#سفرنامه_مازندران 🔹 قرآن کریم درباره نقش شادی آفرین گیاهان در زندگی انسان چنین فرموده: «وَتَرَي الأرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَيْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنبَتَتْ مِن كُلِّ زَوْجٍ بَهِيج» [حج، ۵] زمین را (در فصل زمستان) خشک و مرده می‌بینی، اما هنگامی که آب باران بر آن فرو می‌فرستیم، به حرکت درمی‌آید و می‌روید؛ و انواع گياهان زيبا و شادس آفرين بروياند. واژه «بهيج» از ماده «بهج و بهجه» است كه به معنای شادی، خوش حالی و سروری است كه از نيكويی و زيبايی چيزی برخيزد. 🔹 امام صادق(ع) به مُفَضَّل بن عمر می‌فرمايد: «مَعَ فِي النَّبات مِنَ التَّلذُّذ بِحُسِنِ مَنْظَرِهِ وَ نِظاراتِها الَّتي لا يَعْدِلُها شَيءٌ مِنْ مَناظِرِ الْعامِ وَ مَلاهِيهِ» نگاه كردن به گل‌های رنگارنگ، شكوفه‌های زيبا و درختان سرسبز و خرّم، چنان لذتی به آدمی می‌بخشد كه هيچ لذتی را با آن برابر نمی‌توان كرد. 📚 بحارالانوار، ج۳، ص ۱۲۹