♦️مقتل الحسین علیه السلام 📖مقتل خوانی 📕مقتل اللهوف علی قتلی الطفوف تالیف: سید ابن طاووس ترجمه: سید احمد فهری زنجانی 📖فی الامور المتاخر عن قتله صلوات الله علیه و هی تمام ما اشرنا الیه در کارهایی که پس از شهادت حضرت انجام گرفت. بخش ششم #مقتل_خوانی #مقتل_الحسین_ع 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

🌑چه گذشت. 🌙محرم الحرام هشتم محرم الحرام ۶۱ ه.ق 📜عمرو؛ نماینده امام حسین علیه السلام عمروبن قَرَظَة بن كعب انصارى که پدر وى از صحابه رسول خدا صلى الله عليه و آله و از ياران اميرمؤمنان على عليه السلام بود. و در تمام جنگهاى على عليه السلام شركت داشت. در كربلا خدمت امام حسين عليه السلام رسيد و از طرف امام عليه السلام مأمور ارشاد عمر بن سعد شد.[۱] 📜نافع‌ بن‌ هلال و همراهی با حضرت عباس‌ (علیه السلام) در سقایت امام علیه السلام در روز هشتم محرم، برادر خود عباس بن علی بن ابی طالب را فراخواند جهت تدارک آب برای خیمه‌ها ، در حالی که نافع بن هلال پیشاپیش ایشان با پرچم مخصوص حرکت می‌کرد؛ وی از ياران اميرمؤمنان على عليه السلام بود و در تمام جنگهاى آن حضرت شركت داشت. مردى بزرگوار، شجاع و قارى قرآن بود. او قبل از شهادت مسلم بن عقيل در بين راه به امام حسين عليه السلام پيوست.[۲] نافع در روز عاشورا به شدت مى جنگيد و اين رجز را مى خواند:[۳] أَنَا الْغُلامُ الْيَمَنيُّ الْبَجَلِيّ دينِي عَلَى دينِ حُسَيْنِ بْنِ عَلِيّ عليه السلام «من جوانى يمنى، و از قبيله بجلى (جملى) هستم، دين و آئينم همان دين حسين بن على عليه السلام است».[۴] ابومخنف نقل مى كند: نافع، نامش را روى تيرهاى خود نوشت و آنها را مسموم كرد و پرتاب مى نمود. هنگامى كه تيرهاى او تمام شد، شمشير خود را از غلاف كشيد و حمله كرد و مى گفت:[۵] أَنَا الْهُزَبْرُ الْجَمَلِي أَنَا عَلى دينِ عَلِيّ «من شير مردى از قبيله جملى هستم. من بر دين على عليه السلام هستم».[۶] سپاه ابن سعد به صورت دسته جمعى بر نافع يورش برد و در حالى كه بازوان وى شكسته شده بود، او را اسير نمودند و نزد ابن سعد بردند، در آنجا شمر او را به شهادت رساند.[۷]،[۸] 📜اتمام حجت سیدالشهدا (علیه السلام) با عمر سعد در روز هشتم محرم امام حسين عليه السلام قاصدى نزد عمر بن سعد روانه ساخت كه مى خواهم شب هنگام در فاصله دو سپاه با هم ملاقاتى داشته باشيم. چون شب فرا رسيد ابن سعد با بيست نفر از يارانش و امام حسين عليه السلام نيز با بيست تن از ياران خود در محلّ موعود حضور يافتند.[۹] امام عليه السلام به ياران خود دستور داد تا دور شوند تنها عبّاس برادرش و على اكبر فرزندش را نزد خود نگاه داشت. همين طور ابن سعد نيز به جز فرزندش حفص و غلامش، به بقيّه دستور داد، دور شوند.[۱۰] ابتدا امام عليه السلام آغاز سخن كرد و فرمود: «وَيْلَكَ يَابْنَ سَعْدٍ أَما تَتَّقِي اللَّهَ الَّذِي إِلَيْهِ مَعادُكَ؟ أَتُقاتِلُنِي وَ أَنَا ابْنُ مَنْ عَلِمْتَ؟ ذَرْ هؤُلاءِ الْقَوْمَ وَ كُنْ مَعي، فَإِنَّهُ أَقْرَبُ لَكَ إِلَى اللَّهِ تَعالى ؛ واى بر تو، اى پسر سعد، آيا از خدايى كه بازگشت تو به سوى اوست، هراس ندارى؟ آيا با من مى جنگى در حالى كه مى دانى من پسر چه كسى هستم؟ اين گروه را رها كن و با ما باش كه اين موجب نزديكى تو به خداست».[۱۱] ابن سعد گفت: اگر از اين گروه جدا شوم مى ترسم خانه ام را ويران كنند. امام عليه السلام فرمود: «أَنَا أَبْنيها لَكَ ؛ من آن را براى تو مى سازم». ابن سعد گفت: من بيمناكم كه اموالم مصادره گردد.[۱۲] امام فرمود:«أَنَا أُخْلِفُ عَلَيْكَ خَيْراً مِنْها مِنْ مالِي بِالْحِجازِ؛ من از مال خودم در حجاز، بهتر از آن را به تو مى دهم».[۱۳] ابن سعد گفت: من از جان خانواده ام بيمناكم (مى ترسم ابن زياد بر آنان خشم گيرد و همه را از دم شمشير بگذراند).[۱۴] امام حسين عليه السلام هنگامى كه مشاهده كرد ابن سعد از تصميم خود باز نمى گردد، سكوت كرد و پاسخى نداد واز وى رو برگرداند و در حالى كه از جا بر مى خاست، فرمود:[۱۵] «مالَكَ، ذَبَحَكَ اللَّهُ عَلى فِراشِكَ عاجِلًا، وَ لا غَفَرَ لَكَ يَوْمَ حَشْرِكَ، فَوَاللَّهِ إِنِّي لَأَرْجُوا أَلّا تَأْكُلَ مِنْ بُرِّ الْعِراقِ إِلّا يَسيراً؛ تو را چه مى شود! خداوند به زودى در بسترت جانت را بگيرد و تو را در روز رستاخيز نيامرزد. به خدا سوگند! من اميدوارم كه از گندم عراق، جز مقدار ناچيزى، نخورى».[۱۶] ابن سعد گستاخانه به استهزا گفت: «وَ فِي الشَّعيرِ كِفايَةٌ عَنِ الْبُرِّ؛ جو عراق مرا كافى است!».[۱۷]،[۱۸] آری امام عليه السلام در هر گام به اتمام حجّت مى پردازد تا هيچ كس فردا، ادّعاى بى اطّلاعى نكند، جالب اين كه فرمانده لشكر دشمن نيز تلويحاً حقّانيّت امام عليه السلام و ناحق بودن دشمن او را تصديق مى كند، تنها عذرش ترس از بيرحمى و قساوت آنهاست و اين اعتراف جالبى است![۱۹] 📜كلام امام حسين(علیه السلام) به هرثمة بن سليم نصر بن مزاحم از «هرثمة بن سليم» نقل می کند:

من همراه على (علیه السلام) به جنگ صفين رفتم ، آن حضرت هنگامى كه به سرزمين كربلا رسيد نماز را به جماعت خواند و پس از اسلام نماز مقدارى از خاكهاى زمين را بوئيد و فرمود:«واها لك يا تربة ليحشرن منك قوم يدخلون الجنة بغير حساب؛ آه اى زمين، جمعيتى از تو محشور مى شوند، كه بدون حساب وارد بهشت مى گردند.[۲۰] «هرثمه» پس از بازگشت از جنگ به همسرش «جرداء» كه از علاقه مندان به امام (علیه السلام) بود گفت: مى خواهى جمله شگفت آورى از على (علیه السلام) برايت نقل كنم؟خبر بالا را بازگو كرد، و اضافه نمود او را با علم غيب چه كار؟همسرش به او پاسخ داد: كه اين سخن را مگو! زيرا امير مؤمنان جز سخن حق نمى گويد.[۲۱] «هرثمه» گفته است به هنگام جنگ با حسين (علیه السلام) نيز من همراه لشكر ابن زياد بودم به كربلا كه رسيدم سخن على (علیه السلام) به يادم آمد، نزد حسين عليه السلام رفتم و آن خبر را گفتم![۲۲] امام(علیه السلام)فرمود: اكنون به يارى ما آمدى يا بجنگ ما؟گفتم: هيچكدام خانواده و بچه هايم را گذارده ام و از ابن زياد بر آنها بيمناكم.