🌐فرهنگ؛ فرهنگِ انقلابی 25 🔹جامعه[ما]، جامعه‌ای است که بالطّبیعه فرهنگی است، اما بالفعل فرهنگی نیست! چرا می‌گوییم به طبیعت فرهنگی است؟ چون یک جامعه مذهبی و دینی است. جامعه‌ی دینی طبیعتش این است که یک #آرزوی_فرهنگی داشته باشد. این جامعه، غیر از یک جامعه‌ی دنیوی است که فقط به مسائل زندگی بیندیشد. 🔹البتّه در زندگیِ جوامعِ صنعتی و مادّی و دنیوی، سینما هم هست، موسیقی هم هست، هنر هم هست، اما فقط به عنوان تأمین یک #نیاز_شخصی. شخص دلش تنگ می‌شود؛ به سینما می‌رود و یا به موسیقی گوش می‌کند. 🔹جامعه‌ی دینی، بالطّبع یک آرزوی فرهنگی دارد؛ چون #اهداف_دین، اهداف فرهنگی و معنوی است؛ اهدافی است که با روح و فکر و قلب سروکار دارد. بنابراین، یک فرد و مجموعه‌ی دینی، نمی‌تواند آرزوها و ایده آل ها و آمالهای فرهنگی نداشته باشد. پس بالقوّه و بالطّبع، جامعه‌ی دینی یک جامعه فرهنگی است. ولیکن بالفعل نه؛ فرهنگی نیست! یعنی از جنبه‌ی بینش‌ها و روشن‌بینی‌ها و آگاهی‌ها و فعلیّت‌های فرهنگی نقص دارد. 🔹بدین معنا مثلا، مردم ما کتاب خوان نیستند و این کتابْ نخوانی، نقص بسیار بزرگی است. خیلی از مردم ما حتّی روزنامه خوان نیستند و اگر نگاهی به روزنامه بیندازند، به همان تیترهای درشتش اکتفا می‌کنند. ما این نقیصه را باید برطرف کنیم. 🗓۱۳۷۱/۹/۴ •●اندیشه ولایت●• @andishe_emam ✨فطرت بشر، کلام حق را می‌پذیرد✨