تفکر   ممکن است نه آموختن در هیات در کار باشد نه تذکر یا در کنار این دوتا یک اتفاق مهم دیگری که شاید مهم تر از این دو باشد بیافتد و آن چه است؟ تفکر است، کسی می آید ما را به فکر فرو می برد، یک ساعت تفکر از چهل سال عبادت کردن گاهی فرمودند که ارزشش بالاتر است يَتَفَكَّرُونَ فِي خَلْقِ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ تفکر می کنند در علت خلقت آسمان ها و زمین، در عظمت خلقت آسمان ها و زمین، تفکر می کنند درباره ی مرگ، هنر سخنرانانی که می آیند در هیات ها می خواهند خدمتی انجام دهند یک وجه آن باید این باشد که بتوانند عمیقا مخاطبان خودشان را به فکر فروببرند، گره ایجاد کنند برای ذهن و ذهن درگیر بشود برای حل آن مسئله تا هفته ی بعد. در #هیات ها اصلا یک کارهایی می شود انجام داد که در رسانه های #عمومی نمی شود. بنده به #دوستان هم عرض کردم این جلسه نباید مباحثش در رسانه بخش شود، چون اصلا ما می خواهیم یک مسئله ای را در #ذهن ایجاد کنیم درگیر شوند تا هفته ی دیگر؛ رسانه حساب و کتاب ندارد یک دفعه دیدی طرف هفته ی دیگر نگاه نکرد، ما می خواهیم اینجا #کارگاه #خودسازی راه بیاندازیم، اخبار و اطلاع رسانی که صرفا نیست، تفکر یک همچنین جایی امکان دارد. آن وقت شما می دانید تفکر کار ساده ای نیست، جمعیتی که دارد همه روی یک موضوع فکر می کند به #انسان کمک می کنند که انسان تمرکزش را از دست ندهد به همین دلیل آداب هیات داری یک آدابی است، آن گروهی که جلو نشستند هیچ کسی نباید حرکت کند، حواس دیگران را نباید پرت کند، وسط سخنرانی نباید یک کسی بلند شود و برود و بیاید، نباید از عقب #سخنرانی یک کسی بیاید جلو بنشیند، همه باید از جلو جلسه را پر کنند بروند عقب، نباید به سمت در بنشینند که حواس ها پرت شود، چون هیات جای تفکر است، آدابی را بر می دارد. قسمت ششم @ansareamir