eitaa logo
قرارگاه فرهنگی عمار
461 دنبال‌کننده
35.5هزار عکس
22.1هزار ویدیو
150 فایل
✊... " ما تا آخر ایستاده ایم " ...✊ 💪... مقاومت رمز پیروزیست ...💪 ☎️ تماس با ما : @MMirzaei72 ✍انتقاد ... پیشنهاد ... عضویت و همکاری 🔴 عمار در اینستاگرام : shahriyar_ammar@
مشاهده در ایتا
دانلود
📡جاهل، ابزار دست منفاق 🔰شهید آیت الله مطهری 🔺ابزار چيست؟ نمى‏ شود منافق را در دنيا از ميان برد؛ هست، بشر است منافق مى ‏شود. بشر وقتى در جامعه‏ اى قرار گرفت كه ديد اگر بخواهد برخلاف اصولى كه مردم آن جامعه به آن اعتقاد دارند تظاهر كند جامعه او را درهم مى ‏كوبد، فوراً تظاهر مى‏ كند، به همان لباس در مى‏ آيد ولى جامعه خودش بايد آگاه باشد و گول تظاهر و فريب را نخورد. 🔺باز اينجاست كه ما مى ‏بينيم پيغمبر اكرم از آن طرف راجع به خطر شديداً اظهار نگرانى مى ‏كند، از طرف ديگر راجع به اينكه امتش باشند و تجزيه و تحليل نداشته باشند و در مسائل غور نكنند اظهار نگرانى مى ‏كند. 🔺خيلى عجيب است! پيغمبر از دو چيز اظهار نگرانى كرده است: از نفاق و منافق، و ديگر از اينكه توده امت جاهل و نادان باشند. در آنجا فرمود: انّى لا اخافُ عَلى امَّتى مُؤْمِناً وَ لا مُشْرِكاً تا آنجا كه فرمود: وَ لكِنّى اخافُ عَلَيْكُمْ كُلَّ مُنافِقِ الْجَنانِ عالِمِ اللِّسانِ، در اينجا مى‏ فرمايد: انّى لا اخافُ عَلى امَّتِىَ الْفَقْرَ وَ لكِنْ اخافُ عَلَيْهِمْ سوءَ التَّدْبيرِ من از فقر و نداشتن ثروت بر امتم نگران نيستم يعنى كمىِ ثروت، امت من را از پا در نمى‏ آورد، آن چيزى كه من از آن نگران هستم فقر معنوى و فكرى و فقر انديشه است. 🔺اگر غناى انديشه باشد ثروت مى ‏آيد اما ولو ثروتشان از دنيا بگذرد- مثل ثروت امروز كشورهاى اسلامى كه همين نفت بزرگترين منبع ثروت دنياست و بيشترش در كشورهاى اسلامى است- ولى فقر انديشه داشته باشند فايده‏ اى به حالشان ندارد. 🔺حالا اگر دو خطر با هم پيدا بشود يعنى از يك طرف منافقها، بى ‏دينهاى متظاهر زيرك، متظاهرها و رياكارها و مدلّسها پيدا بشوند و از طرف ديگر مردم، جاهل و نادان باشند، آنها اينها را ابزار خودشان قرار مى‏ دهند. (پانزده گفتار) 🔺پيدايش طبقه جاهل مسلک مقدس مآب که خوارج جزئي از آنها بودند، براي اسلام گران تمام شد. يکي از بارزترين مميزات خوارج جهالت و ناداني‌شان بود. از مظاهر جهالتشان، عدم تفکيک ميان ظاهر يعني خط و جلد قرآن و معني قرآن بود. لذا فريب نيرنگ ساده معاويه و عمرو عاص را خوردند. 🔺در اين مردم جهالت و عبادت توأم بود. علي مي‌خواست با جهالت آنها بجنگد. اما چگونه ممکن بود جنبه زهد و تقوا و عبادت اينها را از جنبه جهالتشان تفکيک کرد، بلکه عبادتشان عين جهالت بود. عبادت توأم با جهالت از نظر علي- که اسلام شناس درجه اول است- ارزشي نداشت. لهذا آنها را کوبيد و وجهه زهد و تقوا و عبادتشان نتوانست سپري در مقابل علي قرار گيرد. 