*هوالشاهد* ۲ فروردین سالروز عملیات پیروزمندانه #فتح‌المبین در سال ۶۱ است. حضرت امام پس از شنیدن خبر پیروزی رزمندگان اسلام، دو پیام صادر کردند که بسیار خواندنی‌ست. پیام اول خطاب به رزمندگان و پیام دوم خطاب به فرماندهان . برای ما که فضای آلوده‌ی قبل از انقلاب را درک نکرده‌ایم، این پیام امام حجتی ست بر حرفی که خیلی از شهدا گفتند و من امروز در مورد خودم میگویم: اگر انقلاب (امام) نبود و اگر جنگ (شهدا) نبود[ند]، معلوم نبود امثال من امروز در کدام #لجن‌زار دست و پا میزدیم. اینجا بخشی از آن دو پیام الهی و درس‌آموز را تقدیم می‌کنم: پیام به رزمندگان: ‏‏... مبارک باد بر شما‏‎ ‎‏عزیزان افتخارآفرین پیروزی بزرگی را که با یاری ملائکة الله و نصرت ملکوت اعلی‏‎ ‎‏نصیب اسلام و کشور عزیز ایران، کشور بقیة الله الاعظم ـ اروحناله الفداء ـ ‎نمودید. رحمت واسعۀ خداوند برآن مادران و پدرانی که شما شجاعان نبرد در میدان کارزار و‏‎ ‎‏مجاهدان با نفس در شبهای نورانی را در دامن پاکشان تربیت نمودند. مژده باد به شما‏ ‎‏جوانان برومند در تحصیل رضای پروردگار که از بالاترین سنگرهای روحانی و جسمانی‏‎ ‎‏ظاهری و باطنی پیروزید. مبارک باد بر بقیة الله ـ ارواحناله الفداء ـ وجود چنین رزمندگان‏‎ ‎‏ارزشمند و مجاهدان فی سبیل الله که آبروی اسلام را حفظ و ملت ایران را روسپید و‏‎ ‎‏مجاهدان راه خدا را سرافراز نمودید. ملت بزرگ ایران و فرزندان اسلام به شما‏‎ ‎‏سلحشوران افتخار می کنند. آفرین بر شما که میهن خود را بر بال ملائکة الله نشاندید و در‏‎ ‎‏میان ملل جهان سرافراز نمودید ... *پیام به فرماندهان: ... آنچه انسان را در مقابل رزمندگان جبهه‌ها و پشتیبانان آنان در میدان رزم مثل جهاد سازندگی و همچنین فیلمبرداران جان بر کف عزیز و پزشکان و پرستاران متعهد و والا مقام و خبرنگاران جسور و مردمان میلیونی پشت جبهه به خضوع وادار می‌کند، بُعد معنوی آن است که با هیچ معیاری نمی‌توان سنجید و با هیچ میزانی نمی‌توان عظمت آن را دریافت. ما عقب ماندگان و حیرت‌زدگان، و آن سالکان و چله‌نشینان و آن عالمان و نکته‌سنجان و آن متفکران و اسلام‌شناسان و آن روشنفکران و قلمداران و آن فیلسوفان و جهان‌بینان و آن جامعه‌شناسان و انسان‌یابان و آن همه و همه، با چه معیار این معما را حل و این مساله را تحلیل می‌کنند که از جامعه مسمومی که در هر گوشه آن عفونت رژیم ستمشاهی فضا را مسموم نموده بود، بازار و مغازه‌هایش مسموم، خیابانها و گردشگاههایش مسموم، تفریحگاهها و سینماهایش مسموم، مطبوعات و رسانه‌های گروهی‌اش مفتضح و مسموم، وزارتخانه‌ها و اداراتش مسموم، مجلس شورا و دادسراها و دادگاههایش مسموم، مراکز تعلیم و تربیتش از کودکستان تا دانشگاهش مسموم و بدتر از مسموم، و فضای حاکم بر سرتاسر کشور مسموم، که هر یک برای مسموم نمودن جوانان و به فساد کشاندن آنان عاملی فعال بود، و نونهالان و تازه جوانان ما در یک چنین محیطی به جوانی و رشد رسیده بودند که به حسب موازین و عادت باید سرشار از مسمومیت و فساد اخلاق و عقیدت باشند، که اگر معلم و مربی اخلاق و مهذب نفوس بخواهد تنها یکی از آنها را با صرف سالهای طولانی متحول گرداند میسر نگردد، چگونه در ظرف سالهای معدود از بطن این جامعه و انقلاب -که خود نیز اگر معیارهای عادی را حساب کنیم باید کمک به فساد کند- یک همچو جوانان سرشار از معرفت الله و سراپا عاشق لقاءالله و با تمام وجود داوطلب برای شهادت جان نثار برای اسلام که پیران هشتاد ساله و سالکان کهنسال به‌ جلوه‌ای از آن نرسیده‌اند، بسازد؟ جز دست غیبی و دستگیری الهی و تصرف ربوبی، با چه میزان و معیار می‌توان تحلیل این معما کرد؟ این جانب هر وقت با یکی از این چهره‌ها روبه می‌شوم و عشق او را به #شهادت در بیان و چهره نورانی‌اش مشاهده می‌کنم احساس شرمساری و حقارت می‌کنم. و هر وقت در تلویزیون، مجالس و محافل این عزیزان که خود را برای حمله به دشمن خدا مهیا می‌کنند، و مناجات و راز و نیازهای این عاشقان خدا و فانیان راه حق را در آستانه هجوم به دشمن می‌نگرم که با مرگ دست به گریبان هستند و از شوق و عشق در پوست نمی‌گنجند، خود را ملامت می‌کنم و بر حال خویش تاسف می‌خورم. اکنون ملت ما دریافته است که: «کُلُّ یَومٍ عاشُورا وَ کُلُّ ارْضٍ کَرْبِلا». مجالس حال و دعای اینان شب عاشوراهای اصحاب سید الشهدا را در دل زنده می‌کند... روح الله الموسوی الخمینی جواد تاجیک