طلحه و زبیر و یارانشان بر من خروج كردند، و همسر رسول خدا ـ عایشه ـ را به همراه خود میكشیدند، چونان كنیزی را كه به بازار بَرده فروشان میبرند، به بصره روی آوردند، در حالیكه همسران خود را پشت پرده نگه داشتند. اما پرده نشین حرم پیامبر را در دیدگان خود و دیگران قرار دادند. لشكری را گرد آوردند كه همه آنها به اطاعت من گردن نهاده، و بدون اكراه، و با رضایت كامل با من بیعت كرده بودند. پس از ورود به بصره، به فرماندار من و خزانه داران بیت المال مسلمین، و به مردم بصره حمله كردند، گروهی از آنان را شكنجه و گروه دیگر را با حیله كشتند. به خدا سوگند! اگر جز به یك نفر دست نمی یافتند و او را عمداً بدون گناه میكشتند، كشتار همه آنها برای من حلال بود، زیرا همگان حضور داشتند و انكار نكردند، و از مظلوم با دست و زبان دفاع نكردند، چه رسد به اینكه ناكثین به تعداد لشكریان خود از مردم بی دفاع بصره قتل عام كردند. [نهج البلاغه، خطبه۱۷۲] #سالروز_جنگ_جمل