✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: سالروز حکم تاریخی امام خمینی (ره) در رابطه با ارتداد #سلمان_رشدی نویسنده کتاب #آیات_شیطانی موضوع: «#احکام_ارتداد» ❓#مرتد کیست؟‏ ✅ اگر مسلمانی انکار خدا یا رسول خدا و یا یکی از ضروریات دین را‏‎ ‎‏بنماید، محکوم به ارتداد است؛ ❓طهارت مرتدین چه صورت دارد؟‏ ‏‏✅ مرتد نجس است؛ ❓اگر شخص مسلمانی از دین خود برگشته و عضویت فرقه ضاله صهیونیستی‏‎ ‎‏بهاییت و یا هر مرامی که بنای آن بر نفی ادیان الهی است را قبول کرده؛ آیا دوباره می‌تواند توبه کند و مسلمان شود و بعد از توبه، آیا باز هم حکم مرتد دربار‏‏ۀ‏‏ او جاری است؟‏ ‏‎ ✅ مرتد فطری (کسی که پدر یا مادرش یا هر دو، مسلمان باشند) گرچه توبه‌اش قبول می‌شود، ولی احکامی که بر‏‎ ‎‏ارتداد وی مترتّب شده، از قبیل: باطل شدن ازدواج با همسرش، و انتقال اموال وی به ‎‏ورثه، و کیفر ارتداد، با توبه ساقط نمی‌شود؛ ‏ 📚 استفتائات امام خمینی (س)، ج١٠، ص٨٣. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#ارتداد و #آزادی_عقیده در اسلام» روز سه‌شنبه، ١۴٠١/١١/٢۵ مناسبت روز: امروز سالروز صدور فتوای تاریخی امام خمینی (ره) مبنی بر ارتداد «#سلمان_رشدی» نویسنده کتاب «#آیات_شیطانی» در سال ١٣۶٧ است؛ لذا سخن خود را به این موضوع اختصاص می‌دهیم؛ پس از توهین و جسارت سلمان رشدیِ ملعون به ساحت قرآن کریم و رسول خدا در کتاب «آیات شیطانی»، امام راحل فتوای تاریخی خود، مبنی بر ارتداد مؤلف و ناشرین مطلع از محتوای آن را اعلام و خطاب به مسلمانان جهان فرمودند: «از مسلمانان غیور می‌خواهم تا در هر نقطه که آنان را یافتند، سریعاً آن‌ها را اعدام نمایند تا دیگر کسی جرأت نکند به مقدسات مسلمین توهین نماید و هر کس در این راه کشته شود، شهید است» پس از صدور این حکم، او سال‌ها در حال فرار و زندگی مخفیانه بود، تا بالاخره چند ماه قبل این حکم اجرا شد و چشم شیطان کور گردید! اما هر ساله در چنین ایامی، دشمنان، دین مبین اسلام را مورد هجمه قرار می‌دهند و علاوه بر زیر سؤال بردن «حکم ارتداد»، و متناقض دانستن آن با برخی از آیات قرآن، مانند آیه ۲۵۶ سوره بقره («لا إِکْراهَ فِی الدِّینِ...»: «در دین، هیچ اکراه و اجباری نیست...»)؛ آن را مخالف «آزادی عقیده» قلمداد نموده و در نهایت چهره‌ای خشن و مستبد از دین اسلام نشان می‌دهند! ✅ در پاسخ به این شبهه، توجه شما عزیزان را به چند نکته جلب می‌نمائيم: 1️⃣ در دین مبین اسلام، که آخرین و کامل‌ترین دین الهی است؛ «آزادی عقیده» به عنوان یکی از مهمترین دستورات دینی بیان شده؛ به‌صورتی که تمامی انسان‌ها در این دین مترقی، موظف به تحقیق و انتخاب آزادانه‌ی دین و مکتب خود شده‌اند و اساساً اصلِ پذیرش دین و اصول عقاید، بدون تحقیق و استدلال، و به صورت اجباری و یا موروثی و تقلیدی از نگاه دین مبین اسلام، باطل و فاقد جایگاه ارزشی است؛ 2️⃣ برخی مسائل مانند اعتقادات، از امور قلبی است و ماهیت آنها به گونه‌ای است که اصولاً نمی‌شود کسی را به آن مجبور کرد؛ نه این‌که