#درس_اول 🔹#مخارج_حروف «مخارج» جمع مخرج است و مقصود از آن جایی است که حرف، تلفظ می‌شود و در حلق و زبان و لب قرار دارد وجوف مخرج، حروف مدّ است. اگر خواستی مخرج حرفی را بیابی، قبل از آن حرف همزه‌ای بیاور و حرف را ساکن گردان، هرجا صدا تمام شد؛ مخرج آن حرف است. مثلاً : اگر خواستی مخرج «با» را بشناسی؛ بگو : أب. می‌بینی صدا میان دو لب ـ در حالی که به هم چسبیده‌اند ـ به آخر می‌رسد. بنابراین، مخرج «با» بین دو لب به هم چسبیده است. و برای یافتن مخرج «جیم» بگو : أج. می‌بینی صدا بین وسط زبان و سقف دهان به آخر می‌رسد؛ لذا مخرج «جیم» وسط زبان با نزدیک شدن به میانه سقف دهان است. و همچنین «غین». مثلاً : برای بدست آوردن مخرج آن می‌گوییم : أغ. می‌بینیم صدا در اول حلق از طرف زبان تمام می‌شود پس مخرج آن اول حلق است. و نظاير اين ... _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ #درس_دوم #جوف 🔸جوف، مخرج محدودی نیست بلکه همان فضای خالی و طولانی است که از سینه شروع می‌شود و تا بيرون دهان ادامه دارد و از حلق و دهان می‌گذرد. . این، مخرج حروف مدّ سه‌گانه است؛ لذا نمی‌توان این حروف را به تنهایی تلفظ کرد، بلکه باید قبل از آنها حرفی قرار بگيرد كه دارای مخرج محدوداست تا صدا از آنجا آزاد شود. و در حرف مدّ ادامه پیدا کند. 🔹حروف مدّ عبارت است از : - الف: جَا، شَا. - یای ساکنی که ما قبل آن کسره (ـِ) باشد: جِی، سِی. - واو ساکنی که ماقبل آن ضمه (ـُ) باشد: قُو، سُو. مقدار کشیدن این حرف برحسب سبب مد، همزه (ء) یا سکون (ـْ) [که بعد از آن واقع شود] تعیین می‌گردد. 🔹🔹🔹🔹🔹🔹 🔸کانال آموزش تجوید و حفظ  قرآن کریم 👉 @amozeshtajvidhefzquran