eitaa logo
موسسه امیر بیان علیه السلام 🇵🇸
4.4هزار دنبال‌کننده
4.2هزار عکس
938 ویدیو
134 فایل
کانال رسمی موسسه تخصصی خطابه امیر بیان علیه السلام ارتباط با مدیر کانال: @YasserKomroodi
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 شما دخالت نکنید اما من دخالت می کنم! 🔹 در واکنش به بیانیه برجامی که خواستار معذرت خواهی دولت در عبور از خطوط قرمز در مسئله شده بود، گفته است: "یکی از معضلات کشور دخالت نهادهای مختلف در امور یکدیگر است؛ وظیفه خبرگان فقط انتخاب و نظارت بر رهبری و دستگاه های زیر نظر رهبر است"؛ دقت کنید ایشان می گوید وظیفه خبرگان نظارت بر رهبری و دستگاههای زیر نظر رهبری است! 🔹 دستگاههای زیر نظر رهبری دودسته اند؛ یک دسته که مسئول آنها با نظر مستقیم رهبری انتخاب می شود مثل: صدا و سیما، قوه قضائیه، سپاه، ارتش و ... و دسته دیگر هم آنانیکه که توسط مردم انتخاب می شوند ولی رهبری هم باید مطابق با قانون اساسی و فقه شیعه آنها را منصوب کند. مثل ریاست جمهوری و ... . 🔹 طبق اصل 57 قانون اساسی: قوه مقننه ، قوه مجريه و قوه قضائيه زير نظر ولايت مطلقه فقیه است. پس طبق همین نظر خود آقای علی مطهری، مجلس خبرگان وظیفه دارد بر دستگاههای زیر نظر رهبری اعم از صداوسیما و ریاست جمهوری و سپاه و ... نظارت کند. 🔹 حالا اما وی از این محاسبه بدیهی و آشکار درمانده شده و مدعی است: مجلس خبرگان وظیفه ندارد به ریاست جمهوری تذکر دهد و انتقاد کند و این کار خبرگان دخالت درکار ریاست جمهوری است! 🔹 پیش از این البته رهبر انقلاب گفته‌اند: مجلس خبرگان رهبری باید با تشکیل یک هیئت اندیشه‌ورز که دارای نگاه کلان و راهبردی و عمیق باشد، به بررسی چگونگی حرکت انقلاب اسلامی در ۳۸ سال گذشته به سمت اهداف اصلی خود و پیشرفت‌ها، توقف‌ها و احیاناً پسرفت‌ها در این مسیر بپردازد و بر اساس جمع‌بندی خود از دستگاه‌های مختلف مطالبه‌گری کند. 30/6/96 🔹 حالا با این وجود علی مطهری چرا و چگونه می تواند در مورد که حصر هستند نظر بدهد و در کار شورای عالی امنیت ملی و قوه قضائیه دخالت کند و بارها در خصوص سایر قوا و دستگاهها نظر دهد و به رئیس سازمان اطلاعات سپاه نامه بنویسد و درکار آنها دخالت کند و بارها این دخالت ها را تکرار کند و حتی درخصوص بیانیه خبرگان هم نظر بدهد و دخالت کند ولی مجلس خبرگان حق ندارد در مورد خسارت محض برجام نظر بدهد؟ 🔹 اگر طبق وظیفه مجلس خبرگان نظارت بر دستگاههای زیر نظر رهبری است، آیا خبرگان نمی تواند نظر داده و نظارت و انتقاد کند؟ کلام ولی فقیه مبنی بررسی چگونگی حرکت انقلاب اسلامی و جمع بندی از دستگاه های مختلف توسط مجلس خبرگان ، وظیفه بر زمین مانده این نهاد نیست؟ 🔹 بی شک یکی از دلایل وقوع خسارت های فاجعه باری چون برجام و دولتی غیر پاسخگو، معضلِ کج اندیشی چون علی مطهری است که سند مهمی مانند برجام را در 20 دقیقه تصویب می کنند و حالا هم بجای عذرخواهی و قبول انتقادات، طلبکار شده و رو به جلو فرار می کنند! / بدون سانسور / @amirebayan_ir