امکان جبر افراد وجود دارد، ولی ما کسی را مجبور نمی‌کنیم! بلکه اصلاً ماهیت این امور، اجبار و اکراه‌بردار نیست؛ برای مثال نمی‌شود کسی را مجبور کرد که شخص دیگری را دوست داشته باشد؛ بله، شاید بتوان کسی را مجبور کرد که اظهار دوستی با شخصی بکند و یا به زبان بگوید من فلانی را دوست دارم؛ اما نمی‌توان مجبورش کرد که در دل هم آن شخص را دوست داشته باشد؛ لذا در «پذیرش دین و اعتقادات دینی» نیز از اساس، امکان اجبار وجود ندارد و فرد باید با درک حقایق دین از درون به حقانیت اسلام معتقد شود و مفهوم آیه‌شریفه «لا إِکْراهَ‏ فِی الدِّین‏» نیز همین است که دین اصلاً با «اکراه» و«اجبار» سنخیتی ندارد؛ 3️⃣ طبق نظر اسلام، اگر کسی اصولاً به حقانیت دین متقاعد نشده و به اصطلاح، حجت بر او تمام نگردیده و از ابتدا اسلام را نپذیرفته باشد، چنین فردی، اصلاً از موضوع «ارتداد» خارج است و مطابق با آموزه‌های دین مبین، جزو مستضعفین فکری محسوب شده و حساب و کتابش با خداوند متعال است؛ اما اگر کسی حقانیت اسلام برایش محرز گردید و مسلمان شد، آن‌گاه گمراه شده و از دین اسلام برگردد، مستحق مجازات‌های دنیوی نیز می‌گردد؛ 4️⃣ البته اگر همین فرد گمراه شده که از دین اسلام برگشته، این موضوع را در جامعه و محافل عمومی اظهار ننماید و در مقابل اسلام، موضع‌گیری نکند، «حکم اعدام» بر او جاری نمی‌گردد و طبق دستور اسلام، هیچ‌کس حق تفتیش عقاید او را ندارد؛ لذا باید بدانیم که این حکم سنگین برای فرد مرتد، هیچ ارتباطی با حوزه اعتقادات فردی ندارد، بلکه حکمی کاملاً اجتماعی است؛ و در حقیقت برای پیشگیری از ایجاد تردید و فریب و گمراهی دیگر مسلمانان و جلوگیری از تجاوز به حقوق عمومی و همچنین پیشگیری از توطئه‌ی دشمنان اسلام است که نمونه آن در زمان صدر اسلام اتفاق افتاد و عده‌ای از اهل کتاب برای مردد ساختن مسلمانان نسبت به اسلام، تصمیم گرفتند که ابتدای روز به پیامبر (ص) ایمان بیاورند و در پایان روز از دین اسلام بازگردند تا مردم را نسبت به حقانیت اسلام به تردید بیندازند که در پاسخ به آن‌ها، حکم ارتداد صادر شد؛ و بدیهی است که هر مکتبی که برای آموزه‌های دینی خود، ارزش قائل باشد، در برابر هجمه‌ها و توهین‌ها و ایجاد شبهه و اسباب گمراهی پیروان خود، شدیدترین عکس‌العمل‌ها را در نظر می‌گیرد و هرگز اجازه بر هم زدن امنیت روانی جامعه را به کسی نمی‌دهد؛ ✍️ بر همین اساس «حکم سنگین اعدام مرتد» برای جلوگیری از تجاوز به حقوق عمومی و به مخاطره افتادن امنیت فکری و روانی جامعه و تضمین سعادت مسلمانان و خنثی‌سازی توطئه توطئه‌گران است و مسلماً هیچ‌گونه منافاتی با «تحقیق و پژوهش» در حوزه دین و «آزادی‌ عقیده» ندارد. