اسم سید ابراهیم رئیسی در انتخابات ریاست جمهوری برایم مهم شد با دوستان ایرانی و افغانستانی زیاد در مورد کاندیداها صحبت میکردیم از سابقه و صلاحیت هاشان میگفتیم از اینکه کدامشان میتوانند رئیس جمهور باشند به نظر ما بهترین کاندید اقای رئیسی بود چون آن جورکه باید انقلابی و مومن و پرتلاش و درستکار بود دوستانم صد درصد میگفتند رئیسی اما من ته دل راضی نبودم ایشان بشود رئیس جمهور میگفتم شرایط اقتصادی و به خصوص تحریم ها الان خیلی پیچیده شده بخصوص اینکه مذاکرات هم جواب نداده کار برا هر کسی که این دوره بشود رئیس جمهور فوق العاده سخت است و اگر نشود حل کرد میگویند رئیسی نتوانست یا اگر اشتباهی رخ دهد میگویند اتقلابی ها گند زدند و اینها کاربلد نیستند و یا در مورد مهاجرین افغانستانی اگر قانونی تصویب شود که مورد آزار مهاجرین شود میگویند انقلابی ها ضد مهاجرین اند و چهره ی انقلاب پیش مهاجرین هم خدشه میبیند تا الان هرچه برای مهاجرین اتفاق می افتاد حرف مان یکی بود میگفتیم انقلاب اسلامی مرز ندارد اینهایی که باعث ازار مهاجرین میشود غیر انقلابی هستند اما حالا چه اگر مشکلی پیش می امد نمیشد دیگر حرفی زد خلاصه با اینکه ته دلم نگران بودم اما برای اقای رئیسی فعالیت تبلغاتی میکردیم رفیقم ناصر در ستاد اصفهان برادرم در ستاد خمینی شهر و خودم هم در فضای رسانه ای یادم است یکبار شخصی گفت اخر انتخابات ایران به شما چه ربطی دارد که دارید برایش فعالیت میکنید گفتم درست است که جغرافیای تولدم افغانستان است اما جغرافیای اندیشه و باورم به پهناوری تمام کشورهای مقاومت است برای من ایران عمق ایدئولوژیک است و مهمترین کشور دنیا که باید حفظ بشود به قول حاج قاسم ایران حرم است این حرم اگر ماند دیگر حرم ها هم میماند گاهی اوقات انقدر که نگران تحولات ایران بوده ام نگران تحولات افغانستان نبوده ام خلاصه خبر پیروزی اش که امد هم خوشحال بودم هم ناراحت ولی خب انتخاب شده بود دیگر باید دعا میکردم کارها درست پیش برود یکبار رفیقم از سوریه زنگ زد پشت گوشی رمزی به من فهماند که قرار است اقای قالیباف رئیس مجلس را ملاقات کند ازش خواستم حرفایی که میزنم را در کاغذی بنویسد و به او بدهد گفتم بنویس در بحث اقتصادی اگر کاری از دست مان می آید بگوئید اما در حوزه ی مهاجرین میتوانیم کمک کنیم پیشنهاد کردم چند نفر حقوق خوانده از مهاجرین انتخاب کنند و در تصمیمات شان برای مهاجرین از انها مشورت بگیرند و از نگرانی هایم برای انقلاب و اینده ی ایران گفتم نمیدانم ان نامه بدستشان رسید یا نه اما وقتی شنیدم برای تاسیس سازمان ملی مهاجرت از افغانستانی ها مشورت گرفتند واقعا خوشحال شدم و اندکی از نگرانی هایم کم شد و اطمینانم به سید بیشتر شد یک جایی که واقعا شیفته ی اقای رئیسی شدم انجا بود که وقتی در سفر های استانی بر روستا یا شهری میرفت و کاری حل میکرد و یا گره ای باز میکرد و مردم از او تشکر میکردند میگفت بروید و دعایش را به جان رهبری بکنید منکه کاری نکردم با این حرفایش خیلی برایم عزیز شده بود و خوشحال بودم بالاخره کسی پیدا شده که رهبری و معنای ولایت را خوب بفهمد و با این ذهنیت بیایید و کاری بکند در قانون به ما میگویند اتباع بیگانه اما همه میدانند ما اشنا ترین اتباع هستیم با ملت ایران ما طعم تلخ تحریم ها را باهم چشیدیم ما مشکلات اقتصادی را باهم احساس کردیم ما در خون و عرق هایمان را در جنگهای افغانستان و شوروی ایران و عراق آذربایجان لبنان و سوریه باهم ریختیم ما باهم به گل های ایران در جام جهانی خندیدیم ما باهم پس از عملیات وعده ی صادق سجده ی شکر به جا اوردیم و شیرینی پخش کردیم حالا هم در غم شهادت اقای رئیسی باهم شریک هستیم خداوند به همه ی ما صبر دهد غمیگن اقای رئیسی هستم ولی دلم برای رهبر انقلاب میسوزد با شهادت حاج قاسم تنها شد با شهادت سید ابراهیم تنهاتر خدا صبرشان دهد و حفظ شان کند تسلت به ملت بزرگ ایران و افغانستان #غم_شریکی #خون_شریکی #شهید_جمهور