🔺خطر اين گونه افراد و جمعيتها بيشتر از اين ناحيه است که و آلت دست زيرکها قرار مي‌گيرند و سد راه مصالح عاليه اسلامي واقع مي‌شوند. هميشه بي‌دين، احمق را عليه مصالح اسلامي برمي‌انگيزند؛ اينها شمشيري مي‌گردند در دست آنها و تيري در کمان آنها. 🔺چقدر عالي و لطيف علي عليه السلام اين وضع اينها را بيان مي‌کند، مي‌فرمايد: ثُمَّ انْتُمْ شِرارُ النّاسِ وَ مَنْ رَمي‌ بِهِ الشَّيطانُ مَرامِيهُ وَ ضَرَبَ بِهِ تيهَهُ‌. همانا بدترين مردم هستيد. شما تيرهايي هستيد در دست شيطان که از وجود پليد شما براي زدن نشانه خود استفاده مي‌کند و به وسيله شما مردم را در حيرت و ترديد و گمراهي مي‌افکند. 🔺در ابتدا حزب خوارج براي احياي يک سنت اسلامي به وجود آمد اما عدم بصيرت و ناداني، آنها را بدين جا کشانيد که آيات قرآن را غلط تفسير کنند و از آنجا ريشه مذهبي پيدا کردند و به عنوان يک مذهب و يک طريقه، موادي را ترسيم نمودند ... منبع : @Tahlilesiyasibartar ✳️ 🆔 @ammar_enghlab
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) برکات بعثت پیامبر (ص) را چگونه بیان میفرماید؟ 🔹 (ع) در بخشی از خطبه اول «نهج البلاغه»، اشاره به چهار نکته ميفرمايد: نخست، مسأله و بخشى از و آن حضرت و نشانه هاى نبوّت او. دوّم، وضع دنیا در زمان آنحضرت از نظر انحرافات دینى و اعتقادى و نجات آنها از این ، به وسیله نور محمّدى (ص). سوّم، رحلت پیامبر از دار دنیا. چهارم، که از آنحضرت باقى مانده، یعنى . 🔹در قسمت اوّل ميفرمايد: «اِلى اَنْ بَعَثَ اللهُ سُبْحانَهُ مُحَمَّداً رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ لاِنْجازِ عِدَتِهِ وَ اِتْمامِ نُبُوَّتِهِ»؛ (قرنها گذشت و روزگاران سپری شد] تا اینکه خداوند سبحان، رسول الله صلی الله علیه و آله را براى وفاى به عهد خود و کامل کردن نبوّتش برانگیخت و کرد». سپس اشاره به بخشى از آنحضرت کرده، ميفرمايد: «مَاْخُوذاً عَلَى الْنَبییّنَ میثاقُهُ»؛ (این درحالى بود، که از همه پیمان درباره او گرفته شده بود [که به او ایمان بیاورند و بشارت ظهورش را به پیروان خویش بدهند]). 🔹«مَشْهُورَةً سِماتُهُ، کَریماً میلادُهُ»؛ (در حالیکه نشانه هایش مشهور و پسندیده بود). این تعبیر ممکن است اشاره به کرامت و عظمت پدر و مادر و اجداد او باشد و یا برکاتى که او براى جهانیان فراهم گشت، چه اینکه مطابق نقل تواریخ، همزمان با تولّد آنحضرت در خانه کعبه فرو ریختند، خاموش شد، که مورد پرستش گروهى بود خشکید، و قسمتى از درهم شکست و فروریخت و همه اینها بیانگر آغاز عصرجدیدى در مسیر و مبارزه با بود. 