eitaa logo
اندیشانه
49 دنبال‌کننده
666 عکس
135 ویدیو
299 فایل
تئولوژی @sadid20 : ارتباط با مدیر
مشاهده در ایتا
دانلود
📌پاسخ به یک شبهه تاریخی آیا امیرمومنان علیه السلام و سر تاس بودند؟ اخیرا دکتر با تاثیر پذیری از وهابیت به تخریب شخصبت علی(ع) پرداخته است که در نقد او گفته می شود: 📍پاسخ: این که در زیارت حضرت علی(ع) تعبیر آمده، درست است، اما معنای این دو کلمه آن نیست که آقای سروش آن هم با تمسخر بیان می کند(کچل شکم گنده)؛ بلکه خود اهل بیت(ع) آن را معنا کردند. مثلا در روایت امام (ع) هست که این دو را (ص) به امیرمومنان (ع) داد است و معنای یعنی از و معنای یعنی پر شده از . اما انزع و بطین را به معنای ظاهری گرفته اند و آن هم جنبه آمیزش یعنی راه حضرت سروش را رفته اند! در حالی که به معنای ظاهری و جسمی نیز بخواهیم معنا کنیم معنای بدی ندارد زیرا انزع و اصلع در ادبیات تعبیر مدح آمیزی است و به کسی گفته می شود که: ◀️موی دو طرف جلوی سرش ریخته است و این حالت در عرب خوب بوده به خلاف فردی که پیشانی پرمویی داشته است. ◀️اما بطین به معنای شکم پر نیست بلکه به معنای است. یعنی امیرمومنان(ع) باتوجه به هیکل که داشته کمر باریک نبوده است. چطور می شود کسی شکم بزرگ داشته باشد در حالی که همانند معاوبه(لعنت الله) پرخور نبوده است؟! چطور کسی که اهل کار و تلاش بوده و در نبردها یکه تاز میدان بوده باشد؟! اما قد حضرت بر اساس روایتی از خود آن حضرت و همینطور شمائل نویسان، میان قامت و بود یعنی نه خیلی بلند و نه کوتاه. ◀️در نهاین به نظر می‌رسد که و از این دو اصطلاح معنای بد آن را ترویج داده اند تا به شخصیت امیرمومنان علی علیه السلام بپردازند. 📚 پاسخگوی شبهه: حجت الاسلام دکتر محمدرضا مدیر گروه تاریخ موسسه امام خمینی و موسسه امام رضا(ع). 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 نقدی بر سخنرانی دکتر عبدالحمید پیرامون بخش(۵) 📚نویسنده: حجت الاسلام دکتر محمدرضا ۱۱. در خصوص سخن ایشان غیر دقیق است. آنچه به علامه نسبت داده می شود، واقعیتی است در خصوص این زیارت؛ و آن این که فقره "اللهم خص انت اول ظالم" در نقل با بیان دیگری آمده و در نقل مصباح المتهجد شیخ با همین بیان معروف که در مفاتیح نیز آمده. اما هر یک از این دو نقل باشد، به هیچ وجه موید موضع عجیب جناب ضیائی در دفاع از و همسر خاص (ص) نیست. گو این که سیره (ع) و عالمان بر و بوده، اما نباید این مواضع را به مفهوم دشمنان اهل بیت(ع) گرفت. لذا در بیان ائمه(ع) نیز گاه با ذکر نام، در محافل خصوصی، حتی صورت گرفته اما نه به طور عمومی. متاسفانه مشی روشنفکر نمایان نادیده گرفتن واقعیات تاریخی و حدیثی، و نگاه های یکسویه است. ۱۲. سخن ایشان در خصوص اختلاف (ع) با و این که اگر نیز بوده باید واگذار به قیامت کرد، این کلام انسان را به یاد سخن می اندازد. یعنی در خصوص خطاهای افراد به ویژه (ص) هیچ قضاوتی نباید کرد و کار را به خدا واگذار کنیم! این سخن به هیچ وجه با مشی و سیره معصومان(ع) سازگار نیست. (ع) به شیعیانشان ارائه مبنا کردند تا در تشخیص اشتباه نکنند. گو این که مفهوم این سخن، اهانت به مقدسات نیست، اما رفتارهای غلط صحابه حتما باید نقد و تبیین شود. