و ۳.۵ شدنمون ..؛

درد ِتن يك جا نمى ماند ! كليه می زند به كمر ، كمر می زند به پا ، پا می زند به قلب ... درد مدام در تَنت تقسيم ميشود ! اما درد ِروح قُلمبه می شود ! يك جا اَمانَت را مى برد ، هركسی هم كه از راه برسد و بپرسد چه مرگت است؟ فقط ميشود دستت را روى زانو و كمرت بگذارى و ناله كنى كه تير می كشد . درد روح را نميشود نشان كسى داد !

_

زندگی ذره كاهیست كه كوهش كردیم زندگی نام نکویی ست كه خارش كردیم ... -کیوان‌شاهبداغی #بسی‌حق

_

راهش را کشید و رفت ... یکباره دیدم دیگر نیست ! نمی‌دانستم به این روز می‌افتم ... آخرین حرفش بدجوری توی ذهنم مانده. گفت بی‌معرفت ! چه‌جوری عواطف و خاطرات را ... قورت دادی؟ هسته‌ی آلبالو که نبود*! برشی‌از‌کتاب‌تماماً مخصوص ­ نوشتهٔ‌عباس‌معروفی #دیالوگ‌کتاب

_

اولین چیزی که یک نابینا با باز کردن چشمانش می‌شکند عصای راه رفتن اوست . وقتی نقش ناجی زندگی کسی رو دارید اولین کسی هستید که زمان قوی‌شدنش ترک می‌شید . چون وقتی شما را ببیند ، ضعف قدیمی‌اش را به یاد می‌آورد . تلخ ، اما واقعی !

تا وقتی طرز فکرت رو تغییر ندی، تجربه‌های قبلیت تکرار میشن . #عکس‌نوشت ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