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_اجتهاد_و_تقلید ✅ کسی که به تکلیف رسیده برای شناخت احکام دین و عمل به آن‌ها، سه راه دارد: 1️⃣ «اجتهاد»: یعنی استنباط و استخراج احکام شرعی و قوانین الهی از مدارک و منابع قطعی که نزد فقهای اسلام مقرر و ثابت شده است. 2️⃣ «احتیاط»: یعنی عمل کردن به طوری که مطمئن شود وظیفه‌ی شرعی خود را انجام داده است، مثلاً کاری را که بعضی از مجتهدین حرام می‌دانند و بعضی دیگر حـرام نمی‌دانند به جا نیاورد و کاری را که بعضی واجب می‌دانند و بعضی دیگر واجب نمی‌دانند، انجام دهد. 3️⃣ «تقلید» یعنی در احکام دین به مجتهد جامع‌الشرائط مراجعه کردن، و به عبارت دیگر بر طبق تشخیص و فتوای او، اعمال شرعی را به جا آوردن. 📚 رساله آموزشی امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام موضوع: #احکام_تقلید ❓آیا در مسائل و شبهات اعتقادی، می‌توان تقلید و تبعیت نمود؟ ✅ شبهات اعتقادی، از اعتبارات شرعی متعلق به «اصول دین» است و «مکلف» موظف است آنها را با تحقیق و از روی یقین و اطمینان کامل، به دست آورد؛ لذا مسائلی مانند: «وجوب ایمان به خدا»، «یگانگی و عدالت حضرت حق» و یا «ایمان به انبیاء و اولیای الهی» و همچنین «ایمان به روز قیامت» و شبهات پیرامون آنها، باید به صورت «تحقیقی و تعقلی» و نه «تقلیدی و تَعبّدی»، به دست بیاید و مکلف موظف است، شخصاً تحقیق و بررسی نموده و با ادله لازم به جواب آن‌ها برسد. ❓آیا یادگیری «فروع دین» واجب است؟ ✅ یادگیری آن دسته از فروع دین را که انسان غالباً با آنها سروکار دارد، مانند نماز و روزه واجب است؛ 📚 توضیح المسائل (مُحَشّی)، ج۱، ص۱۱تا۱۳. ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «#کاظم_آل_محمد (ص)» روز پنجشنبه، ١۴٠١/١١/٢٧ مناسبت روز: امروز طبق نقل مشهور سالروز شهادت هفتمین اختر تابناک آسمان ولایت و امامت، حضرت امام موسی کاظم (ع) است که پس از تحمل سال‌ها شکنجه و زندان، سرانجام به دستور هارون الرشید و به دستِ سندی بن شاهک، مسموم و به شهادت رسیدند، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت به محضر امام زمان (عج) و حضرت ثامن‌الائمه (ع) و حضرت فاطمه معصومه (س) و همه عاشقان ولایت و امامت، سخن امروز را آغاز می‌نمائیم؛ حضرت موسی ابن جعفر (ع)، دارای القاب زیادی بوده‌اند، از جمله: «اَعبَد»، «اَفقَه»، «اسخی»، «احسن»، «امین»، «صابر»، «صالح»، «باب الحوائج»، «زین‌المجتهدین» و...؛ اما مهمترین لقب حضرت، «کاظم» است؛ آنچه که از معنای «کاظم» در بین ما شهرت دارد، «فروبرنده خشم» است؛ اما شاید همواره این سؤال در پستوی ذهن و قلب شیعیان مطرح بوده، که آیا معنای «فروخورنده خشم» آن هم به‌ عنوان یک صفت بزرگ برای یک امام معصوم، با قدرت عصمت اهل‌بیت (ع) سازگار است؟! چراکه با احتساب این معنای ظاهری، باید فرض کنیم که امام هفتم شخصی بودند که به‌دلیل شرایط سخت زندگی و فشار و اختناق حکومت ظالم عباسی، و بی‌وفایی برخی از یاران خود، همواره در معرض عصبانیت و خشم بوده‌اند و در این حال، مدام خشم خود را فرو می‌خوردند! مسلماً انتساب این معنا به آن حضرت نمی‌تواند شایسته امامت و عصمت و شأن آن امام معصوم باشد؛ ضمن این‌که این معنا با آیه تطهیر نیز که اهل‌بیت عصمت و طهارت را از هر رِجس و زشتی مصون می‌داند، مغایر است؛ چراکه هر خشمی هرچند که‌ اندک باشد در وهله‌ی