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 : چندسال پیش برنامه ضدارزشی شبهه ای را مطرح کرده است که: در منابع آمده است که امام (ع) فرمودند: ما از تبار هستیم، هواخواهان ما و ما هستند. روشن است که هر عربی از هر ایرانی بهتر و بالاتر و هر ایرانی از بدترین دشمنان ما بدتر است. ایرانیها را باید دستگیر کرد و به آورد، زنانشان را به درآورده و به فروش برسانید و مردانشان را به و بردگی اعراب گماشت. : این روایت که سند ضعیفی داشته و غلط ترجمه شده، از امام (ع) است نه امام حسین(ع)؛ به علاوه وقتی در کتاب سفینه البحار آمده یعنی اصلش نیز در بحار الأنوار نیز آمده. 📚مجلسی، بحار، ج 64،ص176 : این روایت از معانی الاخبار شیخ نقل شده و آن است؛ زیرا بن جبله در سند آن است، نیز فرضا که امام صادق(ع) این کلام را فرموده باشند، علامه مجلسی در ادامه آن می نویسد: بيان: " " أي العرب الممدوح من كان من شيعتنا، وإن كان عجما، والعجم المذموم من كان عدونا، وإن كان عرب. یعنی، منظور این روایت آن است که اگر فرضا عرب، باشد و ، مذموم، است اگرچه عجم باشد و دشمن ما عجم است اگر چه عرب باشد. یعنی به عبارت دیگر: این کلام بر فرض صحت صدور از معصوم(ع) در مقام با عرب هایی است که دیگران را خوار می شمارند؛ اگر چه اهل بیت(ع) باشند و امام(ع) فرموده است: از نظر ما شما که عرب هستید، اما ما اصلا نیستید و عجم هستید، اما ما عرب هستند حتی اگر خراسانی و اصفهانی و رازی و ... باشند. : باید توجه کرد، آن عباراتی که در سفینه البحار در ادامه حدیث آمده، از متن نیست و از است که می خواسته نشان دهد در کنار این فرمایش امام صادق(ع)، نگاه به ایرانیان چگونه بوده است. بعد می نویسد: گفته است که ایرانیان را باید و زنانشان را به کنیزی به ایران آورد. این قسمت با "و قال " شروع می شود و ثانی یعنی که همان است. : مرحوم شیخ علی نمازی شاهرودی (ج۷، ص۱۰۷ – ۱۰۸) در تکمیل نوشته شیخ عباس قمی در کتاب مستدرک سفینه البحار می نویسد: سوای رای دومی(عمر) درباره ایرانیان: ابن شهرآشوب در نقل کرده که وقتی ایرانی را به آوردند و تصمیم گرفتند که را بفروشند و مردان را به درآورند که ناتوانان را در طواف بر پشت خود حمل کنند، اميرمؤمنان (ع) فرمود: (ص) فرموده است: بزرگ هر قومی را گرامی بدارید اگرچه مخالف شما باشد و این ها هستند که و هستند، با ما از در مسالمت درآمده اند و به رغبت دارند و من برای خدا آنان که به من و بنی هاشم داده اید آزاد کردم و در پایان: رواﯾﺎت ﻓﺮاواﻧﯽ در ﻣﺪح اﯾﺮاﻧﯿﺎن آﻣﺪه است. ﯾﮑﯽ از آن روایات ﮐﻪ در اﺑﺘﺪای اﯾﻦ ﻣﺘﻦ آﻣﺪه اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﻣﻐﺮﺿﺎﻧﻪ شبه افکنان آن را ﺣﺬف ﮐﺮده اﻧﺪ. اﻣﺎم ﺻﺎدق(ع) ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ:  «اﮔﺮ ﻗﺮآن ﺑﺮ و ﻏﯿﺮ ﻧﺎزل ﻣﯽ‌ﺷﺪ، ﻋﺮب ﺑﻪ آن اﯾﻤﺎن ﻧﻤﯽ‌آورد،‌ و ﺑﺮ ﻋﺮب ﻧﺎزل ﺷﺪ و ﻋﺠﻢ ﺑﻪ آن اﯾﻤﺎن آوردﻧﺪ و اﯾﻦ ﻓﻀﯿﻠﺘﯽ اﺳﺖ ﺑﺮای ﻋﺠﻢ». نه تنها در ﻫﯿﭻ رواﯾﺘﯽ ﻧﮑﻮﻫﺶ اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻧﯿﺎﻣﺪه است، بلکه ﭼﻨﯿﻦ ﭼﯿﺰی ﺑﺎ و روح ﺗﻌﺎﻟﯿﻢ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮ(ص) سازگاری ندارد آنجاکه ﻣﯽ‌ﻓﺮﻣﻮد: «ﻫﯿﭻ ﻋﺮﺑﯽ را ﺑﺮ ﻓﺨﺮ ﻧﻤﯽ‌ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﺮاﻣﯽ‌ﺗﺮﯾﻦ ﺷﻤﺎ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻘﻮاﺗﺮﯾﻦ ﺷﻤﺎﺳﺖ» ﺳﺎزﮔﺎر ﻧﯿﺴﺖ. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌بررسی شبهه برخی روشنفکران ازجمله یوسفی ، و و مصری، و بر این باور هستند که هیچ آیه یا روایتی دال بر انبیاء و اهل بیت علیهم السلام از طرف خدا نداریم؟ 📍پاسخ: قرآن کریم: ◀️و «داوود» (نوجوان شجاعى که در لشکر «طالوت» بود)، «جالوت» را کشت. خداوند، و دانش را به او بخشید. اگر خداوند، بعضى از مردم را به وسیله بعضى دیگر دفع نمى کرد، زمین را فرا مى گرفت، ولى خداوند نسبت به جهانیان، لطف و احسان دارد. 📚 بقره/251 ◀️اى ! ما تو را (و نماینده خود) در زمین قرار دادیم. پس در میان مردم به حق داورى کن. 📚ص/26 ◀️امام (ع) فرمود: فان الحکومهَ انما هی للامام العالم بالقضاء، العادل فی المسلمین لنبیّ او وصی نبیّ. همانا برای به و در میان مسلمانان است. چه باشد یا نبی. یعنی(اهل بیت علیهم السلام ) 📚صدوق، من لایحضره الفقیه، ج۳، ص۵. ◀️قال رسول الله: الست اولی بکم من انفسکم. قالوا بلی. قال: من کنت مولا فهذا علی مولاه. (ص) فرمودند: هرکس من سرپرست او هستم. پس (ع) هم سرپرست او است. 👇👇 🌻 @ahlebait110
📌 بعثت با وزیری امیرمومنان علی(ع) 📌تصور عمومی بر این است که علی(ع) سه سال بعد از یعنی در زمان دعوت بستگان است. اما جانشینی و امیرمؤمنان (ع) اولین بار در روز بعثت پیامبر(ص) اتفاق افتاده است. علی(ع) فرمود: پیامبر(ص) هر سال در کوه به می پرداخت و جز من کسی او را نمی دید. من در همان دوران کودکی، در غار کنار پیامبر(ص) بودم. نور و را که به سوی پیامبر(ص) سرازیر بود، استشمام می کردم. هنگام نزول بر پیامبر(ص) صدای ناله ای به گوش من رسید؛ به رسول خدا(ص) عرض کردم این چیست؟ (ص) فرمود: این ناله است و علت ناله اش این است که پس از من، از اینکه در روی زمین اطاعت شود، ناامید شده است. سپس پیامبر(ص) رو به من- (ع)- کرد و فرمود: تو آنچه را که من می شنوم و می بینم، توهم می شنوی و می بینی، جز اینکه تو پیامبر نیستی؛ بلکه ( ) و من هستی. 📚نهج البلاغه، خطبه قاصعه؛ 📚ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه،ج۱۳،ص۲۰۸، ۱۹۷، ۳۱۰ 👇👇 🌻 @ahlebait110