[۲۳] حسين عليه السلام فرمود: پس آن چنان دور شو كه به هنگام كشته شدن: ما را مشاهده نكنى، زيرا آن كس كه شاهد كشته شدن ما باشد و ما را يارى نكنند وارد آتش خواهد شد و او نيز چنين كرد.[۲۴] ،[۲۵]   [۱] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص: ۴۵۶ [۲] همان ؛ ص: ۴۷۰ [۳] همان؛ ص: ۴۷۱ [۴]  بحارالانوار؛ ج: ۴۵؛ ص: ۲۷ [۵] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها؛ ص: ۴۷۱ [۶] همان. [۷]  تاريخ طبرى؛ ج: ۴ ؛ ص: ۳۳۶ كامل ابن اثير؛ ج: ۳؛ ص: ۲۹۲ [۸] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، ص: ۴۷۱ [۹] همان ؛ ص: ۳۸۷ [۱۰] همان. [۱۱] همان. [۱۲] همان. [۱۳] همان؛ ص: ۳۸۸ [۱۴] همان. [۱۵] همان. [۱۶] همان. [۱۷] فتوح ابن اعثم؛ ج: ۵؛ ص: ۱۶۴- ۱۶۶ ، بحارالانوار؛ ج: ۴۴؛ ص: ۳۸۸- ۳۸۹ [۱۸] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها؛ ص: ۳۸۸ [۱۹] همان. [۲۰] ترجمه گويا و شرح فشرده اى بر نهج البلاغه ؛ متن وترجمه(ج ۱) ؛ ص: ۳۴۸ [۲۱] همان. [۲۲] همان؛ ص: ۳۴۹ [۲۳] همان. [۲۴] شرح ابن ابى الحديد؛ ج: ۳؛ ص: ۱۶۹ [۲۵] ترجمه گويا و شرح فشرده اى بر نهج البلاغه؛ متن وترجمه(ج ۱)؛ ص: ۳۴۹ #محرم_الحرام 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

📜بررسی نقش حضرت علی اکبر علیه السلام در حادثه کربلا با تاکید بر حقانیت قیام ✍محسن حیدرنیا زهرا گرامی 📚پرتال جامع علوم انسانی #مقاله #علی_اکبر_ع 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

📜تحلیلی درباره زندگی حضرت علی اکبر (علیه السلام) ✍شیخ فضل علی قزوینی محمد حسین خوشنویس 📒فصلنامه فرهنگ زیارت https://farhangziarat.hzrc.ac.ir/article_106845.html #مقاله #علی_اکبر_ع 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

🔰نشست علمی مرکز حوزوی پژوهش های تاریخ اسلام برگزار می کند: 📜بررسی گزارش های حوادث تکوینی شگفت پس از شهادت امام حسین علیه السلام ◽️حجت الاسلام و المسلمین دکتر محمد رضا جباری 🗓چهارشنبه: ۲۷ مرداد (عصر تاسوعا) 🕰ساعت: ۱۹ ◽️پخش از طریق صفحه آپارات ◽️جهت ورود آیدی زیر را در سایت آپارات جستجو کنید. https://www.aparat.com/CHSIQS #نشست_علمی 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

♦️مقتل الحسین علیه السلام 📖مقتل خوانی 📕مقتل اللهوف علی قتلی الطفوف تالیف: سید ابن طاووس ترجمه: سید احمد فهری زنجانی 📖فی الامور المتاخر عن قتله صلوات الله علیه و هی تمام ما اشرنا الیه در کارهایی که پس از شهادت حضرت انجام گرفت. بخش هفتم #مقتل_خوانی #مقتل_الحسین_ع 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

🌑چه گذشت. 🌙محرم الحرام نهم محرم الحرام ۶۱ ه.ق ♦️ورود شمر به کربلا در اين روز شمر همراه با نامه اى از سوى عبيداللَّه بن زياد خطاب به عمر بن سعد وارد كربلا شد كه بر حسين عليه السلام و يارانش سخت بگير! تا تسليم شوند و وادار به بيعت گردند و در صورت امتناع، همه آنها را به قتل برسان .