اول، نشان‌گر غلبه‌ی قوه قهریه و غضب بر روح و جان آدمی است که مسلما این موضوع، دور از شأن و عصمت امام معصوم است؛ البته شاید این معنا، نشأت گرفته از آیه ١٣۴ سوره آل‌عمران باشد: «الَّذینَ یُنْفِقُونَ فِی السَّرّاءِ وَ الضَّرّاءِ وَ الْکاظِمینَ الْغَیْظَ وَ الْعافینَ عَنِ النّاسِ وَ اللّهُ یُحِبُّ الْمُحْسِنینَ»؛ که خداوند در آن، سه صفت را برای نیکوکاران و محسنین برشمرده است: ١. آنهایی که در فراخى و تنگى انفاق مى‏‌کنند؛ ٢. خشم خود را فرو مى‏‌برند؛ ٣. از مردم در مى‏‌گذرند» لذا از نظر قرآن، صفت "کاظم الغیظ" برای انسان‌های نیکوکار، فضیلت بزرگی است؛ اما مسلماً این معنا برای امام معصوم، که اصلاً رذایلی چون غضب در وجود پاک و مطهر ایشان جایی ندارد، فضیلتی ویژه محسوب نمی‌گردد؛ بر همین اساس، برخی از مفسرین، به‌دنبال معنایی بالاتر و فراتر از معنای ظاهری رفته‌اند و «کاظم» را صفت انسانی دانسته‌اند که همواره آرامش خود را در برابر تمامی زشتی‌ها و بدی‌ها و رفتارهایی که برخاسته از حالت خشم و عصبیت است، حفظ می‌نماید تا جایی که اصلاً خشم و غضب و دیگر رذائلِ در این زمینه، در وجود او، ورود پیدا نمی‌کند؛ و نه تنها با حلم و صبر از بدی‌ها و ناسزاهای دیگران می‌گذرد، بلکه خشم دیگران را نیز با نیکی و احسان پاسخ می‌دهد؛ بی‌شک این معنا، می‌تواند شایسته پیشوای هفتم شیعیان باشد، زیرا حضرت کاظم (ع) نه تنها از کسانی که به ایشان بدی کرده و ستم روا می‌داشتند، می‌گذشتند؛ بلکه به آنها نیکی و احسان فراوان می‌نمودند تا روح شرارت و خودخواهی، از نَفْسِ آنها، رَخت بربندد؛ چنانچه آورده‌اند: مردی از نوادگان خلیفه دوم در حضور امام کاظم (ع)، به ایشان و جد گرامیشان، حضرت امیرالمؤمنین (ع) توهین کرد! همراهان امام خواستند به او حمله کنند و او را بکشند، اما امام مانع شدند و سپس شخصاً به مزرعهٔ آن مرد ناصبی رفتند؛ او با دیدن امام، فکر کرد که حضرت برای انتقام و از بین بردن او و یا حداقل از بین بردن محصولاتش آمده‌اند، لذا شروع به داد و بیداد کرد؛ اما امام به او نزدیک شده و با مهربانی پرسیدند: چقدر خرج کاشت مزرعه‌ات کرده‌ای؟ مرد با عصبانیت گفت: ۱۰۰ دینار؛ سپس پرسیدند: امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد ناصبی باجسارت گفت: غیب نمی‌دانم! امام بازهم با خوشرویی فرمودند: گفتم امید داری چه اندازه از آن برداشت کنی؟ مرد پاسخ داد: ۲۰۰ دینار! پس امام ۳۰۰ دینار به او داده و فرمودند: این ۳۰۰ دینار برای توست و محصولت هم برایت باقی است؛ سپس از او خداحافظی کرده و به سوی مسجد حرکت کردند؛ آن مرد که شگفت‌زده شده بود، خود را زودتر از حضرت به مسجد رسانده، و با دیدن امام، از جابرخاست و آیه ١٢۴ سوره مبارکه انعام را بلند تلاوت نمود: «اللَّه أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِ‌سَالَتَهُ: خدا بهتر می‌داند، رسالتش را کجا قرار دهد» [تاریخ بغداد، ج۱۳، ص۳۰] ✍️ در پایان سخن از خداوند متعال مسئلت می‌نمائیم که توفیق الگوگیری از سیره آن امام همام را نصیب همه‌ی‌ما گرداند تا بتوانیم مُتخَلّق به اخلاق کاظمی شویم. