کمترین چیزی که این تابستون بهش پرداختم خواب بوده(متاسفانه)

" جانستانِ کابلستان " روایت سفر رضا امیرخانی به افغانستان، همسایه‌ی ایرانه. کتاب خیلی برام شیرین و جالب بود درست مثل سفرنامه‌های دیگه‌ی امیرخانی. افغانستان کشوریه که شاید کمتر پیش بیاد قصد سفر کردن به اونجا رو داشته باشیم و به واسطه‌ی مشکلات اقتصادی و سیاسی که اونجا وجود داره همواره جهت سفرها از افغانستان به سمت ایران بوده. این عدم ناآگاهی و شناخت درست از کشور افغانستان باعث شده تا در دید اغلب ما، افغان ها وجهه خوبی نداشته باشن. پس به همین دلایلی که گفته شد این کتاب ارزش بسیار زیادی داره چون به موضوعاتی پرداخته که تا به حال کمتر کسی بهش توجه کرده. امیرخانی در سال 2009(۱۳۸۸) از سه شهر هرات، مزارشریف و کابل دیدن کرد و تجربیاتش رو به رشته تحریر دراورد که البته محدود به سفرنامه نیست بلکه تا حدودی میشه مطالب سیاسی هم درش مشاهده کرد و همچنین نویسنده به تفاوت‌های بین ایران و افغانستان از جنبه‌های مختلف اشاره کرده. از ویژگی‌های امیر خانی تعلیق در داستان‌هاشه که ذهن خواننده را درگیر می‌کنه. اولین تعلیق در این کتاب هم مقدمه‌ایه که امیرخانی در ابتدای کتابش آورده. این کتاب جز معدود کتاب‌هاییه که یک نویسنده‌ی ایرانی درمورد افغانستان نوشته، چرا که عموما مقصد سفر ایرانی‌ها نیست.

خیلی دوست‌داشتنی بود. بسیاری از باورها و تصورات غلطی که داشتم برطرف شد. قسمت‌های سیاسیش عجیب جالب بود، به خصوص تحلیل‌ها.

یه چیز جالبی که تو این کتاب خوندمو بگم براتون

زبان فارسی قبل از اینکه هند مستعمره‌ی انگلستان بشه دومین زبان رسمی هند بود(در دوره گورکانیان زبان رسمی) و زبان فرهنگی و علمی به شمار می‌رفت، اما بعد استعمار، انگلیسی‌ها در سال ۱۸۳۲ با زور انگلیسی رو جایگزین فارسی کردند. قدمت زبان فارسی در هند برمی‌گرده به ۸ قرن پیش؛ ۷۰۰ سال بر تارک اندیشه، روابط، سیاست، اقتصاد و فرهنگ مردم هند حاکمیت داشت. به طوری که کلیه‌ی آثار مهم فرهنگی، مذهبی، سیاسی، ادبی، مکاتبات، اسناد شخصی و دولتی و احکام قضایی هند به زبان فارسی نوشته می‌شد و مدت‌ زیادی هند سرزمین مهد پرورش شعر و ادب فارسی بود. جالب اینجاست که با تاسیس شرکت هند شرقی به دست انگلیسی‌ها، از اونجایی که زبان اداری هند فارسی بود انگلیسی‌ها وادار به یادگیری فارسی شدند اما کم‌کم زبان خودشون را به جای فارسی رسمیت دادند و سرانجام در سال ۱۸۲۹ میلادی رسماً زبان انگلیسی رو جایگزین زبان فارسی کردند. نکته جالب اینجاست که انگلیسی‌ها در هند دعوای اردو و فارسی راه انداختند. یعنی مدام بین مردم شایع می‌کردند که جمعیت اردوزبان‌ها بیشتره و باید زبان رسمی اردو باشه و میان فارسی‌زبان‌ها هم شایع می‌کردند که میراث زبان فارسی غنی‌تره و باید زبان رسمی فارسی باشه و... اما در عمل، انگلیسی جایگزین هر دو شد... #محتوا