♻️ عرفان امام علی ع  عارف حقیقی زهد را در گوشه گیری از جامعه نمی داند؛ بلکه در متن جامعه حضور فعال دارد و نمونة بارز آن جهاد در راه حق با جبهة باطل است و این چنین «محبت و عشق واقعی خویش را به حضرت حق» اثبات می کند. امام علی(ع) می فرماید: «إنَّ أکرَمَ المَوْتِ القَتلُ؛ همانا بهترین مرگ ها کشته شدن (در راه خدا) است». جهاد اکبر (مبارزه با هوای نفس) در کنار جهاد اصغر (مبارزه با دشمنان) می تواند عارف را کامل سازد؛ چرا که عرفان مثبت و آنچه مدّ نظر مکتب اسلام است، این است که یک انسان از تمام ظرفیت های خدادادی اش استفاده نماید و در مبارزه با دشمن درونی و بیرونی تلاش کند. بنابراین هم آنان که تنها به فکر جنگ و خون ریزی اند و از جهاد با نفس غافل شده اند از حقیقت انسانی خود دور مانده اند و هم عارفانی که از صحنه جنگ و نبرد با دشمن شانه خالی نموده اند. لذا حضرت علی(ع) در نهج البلاغه چنین می فرماید: َ جهاد (از پایه های ایمان)، دارای چهار قسمت است: امر به معروف، نهی از منکر، صدق و راستی در هنگامة نبرد، کینه و دشمنی با فاسقان. آن که امر به معروف کند، پشت مؤمنان را محکم کرده و آن که نهی از منکر نماید، بینی کافران را به خاک مالیده است و کسی که در میدان های نبرد صادقانه بایستد، وظیفه اش را انجام داده است و آن که فاسقان را دشمن بدارد و به خاطر خدا خشم گیرد، خداوند به خاطر او خشم کند و او را در روز قیامت خشنود خواهد ساخت». از سخن حضرت فهمیده می شود که جهاد بیرونی و درونی، هر دو برای اعتلای روح انسانیت لازم است. آنچه اسلام از ما می خواهد صدق و راستی، عمل نیک و امر به آن و خشم و نبرد برای رضایت الهی با دشمنان حق است. بها دادن به تعلق و عزت نفس سعدی در گلستان می گوید: «تلمیذ بی ارادت، عاشق بی زر است و روندة بی معرفت، مرغ بی پر» بها دادن به عقل و عزت نفس دو درّ گرانبها از وجود انسان هستند که برخی از صوفیه و عارف نمایان به دلیل جموداندیشی با آن مخالف ورزیده و به خطا رفته اند. شهید مطهری(ره) در این باره کلامی زیبا دارد. ایشان می گوید: «علی(ع) هرگز عقل را تحقیر نمی کند». این جمله معنای عمیقی دارد و آن این است که در منطق امام علی(ع) عقل جایگاه ویژه ای دارد؛ زیرا انسان را به کمال می رساند و میزان تشخیص حق از باطل است. حضرت علی(ع) می فرماید: «لا شَرَفَ کالعِلمِ؛ هیچ شرافتی همچون علم نیست». و نیز می فرماید: «الحکمةُ ضالّةُ المُؤمِنِ، حکمت گمشدة مؤمن است». و مسلم است که در طوفان حوادث آن که بینش عمیق دارد، می تواند راه را از بیراهه تشخیص دهد. همچنین یکی از شاخصه های عرفان حضرت علی(ع) بها دادن به عزت نفس و کرامت انسانی است. ملامتیه فرقه ای از صوفیه هستند که برای مبارزه با نفس، پیروان خود را توصیه به تظاهر به کارهای ناپسند می کنند تا دچار غرور نشوند. در روش علی(ع) عزت نفس و کرامت انسانی راه رسیدن به کمال است و تخلّف از آن انسان را به ورطة نابودی می کشاند: «أکرِمْ نَفْسَک عن کلَّ دَنیةٍٍ و إنْ ساقَتْک إلی الرَغائِبِ فإنَّک لن تعتاضَ بِما تَبْذُلُ مِن نَفْسِک عِوَضاً نفس خویش را از هر پستی، برتر و بالاتر بدار؛ هر چند تو را به مقصد برساند؛ زیرا تو هرگز نمی توانی در عوض آن چه از آبرو و شخصیت خود که در این راه می دهی، بهایی به دست آوری». بنابراین از دیدگاه امام علی(ع) آبرو و شخصیت مؤمن در پرتو عزت نفس او تأمین می شود و هیچ ارزشی بالاتر از آن برای انسان وجود ندارد. منبع : http://www.hawzah.net #عرفان_امام_علی_ع 🌐 پایگاه تخصصی مقابله با عرفان حلقه و عرفان های کاذب و دشمن شناسی ✅تلگرام: https://t.me/joinchat/AAAAAD1Z4TVM0pMtiezUgg ✅ ایتا: https://eitaa.com/antihalghe