🌐طاغوت، شرکِ جمعی ۶۳ °مسلمان فردی° 🔹ما [دوران طاغوت] در وادی ایمان حرکت نمی کردیم. بله؛ در #دلمان ایمان داشتیم؛ در عمل شخصی مان هم عمل می کردیم؛ اما مجرای زندگی همه -از جمله ما(مردم)- مجرای ایمان نبود؛ مجرای #کفر و جهالت و #طغیان و طاغوتی_گری بود؛ که لازمه‌ی هر نظام غیردینی و غیرالهی و غیرایمانی، همین است! 🔹در فضای نظام غیردینی، انسان اگر خیلی هنر کند، فقط می تواند به #وظایف_فردی خود عمل کند، که آن وظایف فردی دینی هم در آن شرایط تأثیر لازم را نمی گذارد؛ یعنی آن تعالی و نورانيّت لازم را به وجود نمی آورد؛ بخش مهمّی از آن هدر می رود -طبیعی است که فضای محیط بر انسان، با محتویات ذهن انسان اصطکاکی دارد- و بخشی از آن اثر می کند. این حدّاکثر چیزی است که در نظامی که دین حاکمیّت ندارد و مجاری امور در دست دین خدا و قانون الهی نیست، گیر انسان می آید. 🗓۱۳۸۰/۹/۲۲