✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «آغاز ماه حزن و اندوه»        روز سه‌شنبه، ١۴٠٠/٠۵/١٩ ✍️ مناسبت روز: امروز اولین روز محرم، ماه حزن و اندوه آل‌محمد (ص) است، که همه‌ی اولیاء و انبیاء و ملائکه و شیعیان و محبین اهل بیت عصمت و طهارت (ع) در آسمان و زمین محزونند و طبق روایات، ائمه اطهار (ع) از امروز دیگر لبخندی بر لبشان دیده نمی‌شد و حزن و اندوه، آن ذوات مقدس را فرا می‌گرفت و اهل آسمان نیز از این روز، لباس خونین سیدالشهداء (ع) را در آسمان، آویزان می‌نمایند! چنانچه شخصی به امام صادق (ع) عرض می کند: قربانت گردم، چون میّتی که از دنیا می رود، بازماندگان بعد از مرگ او، برایش مجلس عزا برپا می کنند، ولی شما و شیعیانتان روز اول ماه محرم که می رسد مجالس عزا و عزاداری برای سید الشهداء (ع) برپا می‌کنید! (در حالی که حضرت را در دهم محرم به شهادت رساندند؟) امام صادق (ع) در جواب او فرمودند: «وقتی هلال ماه محرم می رسد، ملائکه، پیراهن پاره پاره و غرق به خون سید الشهداء (ع) را در آسمان منتشر (آویزان) و ظاهر می‌کنند، پس ما و شیعیانمان آن را با چشم دل می‌بینیم و اشکمان جاری می‌شود!» (الخصائص الزینبیه، خصیصه ١٩؛ ثمرات الأعواد، ص ۳۶) 👈 در روایتی دیگر نیز، امام رضا (ع) می‌فرمایند: «زمانی که ماه محرم می‌رسید، پدرم (موسی بن جعفر) را کسی­ خندان نمی‌دید و پیوسته محزون بودند تا اینکه ده روز سپری می‌شد و زمانی که روز عاشورا می رسید، آن روز، روز مصیبت و گریه ایشان بود و می‌فرمودند: این همان روزی است که جدم حسین (ع) در آن کشته شده است.» (امالی صدوق، مجلس ٢٩) 👈 همچنین مورخین آورده‌اند که امام رضا (ع) در دهۀ اول محرم، همه ساله، مجلس عزا برپا می کردند و در مجلس، خودشان شخصاً شرکت نموده و می‌فرمودند برای زنها پرده ای آویزان کنند تا مخّدرات پشت پرده بنشینند... و به مداحان و شعراء می گفتند: برای جدّم حسین (ع) بخوانید و همه گریه می‌کردند؛ و نیز می‌فرمودند: «همانا روز شهادت حسین (ع)، پلک چشم ما را مجروح کرد، و اشک‌های ما را روان ساخت، و عزیز ما را در زمین کربلا زمین‌گیر کرد، و محنت و بلا را برای ما تا روز قیامت به ارث گذارد، پس باید بر مثل حسین (ع) ‌گریه کنندگان بگریند، زیرا گریه بر ایشان، گناهان بزرگ را از بین می برد!» (همان) 👈 در روایت دیگری نیز شیخ صدوق (ره) در امالی، نقل می‌کند که: در روز اول ماه محرم «ریّان بن شبیب» خدمت امام رضا (ع) رسید؛ حضرت به او فرمودند: ای پسر شبیب! «إن کنت باکیاً لشیء فابک للحسین بن علی بن ابیطالب علیه السلام... »: «اگرخواستی بر چیزی گریه کنی بر حسین بن علی (ع) گریه کن، چه اینکه آن حضرت را کشتند، همانطوری که گوسفند را ذبح می‌کنند! و با آن حضرت، هجده نفر از اهل‌بیت ایشان نیز کشته شدند که روی­ زمین شبیه و نظیری نداشتند! پس زمین و آسمان‌های هفتگانه در شهادت آن حضرت گریستند! و چهار هزار ملک در روز عاشورا برای نصرت آن حضرت آمدند و دیدند که حضرت شهید شده‌اند، به همین خاطر، پریشان و غبارآلود در کنار قبر مطهر آن حضرت، آماده هستند، تا حضرت قائم (عج) ظهور کنند و آنها از یاران ایشان باشند و شعارشان «یالثارات الحسین» است... ای پسر شبیب! اگر دوست داری که با ما در درجات عالی بهشت باشی، محزون باش برای حزن ما و شادباش در شادی ما، و بر تو باد به ولایت و دوستی ما، و بدان که اگر کسی سنگی را (در دنیا) دوست داشته باشد، خداوند متعال او را (در آخرت) با همان سنگ محشور می کند...» (بحار الانوار، ج۹۸، ص۱۰۲؛ امالی صدوق، مجلس ٢٩؛ و عیون اخبار الرضا، ج۱، ص۲۳۳) ✍️ بنابراین شیعیان نیز با تأسی به سیره پاک آن ذوات مقدس، همه ساله، مجالس عزاداری خود را از اول محرم آغاز می کنند و از این فرصت بسیار مناسب برای عزاداری و تبیین احکام دین و معارف اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع)، و اهداف عالی قیام حضرت سید الشهداء (ع) و فلسفه سوگواری برای آن حضرت بهره‌برداری لازم می‌نمایند! 👈 و سخن امروز را با حدیث نبوی به پایان می‌بریم که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً»: «همانا از شهادت حسین، آتشى در قلب مؤمنان افروخته شود که هرگز سردى و خاموشى نمى ‏پذیرد!» (مستدرک الوسائل/٣١٨/١٠) https://eitaa.com/ROOZBARG

حکایتی زیبا برای آنان که اهل دلند...! گویند روزی ناصر الدین شاه تمام ادیبان را جمع کرد و گفت : تمام اشعارحافظ را خوانده و فهمیده‌ام اما معنای این بیت را نفهمیده‌ام که درغزلی گفته است : بلبلی برگ گلی خوش رنگ در منقار داشت و اندر آن برگ و نوا خوش ناله‌های زار داشت اگر این بلبل خوش بوده، پس چرا ناله‌های زار داشته؟! شعرا و ادبای فراوانی آمدند و هرکس از ظن خود توضیحاتی داد، اما پاسخ هیچیک شاه را راضی نکرد. بنابراین نامه‌ای برای شاعر بزرگ معاصر خود، وصال شیرازی نوشت و معنای دقیق این غزل حافظ را جویا شد. نامه زمانی بدست وصال رسید که او عزادار فرزندش بود. وصال، نامه ناصرالدین شاه را در نیمه شب مطالعه میکند و برای کشف معنای حقیقی این ابیات، رجوعی به اعداد ابجدی حروف الفبا که روح حروف و کلماتست میکند وغزلی برهمان وزن و قافیه میسراید و در میابد که عدد ابجدی بلبلی برگ گلی، با ابجد حروفِ حضرات علی، حسن، حسین علیهم السلام مطابقت دارد، چرا که بلبلی به ابجد میشود 74، برگ 222، گلی 60، جمع اینها: 356 همچنین: علی هم به ابجد110، حسن117، حسین128، جمع 356 به عبارتی حافظ خواسته به استعاره در آن زمانیکه شیعه درخفا بوده این حقیقت را بیان کند. لذا وصال شیرازی که عزادار فرزند خود نیز بوده است پاسخ پادشاه را بزبان شعر به اینصورت بیان میکند : صاحبا درحالتی کین بنده را غم یار داشت. یادم آمد کز سؤالی آن جناب اظهار داشت درخصوص شعر حافظ گرچه پرسیدی زمن بلبلی برگ گلی خوشرنگ در منقار داشت فکرها بسیارکردم هیچ مفهومم نشد چونکه شعرش درمیان، راز نهان بسیار داشت نیمه شب غواص گشتم درحروف ابجدی تا ببینم این صدف چندين گهر در بار داشت بلبلی برگ گلی شد سیصد و پنجاه و شش باعلی و باحسین و باحسن معیار داشت بلبلی باشد علی کزحسرت زین برگ و گل دائما آه و فغان و ناله بسیار داشت🖤😭 برگ گل سبز است دارد آن نشانی ازحسن چونکه در وقت شهادت سبزی رخسار داشت🖤😭 رنگ گل سرخ است دارد او نشانی از حسین چونکه هنگام شهادت عارضی گلنار داشت🖤🏴 روز عاشورا حسین بن علی در کربلا اصغر زار و ضعیف خویش در منقار داشت🖤😭 السلام علیک یا اباعبدالله الحسین یا قتیل العبرات🖤

✅ #گلبرگ_احکام مناسبت: روز دوم محرم الحرام موضوع: #احکام_عزاداری ❓استفاده از طبل و سنج و شیپور و همچنین زنجیرهایی که دارای تیغ هستند در مجالس و دسته‏های عزاداری چه حکمی دارد؟ ✅ اگر استفاده از زنجيرهای مزبور موجب وهن مذهب در برابر مردم شود و يا باعث ضرر بدنی قابل توجهی گردد، جايز نيست؛ ولی استفاده از شيپور و طبل و سنج به نحو متعارف اشکال ندارد. ❓استفاده از عَلَم در مراسم عزاداری سیدالشهداء (علیه‌السلام) با قرار دادن آن در مجلس عزا یا حمل آن در دسته عزاداری چه حکمی دارد؟ ✅ فی‌نفسه اشکال ندارد ولی نبايد اين امور جزء دين شمرده شوند. ❓در بعضی از مساجد در ایام عزاداری از عَلَم‏های متعددی استفاده می‏شود که دارای تزئینات زیاد و گرانبهایی است و گاهی موجب سؤال متدینین از اصل فلسفه آنها می‏گردد و در برنامه‏های تبلیغی خلل ایجاد می‏کند و حتّی با اهداف مقدس مسجد تعارض دارد، حکم شرعی در این رابطه چیست؟ ✅ اگر قرار دادن آنها در مسجد با شئونات عرفی مسجد منافات داشته باشد و يا برای نمازگزاران مزاحمت ايجاد کند، اشکال دارد. 📚 استفتائات امام خامنه‌ای (مدظله‌العالی) ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «همراهی اهل‌بیت در کربلا؟!»        روز چهارشنبه، ١۴٠٠/٠۵/٢٠ ✍️ مناسبت روز: امروز دومین روز از ماه خون و قیام، ماه محرم‌الحرام است که طبق تاریخ، امام حسین(ع) به همراه اهل‌بیت و یاران خود، وارد سرزمین نینوا شدند و «حرّ» در نامه ای به ابن زیاد، ورود امام(ع) به کربلاء را به اطلاع او رساند و همین آغازی بر مصائب اهل بیت امام بود و روز به روز نیز، کار بر آنها سخت تر شد تا بالاخره در روز عاشورا، در حالی‌که تشنگی بر آنها غلبه کرده بود، همه‌ی مردان (بجز امام سجاد (ع) که سخت بیمار بودند) را کشتند و خیام اهل‌بیت را آتش زدند و زنان و کودکان وحشت‌زده را به اسارت بردند... (وقایع الایام شیخ عباس قمی ره) ❓حال برخی این سؤال و شبهه را مطرح می‌نمایند که «امام حسين(ع) که علم غیب داشتند و می‌دانستند که چگونه شهيد می‌شوند و خانواده گرامیشان به سختی‌ و اسارت دچار می‌گردند، چرا آنها را به همراه خود به طرف کوفه آوردند؟!» ✅ در جواب به این پرسش، توجه شما را به چند نکته جلب می‌نمائیم: 1️⃣ اولاً باید بدانیم که بين بردن اهل بيت امام حسين(ع) به سوی کربلا و علم غيب امام، منافات وجود ندارد! زيرا ائمه اطهار (ع) در امور فردی، سياسی و اجتماعی از علم غيب بهره نمی‌گرفتند، چراکه اگر چنين نبود، بسیاری از کردار آنها، نمی‌توانست دارای فضیلت بالایی باشد و همچنین رفتار و زندگی آنان نمی‌توانست الگو برای عموم مردم باشد! لذا می‌توان گفت که امام حسين(ع) در اين قيام از علم غيب بهره نگرفته‌اند و طبق ظواهر عمل نموده‌اند و بر اساس هزاران نامه دعوت کوفیان و همچنین تأیید حضرت مسلم (ع)، با اهل‌بیت خود به طرف کوفه حرکت کردند! 