داستان دست های پینه بسته را شنیده ایی ؟ همان دست هایی که روی کلاویه های پیانوی قدیمی گوشه خیابان برای تُ مینواختند سالها به امید شنیدن تُ مینواختند نواختند و نواختند و نواختند آنقدری که پینه بستند اما بازم نواختند نواختند به امید شنیدن یک ناشنوا :")

شبتون بخیر ✨

باشه میدونم اوژنی اینو نمیبینه ولی دلم نیومد تقدیمش نکنم

خیلی زیباست عزیزم سپاسگزارم ✨🎻

:")

در لابلای نامه های نوشته شده اش ،نامه ای کوتاه تر از تمام نوشته ها به چشم میخورد و اما تنها جملات تشکیل دهنده این نامه برگرفته از کلماتی عجیب بودند ،"موسیقی، گرامافونِ قدیمی آهنگ هایت ،قدم زدن در میان ریل های قطار ،لبخندت ،نور رد شده از لابلای پنجره،سبزیِ طبیعت، قهوه گرم و خوش طعم در همان کافه همیشگی ، دوربین عکاسی که حال دریچه ای رو به جهان شگفتی های دنیاست، واژه های عمیق و نهفته در میان چشم ها،کلماتی که حال با آوای پیانو در روحت جریان پیدا میکنند" این ها تمام دارایی روح تو هستند تمام کلماتی که حال نیاز دارند تا آنهارا زندگی کنی و تنها زندگی کردن آنهاست که کلماتت را پر معنی میکنند کلماتی که جادوی لبخند را بر روی لب هایت مینشانند. "10,marc .1993" ممنون بابت 400 تایی شدنمون ✨