🎙 #تبیین_و_تحلیل | درآمدی بر «جمهوری دوم» 👈 یادداشت از آقای دکتر فرشاد مهدی پور 🏷 بمناسبت بیانیه #گام_دوم_انقلاب 🔸️ بیانیه‌ی گام دوم انقلاب بیانی است برای ابراز یک منظومه فکری منسجم؛ حکمی برای آینده‌نگاری ایران اسلامی که تجربه‌ای را به ثبت رسانده که قرن‌ها آرزوی آن برای تشیع و مستضعفین وجود داشته است. همان‌چیزی که در ابتدایی‌ترین صورت خود می‌توان در جایگاه الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت قرار بگیرد و بسط و گسترش یابد. بیانیه به دو اعتبار جایگاهی رُجحان‌پذیر بر دیگر گزاره‌ها و گفتارها می‌یابد: اول ارائه‌دهنده و دوم محتوا که اولی راهبریِ انقلابی بزرگ را عهده‌دار است و دومی موضوع این نوشته و موارد مشابه دیگر. اساسا بیانیه‌ها در سده‌ی اخیر، تعیین‌کننده‌ی فصول تمایز ملت‌ها و دولت‌هاست؛ از بیانیه‌ی حقوق‌بشر که در پاریس نوشته شده تا بیانیه‌‌ای که سه قرن قبل، استقلال آمریکا را اعلام کرد. از این حیث بیانیه گام دوم، جنبه‌ای فصل‌بندی دارد برای انقلاب و می‌توان آن‌را درآمدی بر جمهوری دوم تلقی کرد. 🔹️ جمهوری در ایران نهالی تازه به بار نشسته‌ است؛‌ بعد از چندین هزاره حکومت استبدادی شاهانه، چهل‌سالگی آنچنان که ابن‌خلدون در مقدمه بحث می‌کند، زمانه‌ی مناسبی است برای دگردیسی‌های درونی حکومت‌داری‌ها. هرچند که او بر عصبیت تمرکز دارد و آنچه در جمهوری اسلامی رقم خورده بر مبنای عقلانیت است و اتفاقا هر چه این درخت تناورتر شده،‌ رفتارهای عقلایی‌اش بیشتر شده است. و بازهم برخلاف آنچه نویسنده‌ی مقدمه می‌گوید، اتفاق مافوق تصور او در ایران افتاده و‌ نسل سوم انقلاب که روزگاری سختی و درشتی را نکشیده، آماده و پا به کار است؛ از این حیث مخاطب اصلی تحقق و فهم بیانیه گام دوم نیز اوست. 🔍 ادامه یادداشت جدید را بخوانید👇 http://farsi.khamenei.ir/others-note?id=41783

🎙#تبیین_و_تحلیل | شرح نامه ۴۵ نهج‌البلاغه به عثمان بن حنیف 👈 آفات نزدیکی ائمه جمعه به صاحبان ثروت و قدرت چیست؟ 🔸 حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار ائمه‌ی جمعه (۱۳۹۸/۰۴/۲۵) با اشاره به نامه امیرالمؤمنین به عثمان بن حنیف فرمودند: «یکی از چیزهای مهم این است که سر سفره‌ی اصحاب ثروت و قدرت تا میتوانیم حاضر نشویم.» از این رو، بخش فقه و معارف پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR به تبیین توصیه‌ی سلوکی امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) در نامه به عثمان بن حُنَیف می‌پردازد. 🔹 امیر المؤمنین (علیه‌السلام) این نامه را به یکی از کارگزاران و نمایندگان خود در بصره به نام «عثمان بن حُنَیف» نوشته است. حضرت در این نامه، وی را به خاطر شرکت در یک میهمانی اشرافی به شدت سرزنش میکند. 🔸 مهمترین اشکال امیرالمؤمنین به عثمان بن حنیف این بود که مجلس مذکور، یک مجلس کاملاً اشرافی بوده نه یک مجلس مردمی. مجلسی که روحیه‌ی اشرافی را ترویج می‌کند نه روحیه مردمی را. 🔹 دلیل این ناراحتی نیز صرف حضور در چنین مجلسی نیست؛ بلکه دلیل اصلی این است که اصحاب قدرت و ثروت توانسته‌اند در «نماینده و کارگزار امام» نفوذ کنند و او را به چنین مجلسی بکشانند. یک شخصیت علمی و سیاسی بزرگی مانند عثمان بن حنیف، بهترین هدف برای نفوذ و رانت‌خواری از حکومت است. 👈 برخی آفات نزدیکی ائمه جمعه به اصحاب ثروت و قدرت: ▫️ دوری از مردم ▫️ نفوذ صاحبان قدرت ▫️ ایجاد حاشیه امن برای اصحاب قدرت ▫️ دوری از زیّ طلبگی 🔍 متن کامل یادداشت را بخوانید: 👇 http://farsi.khamenei.ir/others-note?id=43061 @feghvaenghelab