[۱]،[۲] 📜محاصره خیمه ها در کربلا «شيخ كلينى» از امام صادق عليه السلام نقل مى كند كه آن حضرت فرمود: «روز تاسوعا، روزى است كه امام حسين عليه السلام و يارانش را در كربلا محاصره كردند و دشمنان براى جنگ با آن حضرت اجتماع نمودند، و پسر مرجانه و عمر بن سعد از زيادى لشكر خويش خوشحال شدند، و امام حسين عليه السلام و اصحابش را در آن روز ضعيف شمردند، و يقين كردند كه براى امام حسين عليه السلام ياورى نخواهد آمد و مردم عراق وى را كمك نخواهند كرد؛ آنگاه فرمود: «بِأبي المُسْتَضْعَفُ الغَريبُ؛ پدرم فداى آن ضعيفِ غريب باد».[۳]،[۴] 📜امان نامه! برای فرزندان ام البنین علیها السلام روز نهم محرم ، شمر براى قمر بنى هاشم حضرت عباس عليه السلام امان نامه آورد[۵]و عباس به شدت آن را رد كرد.[۶] در این حین زهير بن قين نگاهى از سر مهر و ارادت به عباس افكند و گفت: «داستانى برايت بگويم: وقتى پدرت مى خواست ازدواج كند، به برادرش عقيل كه قبيله هاى عرب را مى شناخت فرمود: براى او از طايفه اى زنى انتخاب كند كه به رشادت و جنگاورى شهره باشند، مى خواست فرزندى پيدا كند كه يار حسين او در كربلا باشد.[۷] عباس گفت: تو مى خواهى مرا بر يارى برادرم تشجيع كنى (من بيش از اين آماده فداكارى هستم)».[۸]،[۹] تحرک برای آغاز جنگ  پس از بى نتيجه ماندن راه هاى مسالمت آميز و تسليم ناپذيرى امام حسين عليه السلام، عمر بن سعد براى گرفتن بيعت اجبارى و يا كشتن امام و يارانش در عصر تاسوعا فرمان حمله را صادر كرد. با اين فرمان هزاران تن سواره و پياده به سمت اردوى ابا عبداللَّه عليه السلام روانه شدند، صداى همهمه آنها در بيابان كربلا پيچيد و به گوش لشكريان امام عليه السلام رسيد.[۱۰] سخنان زهير بن قين در عصر تاسوعا غروب تاسوعا هنگامى كه دشمن به يكباره هجوم آورد و عباس با بيست نفر از ياران در برابرشان مى ايستد، از جمله چهره هاى ماندگار در آن صحنه، زهير بن قين است.[۱۱] در آن فرصت، زهير به عزرة بن قيس يكى از كسانى كه براى امام حسين عليه السلام نامه نوشته بود ولى اينك در سپاه ابن سعد به سوى خيمه هاى امام حمله كرده است رو كرد و گفت: «اى عزره مراقب باش از آنانى نباشى كه گمراهان را بر كشتن پاكدامنان يارى مى كنند».[۱۲] عزره گفت: اى زهير! تو تاكنون از شيعيان اين خانواده نبودى، بلكه هواخواه عثمان بودى![۱۳] زهير گفت: «از اين موقعيت كه الان دارم با تو صحبت مى كنم، نمى بينى كه شيعه حسين عليه السلام هستم، به خدا سوگند كه من نه نامه اى براى حسين نوشتم و نه پيكى برايش روانه كردم و نه به او وعده يارى داده ام، در راه با او مواجه شدم، موقعيت او را نزد رسول اللَّه صلى الله عليه و آله ملاحظه نمودم و در پيشگاه خداوند احساس كردم كه بايد با او همراه گردم و ياريش كنم».[۱۴]،[۱۵] 📜یک شب مهلت برای راز و نیاز امام حسين عليه السلام حاضر به پذيرش ذلّت بيعت با دشمن نشد؛ ولى از آنان خواست كه آن شب را به وى مهلت دهند، تا به عبادت و دعا و نماز بپردازد، و فردا در معركه نبرد با آنان روبه رو خواهد شد.[۱۶]،[۱۷] حضرت عبّاس بن على عليه السلام محضر امام عليه السلام شرفياب شد و عرض كرد: «اى برادر! دشمن بدين سو مى آيد».