نمی‌دانم، شاید که من در خویش خواهم پژمرد و خواهم پوسید تا بلکه صدها و صدها سال پس از این غمِ نابه‌هنگامِ عصرِ پسین و پیشین خود را در قعرِ خلوت‌های جایگزین بیابم و آن‌گاه است که خود را از دریچه‌ی بیداریِ خویش اندر خویشِ خود فراری خواهم داد.

عقربه‌ی ساعت پیوسته راه می‌پیمود و من فکر می‌کردم غم، وسیع‌تر از پهناییِ قلبِ سرشار از روحم است.

لطفا برام دعا کنید. ممنونتون میشم

غم من به وسعتِ تاریخ نیست، اما خود که خویش اندر خویشِ خود را می‌خراماند.

این پنج روز عزیز هم تموم شد...

چه بهتر

فیض کاشانی داماد ملاصدرا بود.

یعنی چه

خمینی و ملاصدرا حجم عظیمی از خوشبختی و سختی رو متحمل بودن یعنی چه

غم.

چون دو روز بعد امتحان دارم نشستم فیلم رز زردو از شبکه نمایش دیدم(برا سال ۸۳)🌹 پ.ن: شب امتحان همه‌چی دیدنی به نظر میاد

فیکشنای تلگرام اگه فیلم بودن: