eitaa logo
هیات مجازی انصار الحجه ارواحنا فداه ✅
1.2هزار دنبال‌کننده
33.8هزار عکس
33.9هزار ویدیو
753 فایل
『°•بِسمِ‌رَّبِ‌ الحجه. اینجا مهدیه مجازی دوستان و خادمین امام الحجه علیه السلام است. ألَـلّـھم‌ْ؏َـجِـٰل‌ّلِوَلِیٰــــك‌ألٰـفَـٖࢪجّ🌱. برای ارتباط با ما :👇👇👇👇👇 @Ahmadqasemi34
مشاهده در ایتا
دانلود
امام جعفر صادق (علیه‌السلام) 🌤هُوَ المُفرِّجُ الكُرَبِ عَن شیعَتِه بَعد ضَنكٍ شَدیدٍ وَ بَلاءٍ طَویل. 💜 تنها او (مهدی (علیه‌السلام)) است که پس از دوران‌های طولانی بلاخیز و تنگناهای طاقت‌فرسا، غم‌ها و گرفتاری‌ها را از دل شیعیانش برطرف می‌نماید. 📚الزام‌الناصب، ص ١٣٨ 💔 🤚
9.01M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
با آرامش تا آخر ببینید.... تو این هیاهوی زندگی میتونه راهکار قشنگی باشه🍃🍃
چقدر پدر و مادر از حال بد بچه‌شان ناراحت می‌شوند؟ خدا خیلی بیشتر، از حال بد بندۀ خودش ناراحت می‌شود نمی‌دانم شما بچه‌ها شده در خانه‌تان حال‌تان بد باشد و پدر و مادر را با حال بد خودتان غصه بدهید؟ خدا نکند این کارها را کرده باشید که این مادر و پدر بگوید مگر چه شده است؟ داغون شدم، اعصابم به هم ریخت، خب بگو چه شده... یا بعضی‌ها با حال بدی که از خودشان نشان می‌دهند، پدر و مادر را وادار به عذرخواهی می‌کنند؛ وای خدا! اصلاً صحنه‌ای بدتر از این هست؟ پدر یا مادر می‌گوید من معذرت می‌خواهم فلان چیز را گفتم که تو ناراحت شدی، ببخشید، غلط کردم پسرم، دخترم! اصلاً این فاجعه است با حال بدی که از خودش نشان می‌دهد پدر و مادر را دارد شکنجه می‌کند؛ حالا در صورت‌ها و مثال‌های مختلف. دیدید پدر و مادر از حال بد بچه‌شان ناراحت می‌شوند و به‌هم می‌ریزند؟ خیلی وقت‌ها پدر و مادرها مشکلات خودشان را راحت‌تر تحمل می‌کنند تا مشکلات بچه‌های‌شان را، چون بچه‌های‌‌شان را دوست دارند. خدا یک میلیارد برابر پدر و مادر از حال بد بنده‌اش ناراحت می‌شود، البته یک‌میلیارد دقیق نیست، خدا یک‌ میلیارد برابر از پدر و مادر بزرگ‌تر است یا بی‌نهایت بزرگ‌تر است؟ به همان نسبت که خدا از پدر و مادر بزرگ‌تر است به همان نسبت بیشتر از حال بد بندۀ خودش ناراحت می‌شود. خیلی‌ها دنبال حال خوش معنوی می‌گردند، حال خوش معنوی چیست؟ حالت بد نباشد! اگر حالت بد باشد-به تعبیر عامیانۀ من-یعنی با به هم ریختن خودت، خدا را به هم ریختی! همان‌طور که می‌گوییم «با به هم ریختن خودت، پدر و مادرت را به‌هم ریختی» دربارۀ خدا هم همین‌طور است. اینکه بگویم «حال خدا را گرفتی» تعبیر نارسایی است ولی منظور من مشخص است. اصلاً خودت را داری از خدا دور می‌کنی، انسان با بی‌اعتنایی به حال بد خودش، با تن دادن به حال بد، خیلی از خدا دور می‌شود، و متأسفانه آدم‌ها در از دست دادن حال خوب خیلی سخاوتمند هستند! این یک نکته. ادامه دارد....