[۱۸] امام حسين عليه السلام برخاست و فرمود: «يا عَبَّاسُ! ارْكَبْ بِنَفْسِي أَنْتَ- يا أَخِي- حَتّى تَلْقاهُمْ فَتَقُولَ لَهُمْ: ما لَكُمْ؟ وَ ما بَدالَكُمْ؟وَ تَسْأَلْهُمْ عَمَّا جاءَ بِهِمْ؟؛ اى عبّاس! جانم به فدايت اى برادر! سوار شو و برو از آنها بپرس! هدف آنها چيست؟ چه روى داده است؟ و بپرس: چه دستور تازه اى به آنان داده شده؟».[۱۹] «قمر بنى هاشم» عبّاس، با بيست سوار كه زهير بن قين و حبيب بن مظاهر از جمله آنان بودند، در برابر سپاه دشمن آمد و پرسيد: «شما را چه شده است؟ و چه مى خواهيد؟».[۲۰] گفتند: به تازگى فرمان امير به ما رسيده است كه به شما بگوييم يا حكم او را بپذيريد (به طور كامل تسليم شويد) يا آماده كارزار باشيد.[۲۱] عبّاس فرمود: «شتاب مكنيد تا نزد (برادرم) ابى عبداللَّه عليه السلام بروم و پيام شما را

به ايشان برسانم».[۲۲] آنان پذيرفتند و گفتند: «پيام ما را به ابى عبداللَّه عليه السلام برسان و پاسخش را به ما ابلاغ كن».عبّاس عليه السلام به تنهايى نزد امام عليه السلام برگشت و ماجرا را به عرض رساند و همراهانش همانجا (در برابر سپاه دشمن) ماندند و به نصيحت سپاه ابن سعد پرداختند.[۲۳] هنگامى كه عبّاس عليه السلام پيام ابن سعد را به عرض امام عليه السلام رساند، امام عليه السلام به برادر خطاب كرد و فرمود:[۲۴]«.... أَنِّي كُنْتُ أُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ وَ تِلاوَةَ كِتابِهِ وَ كَثْرَةَ الدُّعاءِ وَ الْإِسْتِغْفارِ؛ ؛ نزد آنان برگرد، چنانچه توانستى از آنان بخواه كه جنگ را تا سپيده دم فردا به تأخير بياندازند و يك امشب را مهلت بگير، تا در اين شب به درگاه خداوند نماز بگذاريم و به راز و نياز و استغفار بپردازيم. خدا مى داند كه من نمازِ براى او و تلاوت كتابش (قرآن) و راز و نيازِ فراوان و استغفار را دوست دارم».[۲۵] عبّاس عليه السلام سوار بر اسب به سمت دشمن برگشت و هنگامى كه رو در روى سپاه قرار گرفت، به آنان خطاب كرد و فرمود: «اى مردم! ابا عبداللَّه عليه السلام يك امشب را از شما مهلت مى خواهد».[۲۶] پس از اين سخن، در ميان سپاهيان عمر بن سعد گفتگوهايى ردّ و بدل شد تا آن كه عمرو بن حجّاج زبيدى گفت: سبحان اللَّه! به خدا سوگند! اگر اينان از مردم ديلم (كفّار) بودند و از تو چنين تقاضايى مى كردند، سزاوار بود كه بپذيرى. قيس بن اشعث گفت:«درخواست آنها را بپذير، به جانم سوگند! كه آنان بيعت نخواهند كرد و فردا با تو خواهند جنگيد». ابن سعد گفت: به خدا سوگند! اگر بدانم كه چنين كنند هرگز اين شب را به آنان مهلت نمى دهم![۲۷] در روايتى از على بن حسين عليه السلام آمده است كه فرمود: «فرستاده عمر بن سعد نزد ما آمد و در جايى كه صدايش به گوش مى رسيد ايستاد و گفت: «ما تا فردا به شما مهلت مى دهيم، اگر تسليم شديد شما را نزد عبيداللَّه بن زياد خواهيم برد و اگر سرباز زديد، از شما دست نخواهيم كشيد».[۲۸]،[۲۹] خطابه امام حسین علیه السلام برای اصحابش پس از بازگشت سپاه ابن سعد، امام ياران خود را نزديك غروب به نزد خود فراخواند.