#مراحل_اولیه_خودسازی #قسمت_هشتم ۷- #حسن_معاشرت_و_برادری_با_بندگان_خدا : 🏝✳️ مرحله بعدی رعایت اخلاق اجتماعی و حسن معاشرت و برادری با بندگان خدا است. 🏝✳️ مومنین مانند کسانی هستند که با یک کاروان در مسیر بندگی خداوند حرکت می کنند و لازم است در این مسیر نسبتا دشوار همراه و همدل باشند و ضمن رعایت حقوق برادری و معاشرت، نگاه برادرانه به هم داشته باشند و از هیچ کمک و مساعدتی دریغ ننمایند. 🏝✳️تمامی ارزش ها و فضایلی که در اخلاق اجتماعی اسلام مطرح می شود، مانند امانت داری و صله رحم و صداقت و احترام برای ایجاد رفاقت و برادری و انس و الفت میان مومنین و بندگان خدا است. 🏝✳️همچنین حل بسیاری از مشکلات و سختی های زندگی با اخلاق ممکن می شود و در نهایت این فرهنگ به موفقیت و سعادت گروهی بندگان خدا می انجامد. در حدیثى از پیغمبر گرامى اسلام آمده است: 🏝✳️المسلم اخو المسلم، لا یظلمه، و لا یخذله، و لا یسلمه 🏝✳️ مسلمان برادر مسلمان است، هرگز به او ستم نمى کند، دست از یاریش بر نمى دارد، و او را در برابر حوادث تنها نمى گذارد (المحجة البیضاء" جلد ۳ صفحه ۳۳۲) #ادامه_‌دارد... @amn_org

💓💓💓 #خودسازی 💓💓💓 #قسمت_هشتم 💓💓💓 #سفر_به_عالم_درون 💓💓💓خودسازی و سلوک، نوعی حرکت از ظاهر فریبنده و ناپایدار دنیا به باطن آن است؛ زیرا معتقدیم که دنیا نه اصیل است و نه پایدار، در حالی که حقایق باطنی اصیل و پایدار می‌باشند و آدمی را به آرزوی نهایی خود می‌رسانند. 💓💓💓انسان معمولاً با ظاهر جهان هستی سروکار دارد و عالم ناسوت را می‌شناسد، اما در فلسفه الهی ثابت شده است عالم ناسوت و ظاهری که مشهود ما است، دارای عوالم باطنی است که از آن به عالم غیب، ملکوت، جبروت و لاهوت، نام برده می‌شود، عوالمی که بسیار بزرگتر از عالم محسوس و ناسوت است. 💓💓💓انسان نیز همگام با دو قطبی موجود در جهان آفرینش، ظاهری دارد که به وسیله آن در عالم ظاهر و طبیعت زندگی می‌کند و باطنی دارد که توسط آن با ماورای طبیعت و باطن هستی در ارتباط است. 💓💓💓به حکم سنخیت، چهره ظاهری انسان در ظاهر هستی و عالم طبیعت پرورش می‌یابد و چهره باطنی او در ارتباط با باطن هستی رشد می‌کند و کامل می‌شود. 💓💓💓پس چنان‌که تمام هستی، بر مدار اراده الهی در حرکت است و اگر حرکت را از جهان سلب کنند، نابود می‌شود، سلوک نیز نوعی حرکت درونی انسان به سوی کمال و انسانیت است و بدون آن، حقیقت انسان می‌میرد. 💓💓💓سلوک، رفتن از عالم ماده به عالم معنا، از عالم بیرون به عالم درون، از ظاهر به باطن، از عالم نفس به عالم عقل، از عالم کثرت به عالم وحدت و از سطح به عمق وجود انسان است و مادامی که انسان از عالم بیرون به عالم درون خود کوچ نکند و به خدا و ماورای طبیعت متصل نشود، حقیقت الهی خود را در نمی‌یابد و روحش به تعالی نمی‌رسد، این همان حقیقت و فلسفه سلوک است. 💓💓💓بنابراین انسان با سفر درونی و توجه به عالم باطن خود، حرکتی توام با تعالی و آرامش می‌یابد، در حالی که حبس و حصر وی در بیرون از خود، قرار شکن و اضطراب آفرین است و در اثر این سفر و هجرت درونی است که راه انسان به ماورای طبیعت باز می‌شود و وصول به مقام ولایت و قرب ممکن می‌گردد. 💓💓💓اولیای خدا همواره در عوالم درونی خود و جهان آفرینش سیر می‌کردند و به جای شیدایی به عالم ظاهر، شیفته باطن عالم بودند؛ 💓💓💓 لذا بر طالبان کمال و سلوک لازم است که در درون خود عالمی برای خویش بسازد، عقلانی و عرفانی تا راه وصول به درجات کمال و سعادت برای آنان فراهم شود. البته همانگونه که اعضاء و جوارح و عوالم بیرونی انسان به تدریج رشد می‌کند و ساخته می‌شود، عوالم درونی انسان نیز به تدریج و گام به گام شکل می‌گیرد ساخته می‌شود. @amn_org