همین هفتهٔ گذاشته، جایی توی مسیر خانه، کار، مهمانی، وقت ناهار یا در زمان آشپزی و رانندگی و… تحت‌تأثیر قرارمان داده، بازگو کنیم. ممکن است امانت‌داری یا کمک به نیازمندان یا مثلاً دورشدن مردم از هم و غرق‌شدن در تکنولوژی و این‌ها مدنظر شما باشد؛ اما فعلاً زمان قصه‌گویی است. در ادامه راجع به معنا بیشتر صحبت خواهم کرد. و دیگر اینکه نگران این نباشید که ممکن است قصه‌تان یک موضوع تکراری یا نخ‌نما باشد. همین که قصه‌ای می‌گویید مربوط به خودتان، آن را از دیگر قصه‌های مردم جهان متمایز می‌کند. یادمان باشد که به‌کاربردن اسامی اشخاص حتی اگر مستعار(محترمانه) باشد، یا نام‌های خیابان‌ها و غذاها و…، نوشته را شخصی‌تر و صمیمی‌تر و صادقانه‌تر می‌کند. 📚منبع‌ نوشتار (با کمی تصرف) @Pajouheshyar 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهراعلیهاالسلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh
✍کارگاه نویسندگی موانع نویسندگی و راه‌های برون‌رفت از آن نویسندگی عبارت از نگارش پیامی گیرا با قلمی شیواست. برای دست‌یابی به نوشته‌ای شیوا ابتدا باید موانع را شناخت و در پی رفع آنها بود. اولین مانع نوشتن را قبل از هر چیز باید ننوشتن دانست؛ چه اینكه نگارش را باید با نوشتن آموخت، اما عموماً ممكن است موانعی فرهنگی، اجتماعی، تربیتی، آموزشی و روان‌شناختی هم داشته باشد. آنچه در پی می‌آید، با توجه به ابعاد پیش گفته، موانع نوشتن را در ده محور بیان كرده است: 🔸گرایش به زیبانویسی در آغاز كار اگر كسی بخواهد مطلبی بنویسد، باید ذوق و استعداد نوشتن را داشته باشد. بعضی از افراد تصور می‌كنند ذوق لازم را برای نوشتن دارند، در حالی كه نوشتن از دو فعالیت تشكیل شده است: اول‌ _ نوشته عام بیان كتبی آنچه در درون آدمی هست و او می‌تواند به زبان عادی، دانسته‌ها، خواسته‌ها، اندیشه‌ها، عواطف و تخیلاتش را بنویسد. این نوع نوشته جنبه اطلاع‌رسانی دارد. به كسی كه این كار را انجام می‌دهد، نگارنده می‌گویند و این كار یك فن مانند دیگر فنون است. دوم‌ _ نوشته خاص در این نوع از نوشتن، مكنونات درون به بیان كتبی، هنرمندانه و زیبا نوشته می‌شود. در این صورت به او نویسنده می‌گویند و آن هم یك هنر است مانند هنرهای دیگر. بنابراین، كسی كه می‌تواند نوشته‌ای بی‌غلط و قابل فهم بنویسد، نگارنده است، اما اگر افزون بر درستی و قابل فهم بودن، زیبا هم خلق كند، نویسنده است. بدیهی است در نگارش صرف، نیاز به ذوق نیست، بلكه تنها آموزش و دانش كافی است، اما در نویسندگی افزون بر آنها، به ذوق هم نیاز است. كسی كه می‌خواهد بنویسد «خورشید طلوع كرد و كم‌كم روشنایی‌اش همه جا را فرا گرفت»، به ذوق خدادادی نیاز ندارد و افراد زیادی می‌توانند این كار را انجام دهند،اما اگر می‌خواهد بنویسد: «گل خورشید شكفت و كم‌كم رایحه آن در همه جا پیچید»، باید ذوق و استعداد هنری داشته باشد. بنابراین، باید از ابتدا در فكر ساده‌نویسی باشد و بدون برخورداری از ذوق خاص در پی زیبانویسی نباشد تا دچار ناامیدی نشود. او باید به تدریج و با تمرین، این ذوق خاص را در خود ایجاد كند. 🔸آموزش ندیدن و تمرین نكردن آن‌كه می‌خواهد رانندگی یاد بگیرد، مدت‌ها آموزش می‌بیند و تمرین می‌كند. نوشتن، كاری بس دشوارتر از رانندگی است پس نیاز بیشتری به آموزش و تمرین دارد. بسیاری چون آموزش ندیده‌ و تمرین نكرده‌اند، تصور می‌كنند نمی‌توانند بنویسند، در حالی كه اگر آموزش ببینند و قواعد و آیین آن را تمرین كنند، درمی‌یابند كار نیكو كردن از پر كردن است. مثلاً‌ كسی كه بیاموزد فعل باختن با حرف «به» نه «از» به كار می‌رود، نمی‌نویسد «تیم امریكا از تیم ایران باخت». بنابراین، شایسته است با‌ آموزش لازم و سپس تمرین كافی به نویسندگی رو آورد. 📚اسرار نویسندگی(نگارش کتاب، مقاله و گزارش تحقیقی) سید حسین اسحاقی @pajouheshyar 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh
negaresh_elmi.pdf
919.3K
🔰نگارش علمی 🔰اداره پژوهش های طلاب ✍📗طرح بحث نویسندگی 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh