همونطور که میدونید بنده به داستایوفسکی و نادر ابراهیمی عشق می‌ورزم😌 آزردگان رو هنوز شروع نکردم ولی از کلیاتش بگم که یه رمان ۶۰۰ صفحه‌ایه، درهم بودنشم بخاطر اینه که دست‌دومه(مال سال شصت و یکه)

این عشق خوش‌جلد و قشنگم که می‌بینید در مورد دلاورمردِ دریایی جنوبی، میرمَهنای دوغابیه. میرمهنای عزیز در زمان نادرشاه و شاهرخ‌سلطان زندگی می‌کرده و عجیییب شخصیت جالب و شگفت‌انگیزی داشته.

کتابای نادر دریغ از هیچ‌گونه دروغ و ناحقیقتیه. شما کتابای ایشونو بخونید مطمئن باشید صددرصد از سیر تا پیازش درسته. اینکه کتاباشونو فوق‌العادست شکی درش نیست؛ منتها کتابایی که ایشون در مورد زندگی افراد دیگه مینویسند(مثل کتابای سه دیدار، مردی در تبعید ابدی، جاده‌های آبی سرخ) یه‌جور دیگه قشنگن، یه جور قشنگی جذب می‌کنن.

بر جاده‌های آبی سرخ هم برخلاف بقیه کتاباش زیاد جملات و کلمات سنگین نداره، ۷۰۰ صفحه‌ست ولی قلم روانی داره و شدیدا کیف می‌کنید موقع خوندنش.

یه روز می‌شینم حکایت شاهرخ‌سلطان و نادرشاه رو میگم براتون

میدونم محتوای اینجا خیلی درهمه ولی پرایوته دیگه تحمل کنید🙏🏻

پاشدم که تو این دوساعت کل دروس سال رو یه جا بخونم ولی الان دارن ریاضی حل می‌کنم

حسی که دارم وقتی تونستم سوالای المپیاد انگلیس و افریقا رو حل کنم(احساس مریم میرزاخانی بودن می‌کنم)

کاش سوالای خودمون می‌فهمیدم

داشتم کتابای سال هشتمو نگا میکردم

من چجوری درس میخوندم واقعا