🔅 #پندانه ✍ کیست آنکه درمانده را آنگاه که وی را بخواند، اجابت می‌کند؟ 🔹مرد فقیری قاطری داشت که با آن میان دمشق و زَبَدانی کرایه‌کشی می‌کرد که چنین تعریف می‌کرد: 🔸یک بار مردی سوار قاطر من شد؛ بخشی از راه را طی نمودیم و از کنار یک راه پرت گذشتیم. 🔹او گفت: از این راه برو که نزدیک‌تر است. 🔸گفتم: این راه را نمی‌شناسم. 🔹گفت: ولی این راه نزدیک‌تر است. 🔸وارد آن راه شدیم تا جایی که به راهی بسیار ناهموار و دره‌ای عمیق رسیدیم که در آن اجساد کشته‌شدگانی افتاده بود. 🔹به من گفت: سر قاطر را نگه دار تا پیاده شوم. 🔸آنگاه پیاده شد و لباسش را جمع کرد و چاقویی را که همراه داشت، بیرون آورد و قصد جانم کرد. 🔹از دست او گریختم و او در پی من افتاد. از او خواستم به‌خاطر خدا دست از من بردارد و گفتم: قاطر و هر آنچه بر آن است را بردار. 🔸اما او گفت: می‌خواهم بکشمت! 🔹او را از خدا و عقوبت او ترساندم، اما نپذیرفت. پس تسلیم او شدم و گفتم: اگر می‌پذیری به من مهلت ده تا دو رکعت بگذارم. 🔸گفت: عجله کن! 🔹به نماز برخاستم اما از شدت ترس و لرزش حتی یک حرف از قرآن به یادم نیامد! 🔸همین طور در حال حیرت ایستاده بودم و او می‌گفت: زود باش، تمامش کن! 🔹در همین حال خداوند این کلام خود را بر زبانم جاری ساخت: «أَمَّن يُجِيبُ ٱلۡمُضۡطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَيَكۡشِفُ ٱلسُّوٓءَ؛ کیست آنکه درمانده را آنگاه که وی را بخواند، اجابت می‌کند و گرفتاری را از بین می‌برد؟» نمل: ۶۲ 🔸ناگهان سواری از دهانه‌ دره بیرون آمد که در دستانش نیزه‌ای بود. پس آن را به‌سوی آن مرد پرتاب کرد که بر قلبش نشست و در جا کشته شد. 🔹به آن سوار آویختم و گفتم: به‌خاطر خدا بگو تو کیستی؟ 🔸گفت: من فرستاده‌ کسی هستم که «درمانده را آنگاه که او را فرابخواند، اجابت می‌کند و گرفتاری را برطرف می‌سازد» 🔹سپس قاطر و بارم را برداشتم و به سلامت بازگشتم./مصاف

نه برگ گلی به شاخه ها می ماند نه هیچ کسی به جز خدا می ماند خوش باش و بدی مکن که از ما تنها یک خوبی و یک بدی به جا می ماند... ╗