شاکر نبودن یعنی داشتن همۀ بدی‌ها!/ «شکر» مجموعه‌ای از حال‌های بد را در انسان از بین می‌برد اگر یک جایی احترام کافی به شما نگذارند، می‌گویی به غرورم بر خورد. البته اتفاقی که می‌افتد این است که به تکبرِ آدم‌ها برمی‌خورد. اگر شما شاکر باشید می‌گویید به اندازۀ کافی به من احترام گذاشتند، الحمدلله! ممنون‌شان هستم. اگر شکر از تو گرفته شود جای آن یا حسادت می‌آید یا تکبر یا حرص یا طمع یا هزارتا گرفتاری دیگر. درحالی‌که اگر انسان، شاکر باشد این گرفتاری‌ها را ندارد. اگر آدم شاکر باشد هزارتا بدی را کنار می‌گذارد، فکر نکنید در مقابلش یکی دوتا بدی را کنار گذاشته است، شکر مجموعه‌ای از حال‌های خوب را در انسان ایجاد می‌کند و مجموعه‌ای از حال‌های بد را در انسان از بین می‌برد. اگر شاکر باشید هیچ‌وقت افسوس و غصۀ گذشته را نمی‌خورید. شما اگر احساس حسادت و عداوت به دیگران پیدا نمی‌کنید، پس غرق شکر هستید. اگر شاکر باشید به خدا سوءظن پیدا نمی‌کنید، سوءظن، حال آدم را بد می‌کند مخصوصاً اگر به خدا باشد، خیلی آدم حالش بد می‌شود. ما پناهی جز خدا نداریم. شاکر نبودن را ساده نگیرید، شاکر نبودن یعنی داشتن همۀ بدی‌ها. آدمی که شاکر نیست فرصت‌ها را نمی‌بیند تا بخواهد از آنها استفاده کند اگر شما شاکر نباشی یعنی نمی‌توانی از فرصت‌ها حداکثر استفاده را بکنی، چون اصلاً فرصت‌ها را نمی‌بینی، آدمی که شاکر نیست فرصت‌ها را نمی‌بیند؛ فقط دنبال چیزهایی است که نیست، لذا چیزهایی را که هست، نمی‌بیند، فرصت‌ها در نیمۀ پُر لیوان است وقتی شاکر نبودی نیمۀ پر لیوان را اصلاً نمی‌بینی که بخواهی از فرصت‌های موجود در آن استفاده کنی. ده‌تا امکانات داری، اما ذهنت را می‌برد سر آن ده‌تا امکاناتی که نداری، می‌گوید «بنشین غصه بخور و بگو اینها را چه‌کار کنم؟ اگر آنها بود الان خیلی خوب می‌شد...» شیطان خیلی نامرد است، شیطان اگر آدم را به حال خودش رها کند، یا این آدم اگر خودش خوب و شاکر باشد، می‌گوید از این ده‌تا فرصتِ موجود استفاده کنیم. برای استفاده از فرصت در مسائل اقتصادی یک مثال جالب در روایات آمده است، فردی آمد پیش امام صادق‌(ع) گفت هیچ سرمایه‎ای ندارم! امام(ع) فرمود مالی داری؟ گفت یک مغازه دارم اما ورشکسته شدم و هیچ چیز ندارم. آقا فرمود برو داخل مغازه‌ات بنشین، گفت نمی‌توانم چیزی بگیرم و بفروشم، بدهکار هستم، امام فرمود برو در همان مغازۀ‌ خالی بنشین. این یعنی به فرصت‌هایت نگاه کن. تنها فرصتی که داشت همین یک دانه مغازه است. (البته این مثال با وضع ما خیلی متفاوت است، چون الان مغازه داشتن خودش یعنی یک ثروت کلان داشتن، ولی آن زمان ظاهراً این‌طوری نبود.) او رفت و در مغازه‌اش نشست، حالا همه دارند کاسبی می‌کنند ولی او همین‌طور بیکار نشسته است. یک‌کسی یک کالایی را آورد و به ایشان امانت داد. گفت این جنس الان در بازار قیمتش پایین است، جا ندارم، می‌شود بگذارم اینجا، شما نگه دار تا من سر موقع آن را بفروشم. گفت باشد برایت نگه می‌دارم. شروع شد! بعد از مدتی، آدم ثروتمندی شد و آمد از آقا تشکر کرد. در روایات فرموده‌اند که دنبال کار بروید، خدا روزی را می‌رساند.  (کَانَ رَجُلٌ مِنْ أَصْحَابِنَا بِالْمَدِینَةِ فَضَاقَ ضَیْقاً شَدِیداً وَ اشْتَدَّتْ حَالُهُ، فَقَالَ لَهُ أَبُو عَبْدِاللَّهِ ع: اذْهَبْ فَخُذْ حَانُوتاً فِی السُّوقِ وَ ابْسُطْ بِسَاطاً وَ لْیَکُنْ عِنْدَکَ جَرَّةٌ مِنْ مَاءٍ وَ الْزَمْ بَابَ حَانُوتِکَ... فَأَصَابَ وَ کَثُرَ مَالُهُ وَ أَثْرَى ؛ کافی/ ج5/ ص309 و 310) حالِ بد نمی‌گذارد آدم قسمتِ فرصت‌های زندگی‌اش را ببیند. روایات متعددی نقل شده که افرادی خدمت پیامبر(ص) و ائمۀ معصومین(ع) می‌رسیدند و از فقر شکایت می‌کردند. اهل‌بیت(ع) از آنها می‌پرسیدند در خانه چه داری؟ آنها می‌گفتند مثلاً چند تا ظرف و کاسه دارم. معصومین(ع) به آنها می‌فرمودند برو یکی‌دو تا کاسه بیاور. بعد هم آن کاسه‌ها را می‌فروختند و از همان‌جا خرید و فروش را شروع می‌کردند و قدم به قدم آنها به افرای تاجر و ثروتمند تبدیل می‌شدند. در آیۀ فوق، وقتی شیطان می‌گوید که «من از هر طرف به انسان‌ها حمله می‌کنم تا آنها شاکر نباشند» (ثُمَّ لَآتِیَنَّهُمْ مِنْ بَیْنِ أَیْدیهِمْ وَ مِنْ خَلْفِهِمْ وَ عَنْ أَیْمانِهِمْ وَ عَنْ شَمائِلِهِمْ وَ لاَ تَجِدُ أَکْثَرَهُمْ شَاکِرِینَ) یعنی انسان هر دفعه به یک بهانه‌ای حالش بد است و به هزار نوع جلوه‌های حال خوب را از دست می‌دهد.ادامه دارد....