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: «سالروز رحلت حضرت ابوطالب (ع)» موضوع: «#احکام_نواصب» ❓پرسش: نواصب به چه کسانی می‌گویند و حکم شرعی آنها چیست؟ ✅ ناصِبی کسی است که با امام علی(ع) یا یکی از اهل بیت(ع) دشمنی بورزد و دشمنی خود با آنان را آشکار کند! همچنین انکار فضایل اهل بیت، لعن و سب ائمه و نیز دشمنی با شیعیان از مصادیق ناصبی‌گری دانسته شده است! ✅ از نظر فقیهان شیعه، «نواصب» نجس و در حکم کفار هستند؛ از این‌رو خوردن حیوانی که توسط آنان ذبح شده، پرداخت صدقه به آن‌ها و ازدواج با آنان جایز نیست و از مسلمانان ارث نمی‌برند! ⬅️ بدیهی است از آنجا که همه‌ی عزیزان اهل سنت، مُحِب اهل بیت عصمت و طهارت (ع) هستند، ناصبی محسوب نمی‌شوند. 📚 من لا یحضره الفقیه، ج۳، ص۴۰۸؛ جواهر الکلام، ج۶، ص۶۴. ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «حامی رسول خدا» روز جمعه، ١۴٠١/١١/٢٨ مناسبت روز: امروز سالروز رحلت حضرت ابوطالب (ع) پدر بزرگوار حضرت امیرالمؤمنین (ع) و حضرت جعفر طیار (ع) و عموی بزرگوار و حامی پیامبر اکرم (ص) است، لذا سخن امروز را با عرض تسلیت و تعزیت به تمامی شیعیان و محبین مولای متقیان آغاز می‌نمائیم؛ حضرت ابوطالب (ع) سید بطحاء و رئیس مکه و پیر و بزرگ قبیله قریش بعد از پدر بزرگوارشان حضرت عبدالمطّلب (ع) بودند؛ ایشان جمیع فضایل اخلا‌قی را دارا بودند، به صورتی که همه قبایل عرب، شخصیت و مکارم اخلاقی آن مرد بزرگ را ستوده و برای ایشان احترام ویژه‌ای قائل بودند؛ چنانچه از اکثم بن صیفی، حکیم معروف عرب پرسیدند: حکمت و ریاست و سیادت را از که آموختی؟ گفت: از حليفِ (دوست) علم و ادب، سید عجم و عرب، ابوطالب بن عبدالمطّلب؛ حضرت ابوطالب (ع) مانند پدری فداکار، چهل و دو سال در نهایت وفا و صمیمیت به کفالت و حمایت و یاری پیامبر اکرم (ص) همت گماردند و همسر مکرمه‌ ایشان حضرت فاطمه بنت اسد (س) نیز چون مادری مهربان به خدمت رسول خدا قیام کرده و پیامبر (ص) را از فرزندان خود بیشتر دوست و عزیز می‌داشتند؛ فرزندان شریف ایشان: «ام هانی، عقیل، جعفرطیار و امیرالمؤمنین (ع)» نیز از اولین مسلمانان بوده و همواره حامی و پیرو حقیقی رسول خدا (ص) و از مدافعان بزرگ دین مبین اسلام بودند؛ چنانچه به جرأت می‌توان گفت که هیچ خاندانی به اندازه آن‌ها به پیامبر اسلا‌م (ص) خدمت نکرده و خدمات هیچ خانواده‌ای نیز برای اسلا‌م، سودمندتر و با ارزش‌تر از آن‌ها نبوده است؛ آن‌هم در سخت‌ترین دوران زندگی پیامبر خدا؛ حضرت ابوطالب (ع) حتی در آخرین لحظات عمر نیز دست از حمایت از پیامبر (ص) برنداشتند و در وصیت خود سفارش فرمودند:‌ «ای جماعت بنی‌هاشم! محمد (ص) را تصدیق و اطاعت کنید تا رستگار و هدایت شوید» (الغدیر، ج ۷، ص۳۶۷) ✍️ پیامبر خدا (ص) نیز احترام و علاقه زیادی برای عموی گرامیشان قائل بودند و در مصیبت آن حضرت بسیار اندوهناک و گریان شده و فرمودند: «ای عمو! در صغیری پرورشم دادی، در یتیمی کفالتم