🔰 #انقلاب_و_روشنفکران/ بخش نخست
💠 منورالفکرهای شیفته غرب
🔺 پیشینهی حضور جریان روشنفکری در تاریخ ایران به حدود ۱۵۰ سال قبل، یعنی دوران سلطنت فتحعلی شاه قاجار میرسد.
🔺 نخستین گروه از جوانانی که به دستور عباس میرزا نایب السلطنه برای آموختن علوم و فراگیری فنون جدید، راهی اروپا شدند را میتوان نخستین روشنفکران ایرانی به مفهوم امروزین آن دانست.
🔺 این افراد که تدریجا در بین مردم آن روزگار به «منورالفکر» شهرت یافتند، به گواهی اوراق تاریخ و اسنادی که در این ارتباط بیشتر منتشر شده است، سخت شیفتهی نحوه زندگی و تمدن و فرهنگ غرب شدند و خیلی زود و به آسانی به محافل و مجامع فراماسونری راه یافتند و از طریق همین محافل و مجامع، در خدمت اجرای سیاستهای استعماری در آمدند تا مردم را از ارزشهای دینی بیگانه سازند و برای اجرای این نقشه از همان ابتدا استحاله تدریجی ارزشهای دینی – ملی جامعه را در دستور کار خود قرار دادند؛ جامعهای که اعتقادات دینی چون درختی تناور در تمام شئون زندگی مردمش ریشه دوانیده بود.
💠 فتوای قتل برای سفیر روسیه
🔺 ماجرای قتل گریبایدوف، سفیر روسیه تزاری به جرم دست درازی به نوامیس مردم مسلمان و به فتوای یک روحانی جلیل القدر به نام حاج میرزا مسیح مجتهد تهرانی، نخستین زنگ خطر را برای دولتهایی که سودای نفوذ استعماری در ایران داشتند، به صدا درآورد و آنان را به اتخاذ تدابیری در این زمینه واداشت و سالها بعد از آن، مقاومت جانانهی مردم در قضیه قرارداد رژی و لغو امتیاز تنباکو، به فتوای مرجع عالیقدر جهان تشیع، حضرت آیت الله العظمی میرزای بزرگ شیرازی و اطاعت بیچون و چرای مردم از روحانیت آگاه و متعهد و مبارز شیعه، اهمیت موضوع را در چشمانداز اجانب صد چندان کرد و برنامهریزان و طراحان استعماری در آن دوران را واداشت تا ضمن بررسی و تحلیل بسیار جدیتر، برای یافتن دلایل و چگونگی پیوند مقدس بین روحانیت شیعه و مردم، کوشش نمایند و با تدوین طرح و برنامهای خاص، تلاش مضاعفی را برای جداکردن مردم از اعتقادات دینی و «از خود بیگانه» ساختن جامعه ایرانی آغاز کنند.
🔺 این امر جز از رهگذر هجوم به مبانی اعتقادی و سنتها و سست کردن بنیانهای اخلاقی جامعه ایران ممکن نمیشد. برهمین اساس بود که کارگزاران استعمار به مقوله «تجددگرایی» توجهی ویژه نشان دادند و زیر پوشش «مدرنیسم» به اجرای این برنامهها همت گماشتند.
🔺 به شهادت اوراق تاریخ، انها برای دستیابی به اهداف خود، بیش از همه به «منورالفکران» امید داشتند و باز به شهادت اسناد و مدارک موجود، منورالفکران شیفته غرب و وابسته هم در این مقطع زمانی، بهترین یار و یاور آنان بودند و بیشترین و ارزشمندترین کمکها را در این زمینه به قدرتهای استعماری کردند.
ادامه دارد ...
🌐 https://www.asbaat.ir/?p=4722
🆔 @asbaat_ir
🔰 #انقلاب_و_روشنفکران/ بخش دوم
💠 دشمنی با ارزشهای دینی
🔺 میراثخوارانی امثال میرزا فتحعلی آخوندزاده، عبدالرحیم طالبوف، میرزا آقا خان کرمانی و #میرزاملکم_خان «ناظم الدوله» در عصر #رضاخان و محمدرضا پهلوی که نام «#روشنفکر» بر خود گذاشتند، هجوم به ارزشهای دینی و سنتهای مردم را در دستور کار خود داشتند و در آثار و نوشتههای خویش کوشیدند تا اعتقادات مذهبی را مهمترین دلیل عقب ماندگی مردم ایران از قافله تمدن بشری قلمداد کنند.
🔺 زنده یاد جلال آل احمد در این مورد می نویسد: «یک واقعیت موجود است و آن اینکه روشنفکر غربزده ما به وسوسه حکومتهای وقت از همان اول که در فرنگ درس خواندن و از فرنگ برگشتن را آموخت، شروع کرد به لامذهبی، از کتابهای جلال الدوله و آثار ملکمخان بگیر تا آثار کسروی و از جنجال بهاییگری بگیر تا حرف و سخن اصلی #حزب_توده، اغلب روشنفکران و نهضتهای روشنفکری، ندانسته عَلَم مخالفت با مذهب و روحانیت را برداشتند.
🔸 آنها همیشه با یک دنبالهروی کودکانه در دعوای مدام حکومت و #روحانیت طرف حکومت را گرفتند و آخرین بار از قضیه #تنباکو بگیر و بیا تا کشتار بیرحمانه ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ و در تمام این صدساله اخیر، روشنفکر ایرانی مردد میان حکومت و مردم، در آخرین دقایق طرف حکومت را گرفته است…»
🔺 به دلیل همین مخالفت با آرمانها و اعتقادات مردم بود که کم کم پلهای ارتباطی روشنفکران ما با مردم ایران ویران شد و آنان همچون جزایری تک و تنها و بیرابطه در اقیانوس بیاعتمادی مردم گرفتار ماندند و مبدل به عناصری بیارتباط با تودهها و موجوداتی بیتاثیر در جامعه گردیدند.
🔺 مرحوم آل احمد در قسمتی دیگر از نوشتهاش درباره روشنفکران به این نکته اشاره میکند و مینویسد: «همیشه عقده نداشتن تاثیر در جامعه و در میان اکثریت مردم، روشنفکر ایرانی را آزار و اذیت کرده است و او را وادار ساخته به آرزوهای دور و دراز دامن بزند و رفاه روشنفکر جماعت که به قیمت حرمان اکثریت فراهم آمده، مانع از آن میشود که در غم دیگران شریک باشد.
🔸 چنین میشود که او کمکم خنگ میشود یا مالیخولیایی یا هروئینی یا مدرنیست و غربزده و از اثر افتاده و مهمتر از همه اینکه کمکم همه ایدهآلها را رها میکند و آدمی میشود بیخاصیت و سلب حیثیت شده و عقیم…»
ادامه دارد ...
🌐 https://www.asbaat.ir/?p=4722
🆔 @asbaat_ir
🔰 #انقلاب_و_روشنفکران/ بخش سوم
💠 عدم اعتقاد مردم به #منورالفکران
🔸 البته بسیاری از این جماعت روشنفکر، در سالهای قبل از انقلاب، به سبب توجهاتی که رژیم پهلوی به دلایل خاص به آنها داشت و هر روز عکس و تفضیلات و آثار و مصاحبههای رنگارنگ آنها را در جراید چاپ میکرد و یا بر آنتن رادیو و تلویزیون میفرستاد، خود را روشنفکر پیشتاز و مورد عنایت و اعتماد مردم تصور میکردند و بر این گمان بودند که مردم گوش به فرمان آنها دارند.
🔸 اما انقلاب اسلامی این فرصت را پیش آورد تا این جماعت روشنفکر خود را بهتر بشناسد و به نداشتن ارتباط عاطفی و فرهنگی با مردم واقف شوند و دریابند که اکثریت مردم کوچه و بازار هیچگونه اعتقادی به آنها ندارند و اصلا آنها را نمیشناسند.
🔸 مهرداد رهسپار یکی از وابستگان جریان روشنفکری روزگار ما، در میزگردی با حضور دو تن از نامداران روشنفکری – محمدعلی سپانلو و هوشنگ گلشیری – چنین میگوید:
🔹 «… در انقلاب مشروطیت ایران … مثل هر انقلاب دیگری، برای آنکه زمینهاش آماده شود از سالهای قبل از صدور فرمان مشروطه شروع میشود… و سالهای بعد از انقلاب مشروطیت نویسنده و شاعر همراه مردم است… اما در این انقلاب (بهمن ۱۳۵۷) ما میبینیم که پیش از اینکه کار به اینجاها رسیده باشد، اصلا رابطه [بامردم] قطع بوده است.
🔹 به مجرد شروع اولین جریانهای انقلاب، یعنی چندین ماه قبل از ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، میبینیم که دیگر رابطهای نیست میان نویسندگان و طبقهای یا گروههایی که دارند انقلاب میکنند.
🔹 اینها اصلا از آنها هیچ الهامی نمیگیرند. الهامشان جای دیگر است، راهشان چیز دیگر [راه امام خمینی (ره)] است… به هر حال ما دیدیم و عملا هم خودمان حس کردیم. جلوی چشممان بود، با گوشت و پوستمان حس کردیم که مثل اینکه آثار نویسندگان ما چیزی برای انقلابیون ندارد و الان هم بعد از انقلاب میبینیم که چیزی ندارد… »
ادامه دارد ...
