در خیالم پر کشیدم تا بہ رویاهاۍ دور ◡◡ .

‌‌ آن خیابان خاکـۍ و ماشینِ عتیقه‌ی کنار جادھ .. آن خانہ قدیمی کھ دیوار آجرۍ داشت، آن باغچہ‌ی کوچکـ و گلدان سنگی ترک‌خورده‌اش؛ همہ و همہ در شھرِ بزرگ گم شد. ــــــــــــــــ ـــ • برداشتی از قلمِ سعید ساماني‌نیا .

ـ ـ حتۍ زیرِ پوست چروکیدھ وُ پردود شھرها هم خاطراتي از زندگي پیداستـ .

‌‌ خانۀ قدیمی مادربزرگ، پناهِ آخرهفتہ‌های ماست. از زمانی که زنگ خانه را بزنی، تا زمانی که گل‌ بوسه‌ی خداحافظۍ بدرقھ راهت شود .. سفره‌اش یک رنگ و دیوار هایش بـوۍ نم برکت می‌دهد. حیـاطِ آن همیشه، گلھا و درختچہ‌ها را باردار است. ـ ـ حوض کوچکـۍ دارد که می‌شود، قایقِ بی‌خیالی‌ات را روی آن بیاندازي و حرکت آرامِ آب را بہ نظاره بنشینی. خانہ‌ قدیمیِ مادربزرگ همان جایـی‌ست کھ براۍ چند ساعت، می‌شود خودت باشی و آسمان را آبي‌تر ببینی :)) ~ فاطمھ ناظم .

• شمیم تو عطرۍ است .. شبیہ‌ گل‌هاۍاَقاقي باغچہ‌ٔ مادربزرگ 🍃.

[؛] هر از گاهی باید راهی محله‌های قدیمی تهران شد؛ همان‌ها که هنوز بوی زندگـۍ می‌دهند، همان‌ها که نزدیک عید فرش‌ و گلیم‌ از سر دیوارهـایش آویزان می‌شود؛ جایـۍ کھ با آیفون‌های تصویری بیگانھ است و هنوز کلون‌ها بر درها خودنمایـی می‌کنند. کلون‌ها و کوبہ‌هایی کہ‌برای زن و مرد متفاوت بود ـــــ حتی برای مسافر غریبی که از شهری دیگر می‌آمد، کہ بہ‌آن غریبـ‌کوب میگفتند. وقتی کسی از شهری دیگر می‌آمد و جایی برای ماندن نداشتـ، اولین کوبه‌ۍ غریب‌کوب را می‌کوفت به امید باز شدنِ در .. درست همانند من که آرزوی‌کوبیدنِ کلونھا را به دوش انداختہ و وجب بہ وجب این شھر را مي‌گردم !