💠 عبرت هاى عاشورا و شاخصه های اخلاقی آن (۱۶) ۴ـ كشتن زنان و كودكان: ✍ رحـم آوردن بـر زنـان و كـودكـان و مـعـاف كـردن آنـان از جـنـگ و كـشـتـار، يـكـى از اصـول آيـيـن جـوانـمـردى اسـت. ولى در واقـعـه كـربـلا ايـن اصـل نـيـز نـاديـده گـرفـتـه شـد و گـرگـان بـنـى امـيـه زن و كـودك را نـيـز در مـعـركـه به قتل رساندند. ✅ قـاسـم و عـبـدالله، فـرزنـدان امـام حـسـن (ع) بـودنـد كـه هـمـراه اهـل بـيـت امـام حـسـيـن (ع) در كـربـلا حضور داشتند و به سبب علاقه به امام حسين (ع)، هر يك در مـقطعى از جنگ خود را به ميدان رساندند تا از آن حضرت دفاع كنند، ولى به گونه اى فجيع بـه دسـت مـزدوران بـنـى امـيـه بـه قـتـل رسـيـدنـد در حـالى كـه هـنـوز بـه سـن بـلوغ نرسيده بـودنـد.(1) ✅ امـويـان حـتـى بـه كـودك شـيـرخـوار امـام حـسـين (ع) نيز رحم نكردند. نـقـل اسـت كـه آن حضرت در آخرين لحظه ها به خيمه ها نزديك شد و به خواهرش ‍ حضرت زينب (س) فـرمود: (فرزند كوچكم را بياور تا با او وداع كنم !) وقتى كودك را آوردند، امام او را در آغـوش گـرفـت، حـرمـلة بـن كـاهـل، تيرى به گلوى كودك زد و آن را پاره كرد. امام (ع) مشت خويش را زير خون گلوى كودك گـرفـت و سـپس آن را به آسمان پاشيد و از بى عاطفگى و درندگى دشمن به خدا پناه برد و عـرض كـرد: چـون در مـنظر تو چنين مصيبتى روى داد تاب آوردم. امام باقر(ع) در اين باره مى فـرمـايـد: (از خـون طـفـل شـيـرخـوار، قـطـره اى بـه زمـيـن نـچـكـيـد.) (2) ✅ طـبـرى نـقـل كـرده اسـت كـه همسر يكى از شهيدان كربلا بر بالين شوى شهيدش حضور يافت، خاك و خـون را از چـهـره اش زدود و گـفـت: (بـهـشـت بر تو گوارا باد!) چون شمر بن ذى الجوشن اين مـنـظـره را ديـد، غـلامـى را فـرمـان داد كـه آن زن را بـه قـتل برساند. او نيز عمودى بر سر آن بانوى باوفا كوبيد، سرش را شكافت و بدين سان، او در كنار پيكر همسر شهيدش ‍ به شهادت رسيد.(3) 📚 (1) ابصار العين فى انصار الحسين، ص 72 ـ 74. (2) لهوف ، ص 169. (3) تاريخ طبرى ، ج 5، ص 438. #اربعیین #امام_زمان @aqiqe4