چند امام بزرگوار اوّلاً امام در مواجهه‌ی با این دشمنی‌ها و دشمنان، برخورد داشت، برخوردِ از روی ضعف و انفعال نداشت؛ امام هرگز منفعل نشد؛ نه احساس ضعف کرد و نه از خود ضعف نشان داد؛ در مقابل دشمنان، قدرتمندانه و به‌صورت فعّال ایستاد. دوّم: امام از پرهیز میکرد؛ امام در مقابل حوادث، هیجان‌‌زده نمیشد و تکیه به احساسات خالی از عقلانیّت نمیکرد؛ تصمیم‌های امام، تصمیم‌های شجاعانه و همراه با احساسات محکم بود امّا مبتنی بر . سوّم: امام را رعایت میکرد؛ تمرکز بر اولویّتها میکرد. فرض بفرمایید در دوران مبارزات، اولویّت امام مقابله‌ی با رژیم سلطنت بود و مسائل حاشیه‌ای را وارد میدانِ کار خود نمیکرد؛ در دوران جنگ تحمیلی، اولویّت امام مسئله‌ی جنگ بود؛ امام بارها این را فرموده بودند که جنگ در رأس امور است، دفاع مقدّس در رأس امور است، و واقع هم همین بود. متمرکز بر یک مسئله‌ی دارای اولویّت میشد و حواشی را واردِ میدانِ اهتمامِ خود نمیکرد. در اوّل انقلاب -در همان روزهای اوّل و هفته‌های اوّل- در رفتار امام، انسان با شگفتی مشاهده میکند تکیه‌ی امام بر ، بر ایجاد نظام، بر و بر این چیزها بود؛ یعنی بر روی آن نقطه‌ی اصلی متمرکز میشد. چهارم: ؛ امام، ملّت ایران را ملّتِ بزرگ و آگاه و توانایی میدانست، به آنها اعتماد میکرد، به آنها خوش‌بین بود؛ مخصوصاً به . مشاهده کنید در فرمایشات امام که چقدر نسبت به ملّت خوش‌بین است، نسبت به جوانان خوش‌بین است. پنجم: ؛ امام در طول ده سال حضور بابرکت خود در رأس نظام اسلامی، یک لحظه به دشمن اعتماد نکرد؛ به پیشنهادهای دشمن بدبین بود؛ به تظاهرات آنها بی‌اعتنا بود؛ دشمن را به معنای واقعیِ کلمه، دشمن میدانست و به او اعتماد نمیکرد. ششم: اهتمام به ؛ این هم یکی از خصوصیّات الگوی رفتاریِ امام در مقابل این دشمنی‌ها بود. هر چیزی که ملّت را به دو دسته تقسیم کند، به دو قطب تقسیم کند، از نظر امام مردود بود. هفتم: ایمان و اعتقاد راسخ به و به وعده‌ی الهی؛ این هم آن نقطه‌ی اصلی. اتّکاء امام به نصرت الهی بود؛ همه‌ی تلاش خود را میکرد، با همه‌ی وجود در میدان بود، امّا امید او بسته‌ی به نصرت الهی و به قدرت الهی و تکیه‌ی او به قدرت الهی بود. امام به اِحدی‌الحُسنَیین اعتقاد واقعی داشت -ما لنا الّا اِحدی الحُسنَیین-و معتقد بود که اگر کار را برای خدا بکنیم، درِ ضرر بسته است؛ اگر انجام بگیرد، هیچ‌گونه ضرری متوجّه و عاید نخواهد شد؛ یا پیشرفت میکنیم، یا اگر پیشرفت هم نکردیم، کاری را که وظیفه‌ی ما بوده است انجام داده‌ایم و در مقابل پروردگار سرافرازیم. امام خامنه ای97/03/14