[۳۰] على بن الحسين عليه السلام مى گويد: من نيز در حالى كه بيمار بودم، نزديك امام رفتم تا سخنان او را بشنوم. شنيدم پدرم به اصحاب خود مى فرمود: «خداى را ستايش مى كنم بهترين ستايش ها و او را سپاس مى گويم در آسايش و سختى. بار خدايا! تو را سپاس مى گويم كه ما را به پيامبرى (حضرت محمد صلى الله عليه و آله) گرامى داشتى و به ما قرآن را آموختى و ما را فقيه در دين ساختى و گوشى شنوا و چشمى بينا و دلى آگاه به ما عطا فرمودى و ما را در زمره مشركين قرار ندادى».[۳۱] امّا بعد، من يارانى برتر و بهتر از اصحاب خود سراغ ندارم و اهل بيتى نيكوكارتر، و به خويشاوندى پاى بندتر از اهل بيتم نمى شناسم؛ خداوند به همه شما پاداش خير عنايت فرمايد![۳۲]،[۳۳] من مى دانم كه فردا كار ما با اين دشمنان به كجا خواهد انجاميد. من به شما اجازه دادم كه برويد و بيعت خود را از شما برداشتم، هيچ عهد و ذمّه اى از جانب من بر عهده شما نيست. سياهى شب شما را در برگرفته است، از اين تاريكى همچون يك مركب استفاده كنيد (و از محلّ خطر دور شويد)».[۳۴] ولى ياران امام عليه السلام يك صدا گفتند: «نه به خدا سوگند! هرگز چنين چيزى مباد!» (ما مى مانيم و در ركابت شربت شهادت مى نوشيم) امام چون وفادارى اصحاب را تا مرز شهادت ملاحظه كرد فرمود:«إِنَّكُمْ تُقْتَلُونَ غَدَاً كَذلِكَ، لا يَفْلِتُ مِنْكُمْ رَجُلٌ ؛ فردا همه شما همانند من به فيض شهادت نائل خواهيد شد و كسى از شما باقى نخواهد ماند».[۳۵] ياران با شادمانى گفتند: «الْحَمْدُلِلَّهِ الَّذي شَرَّفَنا بِالْقَتْلِ مَعَكَ ؛ خداى را سپاس كه افتخار شهادت در راهش را در ركاب تو نصيب ما كرد!».[۳۶] امام عليه السلام در حقّ همه آنان دعا كرد و آنگاه فرمودند:«ارفَعُوا رُؤُوسَكُمْ وَ انْظُرُوا؛ سرهاى خود را بلند كنيد و جايگاه خود را ببينيد!».[۳۷] ياران و اصحاب نظر كرده و جايگاه و مقام خود را در بهشت برين مشاهده كردند و امام عليه السلام جايگاه رفيع هر كدام را به آنها نشان مى داد و مى فرمود:«هذا مَنْزِلُكَ يا فُلانُ، وَ هذا قَصْرُكَ يا فُلانُ، وَ هذِهِ دَرَجَتُكَ يا فُلانُ ؛ اى فلان كس! اين جايگاه از آن توست و اين قصر تو و آن درجه رفيع تو».[۳۸] اين بود كه اصحاب با سينه هاى گشاده و چهره هاى باز (با شادى و افتخار) به استقبال نيزه ها وشمشيرها مى رفتند تا سريعتر به جايگاهى كه در بهشت دارند، برسند.[۳۹]،[۴۰] امام حسین (ع) و توصیۀ زنان اهل بيت عليهم السلام به صبر و بردباری مرحوم سيد بن طاووس در حوادث عصر تاسوعا آنجا كه نقل مى كند حسين عليه السلام زنان را دلدارى مى دهد، از رقيه نام مى برد و مى نويسد: امام حسين عليه السلام امّ كلثوم، زينب، رقيه، فاطمه و رباب را مورد خطاب قرار داد و آن

