#شهادت_امیرالمومنین #ادب_گفتاری ملامهرعلی خویی متخلص به فدوی شاعر قرن سیزدهم، یک قصیده معروف برای مولا داره با این مطلع که: ها علی بشر کیف بشر ربه فیه تجلی و ظهر [ اگر کاملشو نخوندین حتما بخونین، بیتی در همین قصیده هست که ادبش در خصوص استخدام واژگان کم نظیره. ] 💠 بیت اینه: ناقَةُ اللّهِ فَیا شَقْوَةَ مَن ما رَعاها فَتَعاطی وَ عَفَر ✍️ میگه امیرالمونین همان ناقه الله بود و قاتلش شقی، که تلمیح قرآنی ست به سوره مبارکه هود آیه ۶۴. [ و نیز خود بیت، اشاره ای هم به روایت امام صادق علیه السلام داره که منظور از ناقه الله امامه. ] اینم بگم در روایات سه تن از معصومین به طور خاص آیت الله خطاب شدن: حضرت امیر، حضرت صدیقه طاهره و امام جواد علیهم السلام. ✍️ نکته دیگر هم روایتی‌ست در المیزان و سایر کتب تفسیر که پیامبر میفرمایند دو کس شقی ترین مردم در زمینند یکی کشنده ی ناقه ی صالح و دیگری قاتل امیرالمومنین. ✅ چیزی که مهمه این ادبِ جناب خوئیه که لفظ عفر رو انتخاب کرده. شاعر می تونست واژه عقر رو بیاره که در آیه هفتاد سوره مبارکه اعراف هست: عقروا الناقه... اما حیا میکنه چون مخاطبش مولا هست به صفتی مولا رو متصف کنه که عرب در خصوص شتر بکار میبره. فلذا عبارت عفر رو میاره که به معنای زمین زدن هست... 🔹 صفحه مدرس هشت در: ایتا | تلگرام | اینستاگرام | آپارات | روبیکا