پنجره بسته است دل من شکسته است این دل ز هر که بند دلش بود خسته است دیوانه بود این دل و بی تاب و بیقرار عاقل شدست از قفس عشق رسته است #عاقلانه

یاد کردم عشق را اما دگر رنگی نداشت یار قبلا مهربان بود و دل سنگی نداشت روزگار اما مرا از تو جدا کرد و برید و به من آموخت آنکه رفت دلتنگی نداشت #عاقلانه

باید به خود عادت کنم از دیگران امّید نیست من گرگ باران دیده ام در روز من خورشید نیست خسته ز عشق بی ثمر از آسمان بی قمر در دل نماند از او اثر چون عشق هم جاوید نیست آه از سراب روزگار از این شکست و این قمار از دردهای بی شمار چون من کسی نومید نیست شعرم چو روحم خسته و روحم چو شعرم خسته است پای دل من بسته است از شعر هم امّید نیست #عاقلانه

جهان بی تو را دیدم و به غیر تو بخشیدم تو گفتی باز عاشق شو و من این بار خندیدم شبانه دردهایم را به روی دوش میگیرم و از این درد میمیرم که از عشق تو رنجیدم #عاقلانه