نمودی و در کبیری یاری‌ام کردی، خدا به تو در برابر یاری من پاداش نیکو دهد» و سپس پیشاپیش جنازه ایشان می‌رفتند و می‌فرمودند: «ای عمو، صله رحم و مهربانی کردی و جزای نیکو دریافت نمودی» و هنگامی که به محل دفن ایشان رسیدند، فرمودند: «آن گونه برای شما، طلب آمرزش و شفاعت می‌کنم که جن و انس دچار شگفتی شوند» (شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج۱۴، ص۷۶؛ و بحار الانوار، ج١٩، ص ۶٩) پس از رحلت حضرت ابوطالب (ع) جبهه‌ی مسلمانان در مکه بی‌پناه شد و این موضوع یکی از مهمترین علل هجرت مسلمانان به شمار می‌رود، زیرا با رحلت ایشان، مسلمانان و شخص پیامبر (ص) حامی اصلی خویش را از دست دادند و دشمنان در برابر آن‌ها جسور و گستاخ گردیدند؛ چنانچه در سیره ابن‌هشام نقل شده که: پس از وفات ابوطالب(ع)، قريش بر پیامبر خدا مرارت‌هایی رساندند که در حیات ایشان جرأت انجام آنها را نداشتند. (الغدير، ج٧، ص٢٧۶) ✍️ البته متأسفانه نواصب و وهابیون از شدت بُغض و دشمنی با امیرالمومنین (ع)، نسبت کفر و شرک به حضرت ابوطالب (ع) داده‌اند که با کمال تأسف برخی از عزیزان اهل‌سنت نیز تحت تأثیر آن‌ها واقع شده‌اند؛ درحالی که در احادیث مختلف در کتب شیعه و سنی علاوه بر خدمات ارزشمند ایشان به ایمان والای حضرت ابوطالب (ع) نیز اذعان گردیده که در این مجال به سه حدیث کوتاه در این زمینه اشاره می‌نمائیم: ✅ امام صادق (ع) فرمودند: «حکایت ابوطالب مانند اصحاب کهف است که ایمان خود را مخفی نگه داشتند و شرک (مصلحتی) را اظهار کردند و خداوند به ایشان پاداش دو برابر عنایت فرمود (یک پاداش برای ایمان و یک پاداش برای تقیه کردن)». (الکافی، ج۱، ص۴۴۸) همچنین حضرت صادق (ع) در حدیث دیگری، منکران ایمان ابوطالب (ع) را دروغگو شمرده و آن حضرت را از هم‌نشینان انبیاء، صدیقان و شهیدان و صالحان خوانده‌اند. (کنز الفوائد، ص۸۰) ✅ امام محمد باقر (ع) نیز فرمودند: «اگر ایمان ابوطالب (ع) را در یک کفه ترازو و ایمان تمام خَلق را در کفه دیگر بگذارند، ایمان ایشان سنگین‌تر خواهد بود» (شرح نهج‌البلا‌غه ابن‌ابی‌الحدید، ج۴، ص٣٣٨) ✍️ در پایان لازم به ذکر است که در دین شریف اسلام بر ضرورت احترام و تشکر از مُنعم تأکید فراوان شده و آن را دستوری انسانی و اسلامی دانسته است؛ لذا بر همه امت اسلا‌م، لا‌زم و واجب است که قدردان زحمات بی‌دریغ حضرت ابوطالب (ع) و خاندان شریف ایشان بوده و خدمات و رنج و مصائب آنان در یاری پیامبر اکرم (ص) و نصرت اسلام و اعتلا‌ی کلمه توحید را هرگز فراموش ننمایند. https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: عید بزرگ مبعث موضوع: #احکام_جشن_و_سرور ❓دست‌زدن همراه با شادی و خواندن و ذکر صلوات بر پیامبر اکرم و آل ایشان (ص) در جشن‌هایی که به مناسبت ایام ولادت ائمه معصومین (ع) و اعیاد وحدت و مبعث برگزار می‌شود چه حکمی دارد؟ اگر این جشن‌ها در مکان‌های عبادت مانند مسجد و نمازخانه‌های ادارات و مؤسسات دولتی و یا حسینیه‌ها برگزار شوند، حکم آن‌ها چیست؟ ✅ به‌ طور کلی کف زدن فی نفسه به نحو متعارف در جشن‌های اعیاد یا برای تشویق و تأیید و مانند آن اشکال ندارد ولی بهتر است فضای مجالس دینی به‌ خصوص مراسمی که در مساجد و حسینیه‌ها و نمازخانه‌ها برگزار می‌شود، به ذکر صلوات و تکبیر معطّر گردد تا انسان به ثواب آن‌ها برسد. ❓آیا پخش موسیقی شاد از مسجد به مناسبت أعياد شرعاً اشکال دارد؟ ✅ واضح است که مسجد جایگاه شرعی خاصی دارد، لذا اگر پخش موسیقی در آن منافی با حرمت مسجد باشد، حرام است، حتی اگر موسیقی غیر لهوی باشد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «رَحمَةٌ لِلعَالَمین» روز شنبه، ١۴٠١/١١/٢٩ مناسبت روز: امروز سالروز بعثت "رَحمَةٌ لِلعَالَمین" پیامبر خوبی‌ها و مهربانی‌ها، حضرت محمد مصطفی (ص) است؛ لذا این عید بزرگ را به همه مسلمانان جهان تبریک و تهنیت عرض نموده و سخن امروز را با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد آغاز می‌نمائیم؛ عید «مبعث»، روزی است که «انسان کامل» و «خاتم انبیاء الهی» از سوی خداوند متعال برای هدایت بشریت برانگیخته شد، تا بشر با تبعیت و الگوگیری از این «اسوه حسنه» به سعادت در دنیا و آخرت دست یابد؛ چنانچه قرآن می‌فرماید: «لَقَد کانَ لَکُم فی رَسولِ اللهِ اُسوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَن کانَ یَرجُوا اللهَ وَ الیَومَ الأخِر؛ (أحزاب/۲۱) اما، بی‌شک خصال حمیده‌ی پیغمبر اکرم (ص) یکی دوتا، و ده‌تا و صدتا نیست؛ چنانچه همسر حضرت، درباره‌ی اخلاق ایشان می‌گوید: «کانَ خُلقُهُ القُرآن»: «اخلاق پیغمبر، قرآن مجسّم است» (مسند احمد، ج ۶، ص ۱۶۳) لذا برای الگوگیری از آن حضرت، ابتدا باید با خصال حمیده و خُلق عظیم پیامبر (ص) آشنا شویم که در این مجال کوتاه تنها به چند خصلت بزرگ آن حضرت اشاره می‌نمائیم: 1️⃣ «اخلاق محمدی» یکی از بزرگترین خصال حمیده رسول خدا که طبق فرمایش ایشان، هدف از بعثت آن حضرت بوده، مکارم اخلاق است: «إِنَّمَا بُعِثْتُ لِأُتَمِّمَ مَکَارِمَ الْأَخْلَاق» (بحارالانوار، ج ۶٨، ص ٣٨٢؛ و السنن الکبری، ج ١٠، ص ٣٢)؛ اخلاق حسنه‌ای که خدای متعال درباره آن می‌فرمايد: «وَ اِنَّکَ لَعَلیٰ خُلُقٍ‌ عَظیم»؛ (قلم/۴) و مسلماً چیزی را که خدای متعال، عظیم و برجسته‌ بداند، در آن نهایت خوبی و شرافت وجود دارد! لذا یک انسان مسلمان باید مانند حضرت، متخلّق به اخلاق محمدی باشد. 2️⃣ «صبر جمیل» یکی دیگر از خصوصیات بسیار برجسته‌ پیامبر خدا «صبر» است؛ چنانچه خداوند از اوّل بعثت، به حضرت، دستور صبر و استقامت داده و در آیات متعدد در قرآن کریم به این موضوع اشاره نموده است؛ هم‌چون آیه ٧ سوره‌ی مدّثّر: «وَ لِرَبِّکَ فَاصبِر» و یا در آیه ١٠ سوره‌ی مزّمّل: «وَاصبِر عَلیٰ ما یَقولون» و می‌دانید که این دو سوره، از اوّلین سوره‌هایی است که بر رسول خدا نازل شده است، یعنی از همان قدم اوّل، خدای متعال به پیغمبرش می‌گوید، اگر می‌خواهی به رسالتت عمل نمایی، باید صبور باشی؛ امیرالمؤمنین (ع) هم فرمودند؛ «بر شما باد به صبر، زیرا صبر نسبت به ایمان، چون سر است نسبت به بدن؛ در بدنى که سر نباشد خیرى نیست، چنانچه در ایمانى که همراه با صبر نباشد هم، خیری نیست» (حکمت ٨٢ نهج‌البلاغه) ✍️ اما صبر در برابر چه چیزی؟ این موضوع را پیامبر اکرم (ص) در حدیثی ثبیین نموده‌ و فرمودند: صبر بر سه بخش است: ⬅️ «صبر بر مصیبت و مشکلات»: یعنی انسان، خودش را در برابر حوادث و مصائب گوناگون، حفظ کند؛ ⬅️ «صبر در معصیت»: یعنی انسان در مقابل میل به گناه پایداری کند؛ ⬅️ «صبر در طاعت»: یعنی انسان در مقابل بی‌حالی و بی‌کاری و تنبلی به هنگام انجام وظیفه، پایداری کند؛ البته صبر هزاران شاخه دارد؛ اما بالاترین مقام صبر را حضرت باقرالعلوم (ع) در روایتی بیان فرموده‌اند: چون هنگام رحلت پدرم فرا رسيد، مرا در آغوش گرفته و فرمود: فرزندم! به تو سفارشى مى‌كنم كه پدرم در آخرین لحظات عمر به من كرده و فرمود كه پدرشان امیرالمؤمنین (ع) این سفارش را در پایان عمر نموده‌اند: «يا بُنَيَّ، اِصْبِرْ عَلَى الْحَقِّ وَ اِنْ كانَ مُرّا»: «فرزندم! در راه حق، صبور باش، حتّى اگر [این صبورى] تلخ باشد» (اصول كافى، ج ٢، ص ٩١) 3️⃣ «عدل و عدالت» یکی دیگر از خصال حمیده پیامبر (ص) که از مهم‌ترین اهداف همه‌ی پیغمبران الهی بوده، برپایی «عدالت» است: «لَقَد اَرسَلنا رُسُلَنا بِالبَیِّنٰتِ وَ اَنزَلنا مَعَهُمُ الکـِتٰبَ وَ المیزانَ لِیَقومَ النّاسُ بِالقِسط»: «ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حقّ از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند...» (حديد/۲۵)‌ بنابراین، یکی از اهداف بزرگ رسالت و اِنزال کُتب الهی این بوده که قیام به قسط شود و جامعه، قائم به عدل وعدالت باشد؛ البته عدالت نیز اقسام بسیاری دارد و فقط در تقسیم اموال و ثروت نیست؛ بلکه عادلانه رفتار کردن در همه چیز مهم است؛ اما متأسفانه امروزه در فضای حقیقی و مجازی، شاهد بی‌عدالتی‌های فراوان هستیم! به‌گونه‌ای که به راحتی تهمت می‌زنند، دروغ می‌گویند و بدون اطمینان مطلبی را منتشر و یا منتقل می‌نمایند و با آبروی مردم بازی می‌کنند! این‌ها همه از مصادیق بی‌عدالتی است، و اگر ما پیرو پیامبر اکرم (ص) هستیم نباید بی‌عدالتی کنیم! ✍️ این مبحث ادامه دارد... https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: ایام فرخنده عید بزرگ مبعث موضوع: #احکام_جشن_و_سرور ❓شرکت در جشن هایی که زنان و مردان در آنها مبادرت به رقص و نواختن موسیقی به طور جداگانه می‌کنند چه حکمی دارد؟ ❓آیا شرکت در چنین عروسی‌هایی جایز است؟ ❓آیا نهی از منکر در چنین مجالسی، در صورتی که امر به معروف ونهی از منکر در شرکت کنندگان تأثیری نداشته باشد، واجب است؟ ✅ شرکت در مجلس معصیت اگر مستلزم ارتکاب حرام مانند گوش دادن به موسیقی لهوی مناسب با مجالس لهو و گناه باشد و یا مفسده‌ای بر آن مترتّب شود یا حضور در آن تأیید گناه محسوب شود، جایز نیست؛ و امّا تکلیف امر به معروف و نهی از منکر با عدم احتمال تأثیر ساقط است. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) https://eitaa.com/ROOZBARG