چشم و دل دانی چه خواهند این حوالی «بودنت را ، دیدنت را ، قانعم حتی کمی »... |#سیدعلی_صالحی|

پرنده، هی پرنده‌ی بی‌پروا در پیِ آن فوجِ گمشده بر مِه آشیان مساز ! من ساختم، باد آمد و همه‌ی رویاها را با خود برد. |#سیدعلی_صالحی|

عشق.. عادتِ آدمی به دیدارِ آدمی است.. عشق گاهی.. اندوهِ بی‌زیانِ آدمی‌ست... در فهمِ فاصله، خواب، هوا، حوصله! |#سیدعلی_صالحی|