سر کلاس آموزش برقراری ارتباط با بیمار بودیم.
استاد در تدریسشون از جمله ی دکتر محرمه به عنوان یک وسیله استفاده می کردن و ما هم باید برمبنای این اصل ! ارتباط با بیمار را یاد می گرفتیم!
خیلی ناراحت بودم از این اوضاع از طرفی هم قبلاً با این استاده یه برخوردی داشتیم خیلی سخت بود در مقام اعتراض دراومدن.
دیدم دوستم هم ناراحته و هی همو نگاه می کردیم تا در پایان یک بخشی از درس ،استاد گفتن اگه انتقاد پیشنهادی دارین بگین.
دوباره به دوستم نگاه کردم دیدم رنگ چهرش انگار داره تغییر می کنه و یک دفعه دلو زد به دریا و گفت: استاد من بررسی کردم این جمله ی شما از نظر همه ی مراجع درست نیست یعنی باید برخورد پزشک و بیمار غیر همجنس برای لمس و مشاهده در مواقع ضرورت باشه نه همیشه. (جملاتش تقریبا همین بود) استاد هم سعی می کردن یه جورایی انکار کنن و دلیل بیارن که دوستم دوباره گفت و استاد هم دوباره ...
و حتی استاد گفتن از نظر بعضی مراجع هم محرمه و لبخندی زد که بچه های کلاس خندیدن و ما تحقیر شدیم.
که من هم ادامه دادم و صحبتای دوستمو در مقام دفاع تکمیل کردم که منطقی بودنش هم تا حدودی نشون داده شد.
استاد آروم تر شده بودن و انگار تا حدودی قانع .که گفتن آدم باید هم دینشو داشته باشه هم دنیا و گفتن می تونین برای نامحرم دستکش بپوشین و یه خاطره که خودشون هم برای یک مریض روحانی دستکش پوشیده بودن را تعریف کردند
موقعی که از کلاس می اومدم بیرون خیلی خوشحال بودم..
خاطره ارسالی یکی از مخاطبان
@amershavim
