🕊افسوس که به جای افکارش زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند..... دکترشریعتی این سخن مرحوم شریعتی مال دهه 50است. به هر حال ملت ایران هوشیار شد ودر همین محرم وصفر باتاسی از نهضت عاشورا قیام کرد واما.... حالا که هزاران شهید عاشورایی تقدیم کرده ایم باید ببینم بعد از حدود 40 سال آیا بانهضت عاشورا همراه هستیم یانه؟ آیا هنوز در مرحله شوریم؟یابه مرحله شعور رسیده ایم؛ گریه برمصیبت های اباعبدالله خوب است درآن هم شکی نیست؛ اما آیا امام حسین(ع) قیام کرد وجان خود ویارانش را فدا کرد؛ که ماگریه کنیم وثوابی ببریم، وهزاران گناه جور واجوروحق الناس را باآن بشوییم .! وقیام با آن عظمت ،قیام گریه است. آیامفهوم چراغ هدایت وکشتی نجات در همین گریه هاست؟! آیا هیچ عقل سلیمی میپذیرد؛ که حسین خود ویارانش را فدا کرد؛ وخانواده اش را به اسارت فرستاد که ما بر او بگرییم وگناهنمان بی هیچ زحمتی پاک شود و بدینوسیله از عذاب الهی نجات پیدا کنیم؟! آیا پذیرفتنی است که یک امام معصوم که اراده اش اراده خداست؛ دست به همچنین عملی بزند فقط برای اشک درآوردن؟! زهی خیال باطل! چون حسین(ع) در نامه اش به برادرش محمد حنفیه قیام خود را چنین تعریف کرد:"من به قصد سرکشی وطغیان وخود خواهی قیام نکردم بلکه برای اصلاح در امت جدم ودر جهت امر به معروف ونهی از منکر قیام کردم..." اول اینکه قیام اباعبدالله درجهت اصلاح کجی ها وامر به معروف ونهی از منکر بوده چیزی که تمام جوامع برای دور ماندن از انحراف به آن نیاز دارتد. امروز امر به معروف چقدر دردستور کارماشیعیان است؟ اگرچه امام اگر کوفیان نامه هم نمی نوشتند؛اراده اش بر قیام بوداما؛ درس دادن به تاریخ واینکه اگر کسانی حتی اندک امام را دعوت به همکاری دراه خدا کنند؛امام سریعا پاسخ خواهد گفت. رسیدن امام به کربلا واولین بر خورد او باسپاه دشمن نیز پیام های مهمی دارد؛اینکه او به تک تک سپاهیان دشمن وحتی اسبهای آنها در مواجهه اول آب داد وسعی در مهربانی ولایت مدارانه با آنها داشت نقل مهم درتاریخ است. وحقانیت اورا در مقابل دشمنی که بعدا آب را بروی امام ویاران وکودکانش بست اثبات می کند. درشروع جنگ نیز امام با ارشادات وسخنرانی های متعدد سعی در ممانعت از بروز جنگ داشت. حتی وقتی جلو کاروانش را گرفتند؛ به دشمن پیشنهاد کرد اجازه دهند بر گردد؛ یابه راه سومی برود تا از بروز جنگ وننگ امام کشی برای دشمنش هردو جلوگیری شود!اینها درسهای تاریخی وبزرگیست. امام بارها به همراهان خویش پیشنهاد کرد ازهمراهی خطرناک بااو برگردند وهیچکس رامجبور نکرد طوری که از دوهزار مردی که با اوراه افتاده بودند فقط هفتادودونفر باقی مانده بودند که در شب عاشورا نیز شمع ها را خاموش کرد تاهرکس مردد است برگردد چون حسین برای قیامش شعور لازم داشت! وفقط اینکه دلها با او باشد را کافی نمی دانست؛کما اینکه در لشکریان کوفه بسیاری دلهاشان با حسین بود اما شمشیرهاشان برعلیه او!؟ حسین اول ازهمه در میان بنی هاشم علی اکبرش رافرستاد تا بگوید در راهی که انتخاب کرده اول از خودش مایه می گذارد تا دیگران وبه علی اکبر بلافاصله اذن میدان دادواین درس بسیار بزرگیست! درباره قاسم نوجوان برادرش بسیار یتیم نوازی کرد ومعاشقه نمود وساعتی طول کشید تا اجازه میدان داد. حتی مفهوم مرگ را ازاو پرسید تا انتخاب آگاهانه باشد طوری که قاسم مرگ در راه خدا را "احلا من العسل" تعبیر کرد که در تاریخ ماند؛ واین نیز درس بزرگتریست! نحوه تعامل بابرادرش عباس وفداکاری ها وفرمانبرداری بلا منازع حضرت عباس در ولایت وامامت امام حسین نیز ورق زرین وماندگاری برای شیعه وحتی بشریت ایجاد کرده است. به میدان بردن طفل شش ماهه اش نیز علاوه براینکه دنائت ورذالت دشمنانش را فاش کرد بر همگان معلوم کرد که انحراف در امت جدش که برای اصلاح آن اجبارا وطبق وظیفه قیام کرده چقدر شدید بوده که پستی دشمنانش در به شهادت رساندن علی اصغر گواه آن است ترک جنگ هنگام نماز ظهروپرداختن به نماز اول وقت نیز پیامی واضح است که اهمیت نماز را یاد آوری می کند. برخورد باحر ریاحی نیز درسی تاریخی است. نحوه تعامل باحبیب ابن مظاهر،زهیر ابن غین،مسلم ابن عوسجه ووو....همگی درس های بزرگیست که هرکدام صفحه ای زرین در قیام عاشوراست واینکه زهیر آن تاجر ثروتمند وقتی نسبت به قیام امام حسین شناخت پیدا کرد دنیا وهمسرش وتمام ثروتش را سه طلاقه کرد تا در رکاب امام زمانش بجنگد فرازی فوق العاده در قیام عاشورا ودرس بزرگی برای شیعه واقعی است. نحوه تعامل با خواهرش زینب وهمسران ودخترانش وآماده سازی آنها برای تکمیل کردن قیام در حین اسارت نیز ازفرازهای مهم قیام عاشوراست. همانطور که می بینیم عاشورا صفحه به صفحه درس است. وماچقدر توانسته ایم درس بگیریم ودرس پس بدهیم؟! باید بنشینیم هم خودمان را ورق بزنیم وهم قیام عاشورا را... #حسین_حمزئی رسانه باشید و نشردهید📢 ☑️کانال جامع پا