من رأی می دهم چون کشورم را دوست دارم چون اصل تفکر #انقلاب و حکومتم را بد نمی دانم. چون بخاطر آدمهای بد #مدعی خدا و پیغمبر، اعتقادم به #اصل_راه خدا و پیغمبر و امیرالمومنین و امام حسین گم نمی شود. چون در کنار آن آدمهای بد، آدمهای #خوب کارکن و سالم و دلسوز را هم می بینم. چون در همین مجلس قبل، کلی #مصوبات_خوب گذرانده شده . قانون جهش تولید مسکن، قانون حمایت از خانواده و جمعیت و انواع تسهیلات برای زوج ها و فرزندآوری، چند برابر کردن حقوق سربازان کشور بالاتر از نرخ تورم، تسهیل صدور مجوزهای کسب و کار ، قانون حمایت ویژه از گزارشگران مردمی فسادها ، و و و ... (کافی است در اینترنت #جستجویی بزنم) چون می دانم در فضای ذهنی خودمان و رسانه ها، کلا مشکلات و بدعملی ها فقط گفته می شود و اتفاقات و عملکردهای #خوب برجسته نمی شود. چون #منصفم و خودم را به منفی گرایی و شایعه زدگی محض نمی کشانم. چون می دانم #مسئولیت_اجتماعی تک تک ما مردم، پایه اصلی ساخته شدن هر کشوری و مسئولین آن است. چون می دانم این روند #تدریجی و #همگانی است و زمان نمی شود برای حل کلی مشکلات تعیین کرد. چون می دانم #جایگزین جمهوری اسلامی در دنیای امروز، بی شک حکومتی است که مثل قبل انقلاب دوباره برده آمریکا و غربیها و قدرتهای جهانی می شود. چون جز آزادی لختی و رقص و ولنگ و بازی یا وابسته شدن به غرب و امریکا برای حل آسان مشکلات اقتصادی، #نسخه_بدردبخورتری از مخالفین جمهوری اسلامی ندیدم. چون می دانم با رای پایین مردم در انتخابات، فقط احتمال #تحریم و #جنگ علیه کشور و زندگی خودم را گسترش داده ام. نه اینکه اوضاع رو به بهبودی برود یا حتی در همین حد کنونی باقی بماند. چون می دانم #ایران مان بعد از این حکومت در معرض تکه پاره شدن است. چون اینهمه #شهید با جان شان بما گفتند که اصل جمهوری اسلامی و رهبری آن پاک و ارزشمند است و همه مسائل و مشکلات فقط در همین چارچوب قابل پیگیری خداپسندانه است. حال من با #رای خودم در این مسیر قدم برندارم؟