⭕️ جنگ جهانی پیش از ظهور
#بخش_ششم
💢جنگ جهانی قبل ظهور، جلوه «تدبیر، رحمت و حکمت» الهی
✍️ مصطفی امیری
▪️بعد از انتشار نوشتار «مرگ و قتل بیش از نیمی مردم جهان» در آستانه ظهور سوالی که مطرح گردید اینکه: این قتل و کشتار، آیا مرتبط به امام زمان است؟ خیر، بلکه تصریح شده است: بشریت در غیاب امام معصوم، این قتل و جنگ جهانی را رقم می‌زند.
▪️البته این امر، علاوه بر تضعیف قدرت‌های بزرگ که مانعی جدی در برابر انقلاب نوپای امام عصر بودند، جلوه‌ای از «حکمت الهی» نیز به همراه دارد.
▪️توضیح اینکه: طبق برخی احادیث، مرگ برای مومن، خیر است و برای کافر، هم خیر است[1]؛ زیرا با مرگ، اگر شخص، مومن باشد، زودتر از زندان دنیا وارد حیات جاودانه و نعمت‌های آخرت می‌شود و اگر کافر باشد، به خاطر کمتر گناه کردن، عذاب وی، کمتر می‌شود[2]
▪️البته آرزوی مرگ، ممدوح نیست[3] و صرفا به یک شرط: عمر انسان، «مَرتع و چراگاه» برای شیطان باشد[4]
▪️بنابراین، باید آرزو کرد دوران ظهور امام عصر، درک کنیم[5]؛ البته این طلب و درخواست درک حضورِ زمان ظهور، باید همراه با درخواست «عافیت و عاقبت‌بخیری» باشد[6]
▪️البته یکی از وجوه زنده ماندن و درک حضور حکومت حقه، تدارک و تلاش منتظرانه و برداشتن «قدمی در راه امام زمان» است؛ زیرا وقتی خدا، نیت بنده را چنین ببیند، «امید است» عمر وی را با خیر و عافیت، چنان طولانی نماید تا حکومت امام زمان را درک کند[7]
▪️و ازجمله این «انتظار مهدوی»، کمک مالی به فقرا بویژه صله‌رحم نیازمند و تقرب الهی، که موجب طول عمر است[8]
▪️حال، اگر تقدیر محتوم الهی و تغییرناپذیر مرگ برای افرادی از مردم جهان نوشته شد، بیان گردید، طبق نص حدیث، مرگ برای مومن و کافر، خیر است.
▪️به عنوان مثال، در افراد «ولدالزنا»، مقتضی چنین است که طاقت پذیرش امام معصوم را نخواهند داشت. نه اینکه الزاما نمیخواهند بلکه نمیتوانند پس بهتر است که دوران ظهور را درک نکنند و شاید «مرگ فجئه» باعث تخفیف در زندگی آخرت برخی کافران نیز شود.
▪️و اگر می‌ماندند، مانع جدّی در مسیر حکومت جهانی حضرت ولیعصر، بودند و انقلاب نوپای امام با دشواری‌های جدّی در حاکمیت توحید و عدل، مواجه می‌شد.
▪️از اینرو تصمیم الهی، خیر محض است؛ گویی جهانِ «ملئت ظلما و جورا» همچون شراب که باید دوم‌سوم آن، تبخیر شود تا جهان پاک، مسیر پاکی را بپیماید.
▪️القصه، اینکه، باید آرزو کرد دوران ظهور امام عصر، درک کنیم.
▪️از الله رحمن و رحیم، مسئلت می‌نمائیم همچون طرماح‌ها از جاماندگان قافله امام مهدی نباشیم بلکه ما را همچون حرّ بن ریاحی بپذیرنند و طول عمر با خیر و عافیت، در پایان زندگی، همچون حبیب بن مظاهر -که در کهنسالی در شب عاشورا بذله‌گویی می‌کرد، شاداب و سرحال در حال تحصیل علم و خدمت- با ختم به خیر «شهادت»، مشتاق حیات جاودانه و سرای آخرت گرداند و با امیرالمومنین محشور شویم ان شاء الله.
#ادامه_دارد
✅ پی‌نوشت:👇
1.عیاشی، التفسیر، ج۱، ص۲۰۶
2.ابن‌ابی‌الحدید، شرح نهج‌‌البلاغهًْ، ج۲۰، ص۳۴۴
3. طوسی، الامالی، ص۳۸۵
4.صحیفه سجادیه، دعای ش۲۰
5.نعمانی، الغیبة، ص۲۴۵
6.کلینی، الکافی، ج۸، ص۲۳۳
7.نعمانی، الغیبة، ص۳۲۰
8.مجلسی، بحارالانوار، ج۷۱، ص۱۰۰
اندیشه مقاومت
💢ایران در عصر ظهور #بخش_پنجم 🔹در بخش قبلی گفتیم ایرانیان پیش از ظهور دوبار حقشون از دشمنان مطالبه
#ایران_درعصر_ظهور
#بخش_ششم
▪️مشروعیت قیام در عصر غیبت و پرچم هدایت ایران
🔹با توجه به عبارت "قَتْلَاهُمْ شُهَدَاء" در حدیث قیام مشرق زمین، وصول به مقام شهید و شهادت در عصر غیبت، باید با اجازه نائب عام امام عصر باشد. از اینرو احتمال دارد رهبر ایرانیان، مرجع و نائب عام نیز است که اذن جهاد و جنگ توسط وی صادر می‌شود کما اینکه احتمال دارد قاطبه مرجعیت شیعه به عنوان نائبان امام عصر، اذن جهاد و قتال را صادر نمایند.
