#آرزوی_نوجوانی_ام_معلمی هر وقت میرفتم روستامون از کنار مدرسه رد میشدم سرمو رو برمیگردونم به سمت مدرسه تا چشمم به این درختان می افتاد خاطرات تک به تک از جلوی چشمم رژه میرفتن انگار همه خاطرات طی یک روز برایم افتاده باشن، درخت وسطی ک حالا درخت تنومندی شده جور دیگه آدمو غرق رویاهایش می‌کنه با دوستانم چند اسم برای این درختان انتخاب کرده بودیم... اون موقع در کسوت دانش آموزی پا به این حیاط میگذاشتم شور و حس حال نوجوانی ام چندین برابر بقیه دانش آموزان بود تا جایی که معلم ها هم به این مورد اعتراف میکردن ولی این بار باید در کسوت و لباس #دبیری و #معلمی با حس و حال متفاوتی سرشار از حس و حال ناب و به یادماندنی همراه با آرزوهای دوران نوجوانیم ک حالا بهش رسیده بودم وارد مدرسه شدم در وهله اول دلم میخواست به دور از همه نگاه ها فقط من بودم و این مدرسه ...قشنگ می‌نشستم با دلی سیر به در و دیوار و همه جای مدرسه را با باران نگاه هایم می کاویدم و خاطرات دوران نوجوانی ام رو تک به تک یادآوری میکردم و از یادآوری چهره های تک به تک معلمانم ک ی روزی تو خیالهایم خودم رو جای اونا قرار می‌دادم بال های پروازم رو تا دور دست ها به دست باد خیال میسپردم خودم‌رو تو کشتی معلم بودن غرق میکردم... حالا به آروزهای دوران نوجوانیم رسیده بودم اولین بار و اولین سال به جایی اعزام شده بودم که خودم تو اون مدرسه قد کشیده‌بودم حالا شاهد قد کشیدن و گذراندن دختران هم‌ولایتی‌هایم باید باشم و ... بماند به یادگاری ۱۴۰۳/۷/۴ #معلمی_اندریان #دبیری_اندریان_خارونا