2️⃣ ثانیاً بر فرض استفاده امام از علم غیب، باید بدانیم که امام، مأمور به تکلیفند و طبق برخی روایات، اصل قيام امام حسين(ع) و همچنین بردن اهل بيت(ع) به سوی کربلاء، وظیفه و تکلیف الهی بوده و امام، چیزی جز رضايت و اراده خداوند را طلب نمی‌کنند! البته مسلماً هیچ کار و دستوری از جانب خداوند حکیم، بی‌حکمت صادر نمی‌شود! لذا قطعاً در بردن اهل‌بیت به کربلا نیز مصالح دنیوی و اخروی مهمی وجود داشته که علم به آنها نزد خداوند و امام معصومش محفوظ است! اما در حد عقل بشری، می‌توان به برخی از آنها اشاره نمود: ⬅️ «پيام رسانی»: انقلاب عاشورا را باید به دو بخش اصلی تقسیم کرد، که بخش اول آن، تا عصر عاشورا و به رهبرى و پرچم‏دارى شخص امام حسین (ع) بود! و بخش دوم قیام، پس از آن و با حضور و اسارت اهل‌بیت امام، شکل گرفت، که پرچم‏دارى این بخش را امام سجاد(ع) و حضرت زينب(س) به‌عهده داشتند! چنانچه اگر نبود سخنان آتشين حضرت زینب (س)، و روشنگرى‏هاى حضرت زین‌العابدین (ع) در کوفه و شام و در طول مسیر اسارت، قطعاً پيام انقلاب و شهادت سرخ حضرت سيدالشهداء (ع) و ياران فداکارشان بی اثر و یا حداقل کم‌اثر می‌شد! ⬅️ «رد تبلیغات و ادعای بنی امیه»: یزیدیان، طوری برنامه‌ریزی و برای عموم مردم وانمود کرده بودند، که امام حسین (ع) برای حُبّ جاه و مقام و خلافت به طرف کوفه لشگرکشی نموده‌اند! لذا با حضور جمعی از زنان و کودکان در کاروان امام و عدم وجود هرگونه لشگر منسجم، این دسیسه دشمن نیز نزد عموم مردم، باطل گردید! ⬅️ «افشاى ماهيت واقعی امویان»: بُعد ديگر علت حضور خاندان امام، نشان دادن چهره سفّاك، بى‏رحم و غيراسلامی و غیرانسانى يزيد و حكومت وى بود! لذا می‌توان گفت که يكى از عوامل مؤثر در پذيرش پيام عاشورا از سوى عموم مردم، «عنصر مظلوميت» اهل‌بیت به اسارت رفته است! چنانچه امام سجاد(ع) در شام، وقتی كه خواستند تیر خلاص را به دستگاه بنى‌اميه وارد کنند، فرمودند: پدرم امام حسين(ع) را قطعه قطعه كردید...اما اگر قصد كشتن پدرم را داشتید... چرا پس از شهادت او به خيمه‏هاى زنان و کودکان حمله كرديد؟ و چرا كودكان او را به شهادت رساندید؟» (مقتل الحسين(ع)، ص٣٣۴) اين جملات امام، به قدرى تکان دهنده و نزد عموم مردم، غيرقابل خدشه بود كه همه‌ی تبلیغات یزید را در هم شکست و شام را طوفانى كرد و جنبش بزرگ فكرى و فرهنگى، عليه رژيم اموى به راه انداخت! 3️⃣ البته از همه‌ی موارد فوق هم، که بگذریم، طبق نوشته مورخین، اصلاً امام(ع) در مکه و مدينه، خانه امنی سراغ نداشت تا اهل‌بیت خود را به آن‌جا بفرستند و طبیعتاً امام (ع) مجبور بودند زنان و کودکان را همراه خود ببرند، چون نگران اسیر شدن خانواده خود در حال حیاتشان بودند؛ زیرا احتمال قوی وجود داشت که یزیدیان نامرد، زنان و فرزندان امام را در همان مدینه، دستگیر کرده و گروگان بگیرند و در نتیجه، امام به ناچار برای خلاصی و رهایی آنها، مجبور به معرفی خود و تسلیم در برابر آنها شوند! ✍️ در پایان، قضاوت را به شما می‌سپاریم! https://eitaa.com/ROOZBARG