صدقه دادن، حال آدم را خوب می‌کند یک نفر نزد امام هادی(ع) رفته بود تا از فقر و تنگدستیِ خود نزد ایشان، گله کند. امام(ع) به او فرمود: سالم هستی یا نه؟ گفت بله، اما فقر دارد پدرم را در می‌آورد. آقا فرمود دین و ایمانت سر جایش هست یا نه؟ آقا خوبی‌های دیگرش را یکی یکی برایش برمی‌شمارد. یعنی همان نیمۀ پر لیوان را به او نشان می‌دهد. (عَنْ أَبِی هَاشِمٍ الْجَعْفَرِیِّ أَنَّهُ قَالَ أَصَابَتْنِی ضِیقَةٌ شَدِیدَةٌ فَصِرْتُ إِلَى أَبِی الْحَسَنِ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ ع... فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ رَزَقَکَ الْإِیمَانَ فَحَرَّمَ بِهِ بَدَنَکَ عَلَى النَّارِ وَ رَزَقَکَ الْعَافِیَةَ فَأَعَانَکَ عَلَى الطَّاعَةِ وَ رَزَقَکَ الْقُنُوعَ فَصَانَکَ عَنِ التَّبَذُّلِ یَا أَبَا هَاشِمٍ إِنَّمَا ابْتَدَأْتُکَ بِهَذَا لِأَنِّی ظَنَنْتُ أَنَّکَ تُرِیدُ أَنْ تَشْکُوَ لِی مَنْ فَعَلَ بِکَ هَذَا قَدْ أَمَرْتُ لَکَ بِمِائَةِ دِینَارٍ فَخُذْهَا ؛ من‌لایحضره‌الفقیه/ج4/ص401) در روایت داریم که راه ثروتمند شدن از طریق صدقه دادن است. (اسْتَنْزِلُوا الرِّزْقَ بِالصَّدَقَةِ ؛ نهج‌البلاغه/حکمت 137) کسی که دچار فقر است نباید به خودش اجازه بدهد در اثر فقر حالش بد شود. پس باید چه کار کند؟ در حال فقر صدقه بدهد، این توصیۀ امام صادق(ع) است (تَصَدَّقْ بِهَا فَإِنَ‏ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یُخْلِفُهَا أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ لِکُلِّ شَیْ‏ءٍ مِفْتَاحاً وَ مِفْتَاحَ الرِّزْقِ الصَّدَقَةُ ؛ کافی/ ج4/ ص10) وقتی شما در اثر فقر صدقه بدهی در واقع یک عملیاتی انجام داده‌ای برای حال خوب خودت، یک کسی ندارتر از خودت را پیدا کردی و به او لطف کردی، صدقه دادن حال آدم را خوب می‌کند و این حال خوب، آغاز همۀ خوبی‌های بعدی است. با شکر می‌توانیم به سمت حال خوب برویم/ هدف محوری‌ شیطان این است که با گرفتن شُکر، حال آدم را بد کند می‌توانم بر اساس عملیات روانی شیطان بگویم هدف محوری‌ شیطان این است که با گرفتن شکر، حال آدم را بد کند. شیطان می‌خواهد انواع حال بد را به آدم تزریق کند و انواع حال‌های خوب را از آدم سلب بکند، و خصوصاً بهترین حال خوب را از آدم بگیرد. این یک جمع‌بندی از کار ابلیس انسان‌شناسِ روانشناسِ جامعه‌شناسِ ملعون است! پس مسئلۀ حال خوب خیلی مسئلۀ مهمی است، مسئلۀ حال بد هم خیلی مسئلۀ مهمی است. در این آیۀ قرآن شما یک جلوه‌ از حال بد را می‌بینید و معلوم می‌شود که با شکر می‌توانیم به سمت حال خوب برویم. ادامه دارد....