🔹سپس مى افزاید: «وَ اَهْلُ الاَرْضِ یَومَئِذ مِلَل مُتَفَرِّقَة وَ اَهْواء مَنْتَشِرَة وَ طَرائِقُ مُتَشَتِّت»؛ (در آنروز زمین، داراى مذاهب پراکنده و افکار و خواسته هاى ضدّ و نقیض و راهها و عقاید پراکنده بودند). «بَیْنَ مُشَبِّه للهِ بِخَلْقِهِ اَوْ مُلْحِد فِى اسْمِهِ اَوْ مُشیر اِلى غَیْرِهِ»؛ (گروهى خدا را به مخلوقاتش تشبیه میکردند و گروهى نام او را بر بتها مینهادند یا به غیر او اشاره و دعوت میکردند). از مادّه «لحد» بر وزن مَهْد به معناى حفره اى است که در یک طرف قرار گرفته است، و به همین جهت به حفره اى که در یک جانب قرار گرفته است لحد میگویند، 🔹سپس به هرکارى که از حدّ وسط منحرف بسوى افراط و تفریط شده، گفته میشود، و و را نیز به همین جهت میگویند، و منظور از جمله بالا «مُلْحِد فِى اسْمِهِ» همان است که دربالا اشاره شد که نام خدا را بر بتها مى نهادند؛ مثلا به یکى از بتها اللات و به دیگرى العزّى و به سوّمى منات میگفتند که به ترتیب از الله و العزیز و المنّان منشتق شده است، و یا اینکه منظور آنست که صفاتى براى خدا همچون صفات مخلوقات قائل میشدند و اسم او را دقیقاً بر مسمّى تطبیق نمیکردند. جمع میان هر دو تفسیر نیز ممکن است. سپس مى افزاید: «پس خداوند آنها را بوسیله آنحضرت از رهایى بخشید و با ، آنان را از نجات داد». 🔹بعد به فراز دیگرى از این بحث پرداخته، ميفرمايد: «سپس خداوند سبحان لقاى خویش را براى (ص) انتخاب کرد، و آنچه را نزد خود داشت براى او پسندید، و او را با رحلت و انتقال از دار دنیا به سراى آخرت، گرامى داشت و از گرفتارى در چنگال مشکلات نجات بخشید»؛ «آرى در نهایت احترام او را قبض روح کرد، درود خدا بر او و آلش باد»؛ «او هم آنچه را انبیاى پیشین براى امّت خود به یادگار گذارده بودند در میان شما به جاى نهاد»، «زیرا آنها هرگز امّت خود را بى سرپرست و بى آنکه راه روشنى در پیش پایشان بنهند و پرچمى برافراشته، نزد آنها بگذارند رها نمیکردند!». 🔹بدیهى است منظور امام(ع) از تعبیر بالا همان چیزیست که در آمده است که طبق این روایت متواتر، (ص) فرمود: «من از میان شما میروم و دو چیز پرارزش در میان شما به یادگار میگذارم: و که اگر به این دو جویید، هرگز گمراه نخواهید شد و این دو ازیکدیگر جدا نمیشوند تا در کنار نزد من آیند». به هرحال دلسوزى نسبت به منحصر به حال حیاتشان نبوده است و بدون شک، نگران آینده آنها نیز بوده اند، بیش از آنچه پدر به هنگام وفات، نگران فرزندان خردسال خویش است؛ به همین دلیل نمیتوان باور کرد که آنها را بدون و سرپرست و ، رها سازند و زحمات یک عمر خویش را براى هدایت آنان بر باد دهد.  📕پيام امام اميرالمومنين(ع)، ناصر مكارم شيرازى، دارالكتب الاسلاميه‏، ۱۳۸۷ش‏ ج۱ ص۲۲۸ منبع:وبسایت آیت الله مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) @tabyinchannel منبع ✳️ 🆔 https://eitaa.com/ammar_enghlab