ها را به صبر و بردبارى دعوت كرد.[۴۱]،[۴۲]   [۱] بحارالانوار؛ ج ۴۴؛ ص ۳۹۲ [۲] كليات مفاتيح نوين ؛ ص ۵۹۹. [۳]. كافى؛ج ۴؛ ۱۴۷، ح ۷. [۴] كليات مفاتيح نوين ؛ ص ۵۹۹. [۵] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۴۷. [۶] همان؛ ص ۴۴۸. [۷] همان. [۸]  مقتل الحسين مقرّم؛ ص ۲۰۹. [۹] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۴۸. [۱۰] همان ؛ ص ۳۸۹. [۱۱] همان ؛ ص ۴۴۸. [۱۲] همان. [۱۳] همان. [۱۴] ر.ک: انساب الاشراف؛ ج ۳؛ ص ۳۹۲، كامل ابن اثير؛ ج ۴؛ ص ۵۷ ،تاريخ طبرى، ج ۴، ص ۳۱۶. [۱۵] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۴۴۸. [۱۶] بحارالانوار؛ ج ۴۴؛ ص ۳۹۲. [۱۷] كليات مفاتيح نوين ؛ ص ۵۹۹. [۱۸] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۳۸۹. [۱۹] همان. [۲۰] همان. [۲۱] همان. [۲۲] همان. [۲۳] همان. [۲۴] همان؛ ص ۳۹۰. [۲۵] همان. [۲۶] همان. [۲۷] همان. [۲۸]  تاريخ طبرى؛ ج ۴؛ ص ۳۱۵- ۳۱۶ ، بحارالانوار؛ ج ۴۴؛ ص ۳۹۱- ۳۹۲. [۲۹] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، ص: ۳۹۰. [۳۰] همان ؛ ص ۳۹۱. [۳۱] همان؛ ص ۳۹۲. [۳۲] همان. [۳۳] همان. [۳۴] تاريخ طبرى؛ ج ۴؛ ص ۳۱۷ ، بحارالانوار؛ ج ۴۴؛ ص ۳۹۲- ۳۹۳. [۳۵] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، ص: ۳۹۲. [۳۶] همان. [۳۷] همان. [۳۸] همان. [۳۹]  بحارالانوار؛ ج ۴۴؛ ص ۲۹۸. [۴۰] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها، ص ۳۹۲. [۴۱] ملهوف( لهوف)؛ ص ۱۴۱. [۴۲] عاشورا ريشه ها، انگيزه ها، رويدادها، پيامدها ؛ ص ۶۱۵. #محرم_الحرام 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

✍نذر قلم برای عاشورا حضرت ‏امام خمینی(ره) دماء شهدا اگر چه بسیار ارزشمند و سازنده است، لكن قلم ها بیشتر می توانند سازنده باشند. 📚صحیفه نور، ج ۱۶، ص ۱۳۷ یکی از نذر های بسیار زیبا و موثر، نذر قلم است. ◽️نذر می کنم یادداشت ۵۰۰ کلمه ای برای حداقل یک کلید واژه که با هشتک مشخص شده است جهت تببین اهداف قیام کربلا نوشته و به سمع و نظر برسانم. ◽️نذر میکنم یادداشت ۳۰۰ کلمه ای از آموخته های جدیدی که در سخنرانی ها یا حاصل مطالعه شخصی باشد را نوشته و منتشر نمایم. #سقا #ادب #عطش #اسارت #آیه_کهف #انتظار_آب #نهضت_حسینی #نذر_قلم_برای_عاشورا آثار به آی دی @Alim_5 ارسال نمایید. آثار برتر در سایت مدرسه منتشر می شود. 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

◾️روضه شهادت حضرت ابوالفضل علیه السلام از زبان رهبر انقلاب 📚آنچه در نقلهای معتبر دیدم با نقل معروف متفاوت است: آنقدرتشنگی براهل حرم فشار آورد، که خود امام حسین و حضرت ابوالفضل علیهما السلام با هم بطرف آب رفتند. #روضه #علمدار #امام_خامنه_ای 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh

فراخوان جذب پژوهشگر پژوهشکده بین المللی امام رضا علیه السلام جهت تکمیل کادر پژوهشی و علمی خود از بین افراد مستعد دعوت به همکاری می کند. 📚موضوعات مورد نیاز مطالعات تمدنی جهان اسلام جریان شناسی و مطالعات منطقه ای مطالعات تقریبی شرایط همکاری اتمام کارشناسی ارشد تسلط به زبان اردو، عربی با انگلیسی آشنایی با روش ها و ابزارهای پژوهشی 🗓مهلت ثبت نام: ۲۰ مردادماه لغایت ۱۰ شهریورماه ◽️نحوه ثبت نام نام و نام خانوادگی شناسه طلبگی به سامانه پیامکی ۳۰۰۰۳۳۰۰۲۵ اطلاعات بیشتر: ۰۹۱۵۳۱۵۶۵۰۱ #فراخوان #پژوهشگر 🔰پژوهش مدرسه علمیه الزهرا علیها السلام https://eitaa.com/alzahranasr_pajohesh