🔸البته لشکر قوم مشرق و انقلاب ایران متصف به حضور "أَصْحَابِ الْقَائِم"[1]، " قَتْلَاهُمْ شُهَدَاءُ"[2] و "راياتُ هُدى"[3] میباشد که نشان از حقانیت پرچم حکومت زمینه ساز دارد. علاوه بر این، معصومین در چندین روایات با عبارت های مختلفی همچون: "بِهِمْ يَنْصُرُ اللَّهُ إِمَامَ الْحَقِّ"[4]، "فَمَن أدرَكَ ذلِكَ مِنكُم فَليَأتِهِم"[5]، "فَسارَعوا إلَيه"[6] و ... به شیعیان سفارش میکنند که در یاری لشکر زمینه ساز ایرانیان قبل از ظهور، کوتاهی نکنند.
▪️ناگفته پیداست به قرینه "لَايَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم وقَتْلَاهُمْ شُهَدَاء" تایید و مشروعیت قیام در عصر غیبت با هدف زمینه سازی ظهور نیز اثبات میگردد و البته هرچند پاسخ های متعددی به مخالفین مشروعیت "قیام در عصر غیبت"، داده شده است[7] اما در مواجهه با این احادیث معتبر، مخالفین سر تعظیم فرود آورده و مجبور به پذیرش مشروعیت "قیام حق زمینه ساز قبل از ظهور" میگردند؛ زیرا با وجود ادله معتبر همچون حدیث انقلاب مردی از قم، زمینه سازی قوم مشرق زمین و جنگ شیعیان ایران با یهود قبل از ظهور با هدف تسهیل در فرایند ظهور به ضمیمه آیات استبدال و ...، تکلیف شیعیان در حمایت و یاری انقلاب زمینه ساز ظهور در ایران کاملا واضح و روشن است.
🔹بلکه سخن در اتمام حجت با اهل سنت است؛ و همانطور که بیان گردید، منابع متقدم اهل سنت همچون: المصنّف[8] ابن ابی شیبه (استاد بخاری وفات 235 ق)، سنن ابن ماجه (وفات 273 ق)[9]، البحر الزخار[10] ابوبکر البزار (وفات 292 ق)، مسند[11] ابویعلی موصلی (وفات 307 ق)، مسند[12] الشاشی (وفات 335 ق)، الملاحم[13] ابن منادی (وفات 336 ق)، البلدان[14] ابن فقیه (وفات 340 ق) همگی قبل از کتاب الغیبۀ نعمانی (وفات 360 ق)، حدیث انقلاب قوم مشرق زمین را از پیامبر نقل کرده اند.
▪️توهم سقوط حکومت زمینه ساز ظهور
🔸بنابراین قبل از ظهور، انقلاب و حکومت در مشرق زمین (ایران) تشکیل خواهد شد که هدف اصلی خویش را زمینه سازی برای حکومت جهانی امام عصر میداند. و عبارت "لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم" نیز به روشنی گویا این واقعیت است که توهم سقوط حکومت ایرانیان قبل از ظهور، خیالی خام و آشفته است که هیچ گاه تعبیر نخواهد شد و انقلاب قوم مشرق زمین و ایرانیان به حکومت جهانی امام عصر متصل خواهد شد.
🔹نکته بسیار مهم دیگر اینکه: از آنجا که در احادیث شیعه و اهل سنت، فقط برای قوم مشرق (ایران)، عبارت "لَا يَدْفَعُونَهَا إِلَّا إِلَى صَاحِبِكُم" و نقش زمینه سازی ذکر شده است، به روشنی گویای این واقعیت است که نقش مدیریت و سرپرستی جهان تشیع و رهبری امت در مواجهه با دشمن و جبهه استکبار (مثلث شوم غربی، عبری و عربی) بر عهده ایرانیان نهاده شده است که توانسته تحت پرچم "جبهه حق" و شعار واحد "زمینه سازی" با گردهم آوردن شیعیان از مناطق مختلف جغرافیای ظهور- عراق (عصائب العراق)[15]، یمن (اهل الیمن)[16]، مصر (نجباء مصر)[17]، لبنان و فلسطین (ابدال الشام)[18] - در مثلث "کوفه، مکه و قدس" فرانید امر ظهور را برای تشکیل حکومت حقه جهانی حضرت ولیعصر مهیا و فراهم سازد.[19]
#ادامه_دارد
منابع:
۱.نعمانی، الغیبۀ، ص280
۲.نعمانی، الغیبۀ، ص 273
۳.حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج 4، ص 464 و 511. مقدسی شافعی، عقد الدرر فى أخبار المنتظر، ص 167
۴.مجلسی، بحارالأنوار، ج 52، ص 307.
۵.طبری، دلائل الإمامۀ، ص 442 . ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج 5، ص 540.
۶.نیلی نجفی، منتخب الأنوار المضيئة، ص 343.
۷.ر.ک: جعفر مرتضی عاملی، مختصر المفید، ج 3، ص 174
۸.ابن ابی شیبه، المصنّف، ج 8، ص 697.
۹.ابن ماجه، سنن ابن ماجه، ج 5، ص 540.
۱۰.البزار، البحر الزخار، ج 4، ص 355.
۱۱.موصلی، المسند، ج 9، ص 18.
۱۲.الشاشی، المسند، ج 1، ص 347 و 362.
۱۳.ابن منادی، الملاحم، ص 193.
۱۴.ابن فقیه، البلدان، ص 23 و 609.
۱۵.طوسی، الغیبۀ، ص 477.
۱۶.طبری، دلائل الإمامۀ، ص 466.
۱۷.مفید، الإختصاص، ص 208.
۱۸.ابن بطریق، عمدۀ عیون صحاح الاخبار، ص 433.
۱۹.سایت جلال الدین علی الصغیر، اسئلۀ مهدویۀ، سوال 1185