سَلَامٌ عَلَیْهِ یَوْمَ وُلِدَ وَ یَوْمَ یَمُوتُ (مریم١٥) ۱. پنج‌شنبه ۳۰فروردین؛ به شهر مقدس قم آمده‌ام تا در مراسم سالروز تولد #شهید_ابراهیم‌_هادی در مصلای شهر قم روایت‌گری کنم. جمعیت بی‌نظیری آمده است. برنامه‌های مشابهی به همین مناسبت، در حدود صد شهر کشور به صورت کاملا مردمی با محوریت گروه شهید ابراهیم هادی برنامه‌ریزی شده است. واقعا عجیب است شهیدی که نه خودش فرمانده بوده، نه نسبتی با مسئولین و فرماندهانی از ارکان حکومت و نیروهای مسلح دارد، نه پسری دارد که این نوع کارها را برایش پیگیری کند، نه پول دولتی پشت برنامه‌هایش است، چگونه این‌قدر در کشور جریان سازی می‌کند؟ چگونه کتابش از تیراژ ۸٥۰ هزار نسخه هم عبور کرده است؟! روایت‌گری را با یک سوال شروع می‌کنم: مگر ابراهیم چه کرده که این‌گونه محبوب شده است؟ می‌گویم هر چه فکر می‌کنم می‌بینم ابراهیمِ امروز را آن اشکی که برای تهی‌دستیِ پیرمرد رهگذر می‌ریخت ولی پولی نداشت که کمکش کند، ساخته است. ابراهیم را کوله‌بری در بازار تهران برای مردم، ساخته است. ابراهیم را آن باخت عمدی در فینال وزن ۷۴ کیلوگرم قهرمانی کشتی تهران به‌خاطر نیازی که حریفش به جایزه نقدی نفر اول داشت، ساخته است. ابراهیم را آن به‌دوش گرفتن کپسول گاز همسایه‌ها ساخته است. ابراهیم را، تقسیم حقوقش بین چند خانواده نیازمند ساخته است. ابراهیم را دوری از گناه و سوزنی که به پشت چشمش می‌زد تا دیگر به نامحرم نگاه نکند، ساخته است. ابراهیم را نگاه محبت‌آمیزش به مردم تا جایی که دست یک دزد را گرفت و به جبهه رساند، ساخته است. ابراهیم را نحوه برخورد کریمانه‌اش با منکر ساخته است... ادامه 👇