🌐 https://www.asbaat.ir/?p=4722
🆔 @asbaat_ir
🔰 #انقلاب_و_روشنفکران/ بخش 4
💠 بیگانگی با مردم
🔺 واقعیت این است که روشنفکران ما در عصر پهلوی فاقد پایگاه مردمی بودند و به دلیل حمایت مالی #رژیم_پهلوی و رفاهی که از این رهگذر به دست آورده بودند، بیشتر از اینکه در اندیشه منافع مردم محروم باشند، در جهت حفظ رژیم از رهگذر فریب گروههای فعال بودند.
🔺 #محمد_درخشش، رییس جامعه فرهنگیان و وزیر فرهنگ کابینه #علی_امینی خود اذعان بر نداشتن پایگاه این طیف در میان مردم دارد و مینویسد: «اندیشمندان و روشنفکران ما هیچگاه و در هیچ زمانی کوچکترین پایگاهی در بین تودههای مردم نداشتهاند. زیرا آنها همواره به صورت یک طبقه ممتاز و تافته جدا بافته خرج خود را از خرج تودههای مردم جدا ساختهاند.
🔹 به همین دلیل آنچه میگویند و مینویسند در محدوده دید و افکار و تامین منافع طبقاتی خویش است و مشهورترین نوشتههای نویسندگان بنام، کوچکترین جاذبهای برای توده مردم ندارد. مردم حتی معروفترین نویسندگان و اهل قلم را نمیشناسند. زیرا در ایران اصولا نویسنده مردمی وجود ندارد…»
🔺 در میان اعترافات ناگزیر درخشش این نکته هم قابل اعتنا و تأمل است که وی روشنفکران را به این سبب که به جای تکیه بر مردم، امید و نگاهشان به قدرتهای بیگانه است، مورد انتقاد و شماتت قرار میدهد و میافزاید:
🔹 «… اساسیترین راز و پشتوانه ملل آزاد شده از بند #استبداد، تشکل و اتحاد يکپارچه آنها و اتکاء به نیروی سرنوشتساز خود، به جای #وابستگی و تسلیم… به سیاستهای خارجی بوده است. لازمه چنین اتحاد و تشکلی نیز برخورداری رهبران و هادیان جامعه از اعتماد و حمایت تودههاست و ... آقای #خمینی با درک این واقعیت بود که با بیاعتنایی و پشت کردن به روشنفکران چپ و راست و میانهرو ملی، با شعار و فریاد حمایت از #مستضعفان به بسیج تودهها توفیق یافت … .»
ادامه دارد ...
🌐 https://www.asbaat.ir/?p=4939
🆔 http://eitaa.com/joinchat/1866006547C4bbc9c7892
🔰 #انقلاب_و_روشنفکران/ بخش 5
💠 روشنفکران در آستانه انقلاب اسلامی
🔺 سال ۱۳۵۷ به دلیل ویژگیهای خاص خود، از سالهای دیگر این دوره متمایز میشود. در این سال روشنفکران وابسته ایرانی با اشاره و هدایت کانونهای قدرت وابسته به محافل #استکباری به تحرکات هدفداری دست زدند و به صورتی فعالتر از سالیان پیش به عرصه اجتماع و رودررویی با مردم آمدند.
🔺 این سال مقارن با ایامی بود که مبارزات و تلاشهای آزادیخواهانه ملت ایران هر لحظه شتاب بیشتری میگرفت و مردم مسلمان ایران به رهبری حضرت امام خمینی (ره)، در حال برانداختن بنیاد جور و ستم «#طاغوت» بودند و قدرتهای استکباری شرق و غرب تلاش و تکاپوی وسیعی را برای به انحراف کشاندن انقلاب و حذف پسوند «اسلامی» آن آغاز کرده بودند.
🔺 «روشنفکران» و کارگزاران فرهنگی و #مطبوعاتی وابسته، اصلیترین تکیهگاه و مهمترین یار و یاور این قدرتها به شمار میآمدند که هر یک به فراخور میزان وابستگی و در حد توان و مقدورات خود به تلاشهای سازمان یافتهای روی آورده بودند و میکوشیدند تا با طرح مباحث انحرافی و عمده کردن اخبار و تیترهای «جهتدار» و گفتگو با چهرههای به اصطلاح ملی و غیرمذهبی، به #تحریف حرکت انقلاب بپردازند و از نفوذ رهبران اسلامی انقلاب جلوگیری کرده و افراد و جریانهای مورد نظر غرب و دلخواه جریان جهانی #سلطه را تقویت نمایند.
ادامه دارد ...
🌐 https://www.asbaat.ir/?p=4939
🆔 http://eitaa.com/joinchat/1866006547C4bbc9c7892