هدایت شده از سیاه‌مشق | سید محمدحسین دعائی
🔰 در امان امین
▪️ چندجمله‌ای به‌بهانۀ دیدار رمضانی رهبر انقلاب با شاعران
✍️ سید محمدحسین دعائی
شاید امروز کسانی ندانند یا نپذیرند، اما بدون‌شک آیندگان بر این سخن صحه خواهند گذاشت که در کنار «دین»، «علم»، «اقتصاد» و «امنیت»، تلاش رهبر انقلاب برای اعتلاء «فرهنگ و هنر»، در طول تاریخ این مرز و بوم بی‌نظیر بوده است؛ تا آن‌جا که مثلا اهتمام ایشان به رشد «شعر و ادبیات فارسی»، حتی از ملی‌گراترین ایران‌دوستان نیز دیده نشده است؛ اهتمامی که اگر یک‌دهم آن را هرکدام از حاکمان این سرزمین داشتند، آوازۀ فرهنگ‌دوستی و هنرپروری‌شان گوش فلک را کر می‌کرد. اما چه کنیم که «حجاب معاصرت»، در کنار «هجمۀ شناختی دشمن»، کار را به جایی رسانده است که می‌بینیم.
یکی از راهبردی‌ترین پروژه‌های رهبر انقلاب که با هوشمندی و حوصله، آن را در طول سالهای متمادی دنبال کرده و به ثمر رسانده‌اند، گرفتن ابزار «ایرانی‌گری» از دست دین‌گریزان وطن‌نشناس و تبدیل آن به یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های جبهۀ فکری و فرهنگی انقلاب اسلامی است؛ پروژه‌ای مبتنی بر فهم عمیق اقتضائات زمان و مکان، حاکی از اعتقاد به ضرورت جذب حداکثری و طراحی‌شده برای فعال‌سازی همۀ ظرفیت‌ها در مواجهه با تهاجم تمدنی غرب.
تأکید ایشان بر مواردی مثل: اهمیت محافظت از هویت اصیل ایرانی، ضرورت پاسداشت زبان فارسی، حکمت‌پایه‌بودن شاهنامه و قرائت الهی از نوروز را از همین زاویه باید تحلیل کرد.
آری؛ کشاندن پای «شعر» به «ماه خدا» و نشاندن «شاعران» در «حسینیۀ امام خمینی»، یعنی که ادبیات فارسی امروز، در امان امین انقلاب و مسلمان‌شدۀ دست حکیم‌ترین حاکم ایران اسلامی است.
پ.ن: بدون‌شک شاه‌بیت سخنان اخیر حضرت آقا در دیدار با شاعران، چیزی جز «ضرورت توجه به جنبۀ رسانه‌ای و تمدنی شعر» نبود.
🏷 #نوشتار #یادداشت #رهبر_معظم_انقلاب #شعر
🆔 @Smh_Doaei
هدایت شده از پیشانی‌نوشت
هدایت شده از دنج تنهایی
یادداشتی بر «روزی که نمی دانم».pdf
حجم:
359.8K
راضیه مظفری از شاعران دهه هفتادی ست که در فضای شعر قم پرورش یافته و در سالهای اخیر نام او با موفقیت در جشنواره های مطرحی چون «سوره ، اشراق ، عبرات و...» پیوند خورده است. بی شک درک محضر اساتید و موفقیت های اخیر این شاعر جوان گواه شاعرانگی اوست. «روزی که نمی دانم» اولین مجموعه اشعار اوست که در سال 1403 در انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است. مجموعه ای که به سه قسمت تقسیم شده است: غزل ، مثنوی و اشعار کوتاه(نیمایی ، دو بیتی و رباعی).
از دیدگاه دکتر شفیعی کدکنی «شعر گره خوردگی عاطفه و تخیل است که در زبانی آهنگین شکل گرفته است»
در این تعریف پنج عنصر اصلی دیده می شود که هر شعر به گونه ای از آنها برخوردار است : «عاطفه، خیال، زبان، آهنگ و شکل(فرم)».
بنای ما بر این است که اشعار شاعر این مجموعه را در این پنج حوزه بررسی کرده و قوت و ضعف آن را به داوری بنشینیم .
#عباس_جواهری_رفیع
#یادداشت
#نقد_مکتوب
#روزی_که_نمی_دانم #راضیه_مظفری
@denj_tanhaii