هدایت شده از روزبرگ شیعه (ره توشه معارفی)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِمِ
موضوع: شیخ #عطار_نیشابوری (ره)
تاریخ: ١۴٠٣/٠١/٢۵
✍️ مناسبت روز: امروز در تقویم شمسی به عنوان «روز ملی شیخ #عطار نیشابوری» نام‌گذاری گردیده، لذا ضمن گرامیداشت آن، سخن امروز را به این شخصیت عارف، زاهد و شاعر بزرگ مسلمان ایرانی اختصاص می‌دهیم؛
تعظیم، تكریم، گرامی داشت و یادكرد انسانهای شایسته، عالم، هنرمند، فرهیخته، فرهنگساز، نقشآفرین و متحوّلكنندگان تاریخ و نیز زنده نگهداشتن نام و یاد آنان پس از مرگ، لازمه محبت، عشق و ارادت انسان به نیكیها و كمالات است و ریشه در فطرت و سرشت آدمی دارد.
چنانچه شاهدیم كه جوامع، ملتها و ملیتهای مختلف، بزرگان علم، ادب و هنر خویش را با برگزاری سمینارها، همایشها و... گرامی داشته و فضایل و كمالاتشان را برشمرده و به وجود آنان افتخار و مباهات میكنند و برای نكوداشت از آنان بر حفظ آثار نیكان و احیای میراث گذشتگان و رواج موزهها تأکید دارند؛
همه‌ی این بزرگداشتها و تكریمها، نشانه عشق و ارادت فطری انسان به كمال است و ریشه در اسلام و سنت نبوی دارد، چنانچه در آموزه‌های دینی بر تکریم و احترام به بزرگان، تأکید فراوان گردیده تا جایی که رسول خدا (ص) فرمودند: «بَجِّلُوا اَلْمَشَايِخَ فَإِنَّ تَبْجِيلَ اَلْمَشَايِخِ مِنْ إِجْلاَلِ اَللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ مَنْ لَمْ يُبَجِّلْهُمْ فَلَيْسَ مِنَّا»: «به بزرگان احترام بگذاريد؛زيرا تجلیل و بزرگداشت آنان، موجب بزرگداشت خداوند عزوجل است و هرکس به بزرگان احترام نگذارد، از ما نيست!»
بی شک یکی از مفاخر و شخصیت‌های کم نظیر ایرانی، عطار نیشابوری (ره) است؛
✍️ فریدالدین ابوحامد محمد عطار مشهور به شیخ #عطّار_نیشابوری، یکی از عارفان بزرگ و شاعران بلندنام در ادبیات فارسی در پایان سدهٔ ششم و آغاز سدهٔ هفتم است؛ او در سال ۵۴۰ هجری قمری در نیشابور زاده شد و در ۶۱۸ هجری به دست مغولان متجاوز کشته شد.
شیخ عطار، داروشناسی و داروسازی را از پدرش آموخت و به کار عطاری و درمان بیماران می‌پرداخت؛
او در عرفان، مرید شیخ یا سلسلهٔ خاصی از مشایخ تصوف نبود و علاقه‌ای هم به خانقاه نداشته و راه عرفان را از دواء و شفاء، پیدا کرده است؛
امرار معاش از پیشه عطاری و داروسازی، عامل بی‌نیازی و بی‌رغبتی عطار، به مدح‌گویی برای پادشاهان زمان خود شده بود و زندگی زاهدانه او در راه درمان و خدمت به بیماران و همچنین در مسیر علم‌آموزی و درس و بحث و تنظیم اشعار بسیار گذشته است؛
با استناد به اشعار عطار نیشابوری، به‌راحتی می‌توان اثبات نمود که او از شیعیان و محبین اهل‌بیت عصمت و طهارت (علیهم السلام) بوده؛ چنانچه در اشعار خود از حضرت زهرا (س) با عنوان «خاتون جنت»، و ازحضرت علی (ع) با عنوان «امیرالمؤمنین» نام برده است:
«زمشرق تا به مغرب، گر امام است
امیرالمؤمنین حیدر تمام است...»
به گواهی تاریخ، حلقهٔ درس‌های عرفانی عطار در نیشابور، بسیار گرم و پرشور بوده و بسیاری از بزرگان عصر، در مکتب‌خانه او حاضر می‌شدند؛
در بزرگی شخصیت عطار، همین بس که شخصیت‌های بزرگی همچون «شیخ محمود شبستری، صائب تبریزی، سیف فرغانی، فیض کاشانی، جامی و مولانا در مدح او سخن‌ها گفته‌اند که این بیت از اشعار مولانا که خود از عالمان و عرفای بزرگ بوده، نشان از جایگاه بی‌بدیل عطار است:
هفت شهر عشق را عطار گشت
ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم...
امروزه آرامگاه زیبای عطار در خیابان عرفان‌شهر نیشابور، پذیرای جمع زیادی از علاقه‌مندان به علم و ادب و فرهنگ ایرانی اسلامی است و هرساله، روز ٢۵ فروردین به عنوان روز بزرگداشت شیخ عطار نیشابوری، گرامی داشته می‌شود.
✍️ روحش شاد، یادش گرامی باد.
📚 منابع: کتاب گلشن راز /شیخ محمود شبستری و کتاب صدای بال سیمرغ/ عبدالحسین زرین کوب.
https://eitaa.com/ROOZBARG